Portal Konferencji Episkopatu Polski poinformował o planach 402. Zebrania Plenarnego „biskupów” w Gdańsku w dniach 13-15 października 2025 roku. W komunikacie szczegółowo opisano harmonogram spotkań z mediami, w tym briefing „przewodniczącego” „abp” Tadeusza Wojdy SAC i „rzecznika” „ks.” Leszka Gęsiaka SJ oraz konferencję prasową po obradach. Zapowiedziano także możliwość udziału dziennikarzy w „Eucharystii z udziałem Konferencji Episkopatu Polski” w archikatedrze oliwskiej.
Redukcja sacrum do logistyki medialnej
Komunikat ogranicza się do technicznych aspektów obsługi prasowej wydarzenia, całkowicie pomijając jakąkolwiek treść doktrynalną czy duszpasterską. Nie wspomniano ani słowem o sprawach wiary, obronie dogmatów czy walce z błędami współczesności – co stanowiłoby podstawowy obowiązek prawowitych pasterzy. Jak zauważył Pius XI w Quas primas: „Państwa nie mogą odmawiać publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi, jeśli pragną zachować nienaruszoną swą powagę i przyczynić się do pomnożenia szczęścia swej ojczyzny”. Tymczasem struktura okupująca miejsce Kościoła zajmuje się wyłącznie organizacją spotkań z mediami.
„Eucharystia” jako wydarzenie medialne
Szczególnie wymowne jest potraktowanie Najświętszej Ofiary jako elementu agendy PR-owej. Zaproszenie dziennikarzy na „Eucharystię” (w rzeczywistości zaś posoborową parodię Mszy Świętej) z wyznaczonymi „specjalnymi miejscami” dla mediów ukazuje całkowitą degenerację pojęcia sacrum. Jak nauczał Sobór Trydencki: „Ofiara Mszy Świętej jest prawdziwą i właściwą ofiarą przebłagalną, przez którą Bóg rozjemczy i łaskawy pojednany zostaje” (Sess. XXII, cap. 2). Tymczasem posoborowcy sprowadzili ją do poziomu widowiska dla kamer.
Biurokratyzacja apostazji
Samo istnienie „Konferencji Episkopatu Polski” jako centralnej struktury decyzyjnej stanowi jawne pogwałcenie ustroju Kościoła katolickiego. Jak przypomina encyklika Mystici Corporis Christi Piusa XII: „Biskupi otrzymują od samego Chrystusa prawdziwą władzę, którą powinni wykonywać pod zwierzchnictwem jednego najwyższego pasterza”. Tymczasem kolegialne struktury posoborowe wprowadziły protestancki model zarządzania, co potwierdza choćby szczegółowe rozpisanie protokołu spotkania – od 15-minutowego briefingu po konferencję prasową „około godz. 14.00”.
Milczenie jako wyznanie wiary
Nie sposób nie zauważyć wymownej nieobecności jakichkolwiek odniesień do:
- Kryzysu wiary w Polsce po dekadach modernistycznej indoktrynacji
- Masowego odpływu wiernych od praktyk religijnych
- Skandalów moralnych wśród „duchowieństwa”
- Postępującej laicyzacji przestrzeni publicznej
- Obowiązku przywrócenia katolickiego porządku społecznego
To milczenie jest bardziej wymowne niż jakakolwiek deklaracja – stanowi praktyczną realizację modernistycznej zasady: „Dogmaty należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” (dekret Lamentabili, pkt 26).
Technokracja zamiast teokracji
Zgromadzeni w Gdańsku „hierarchowie” będą dyskutować zapewne o wszystkim, tylko nie o regno sociale Christi – publicznym panowaniu Chrystusa Króla. Tymczasem Pius XI ostrzegał: „Błądziłby bardzo, kto odmawiałby Chrystusowi, jako Człowiekowi, władzy nad jakimikolwiek sprawami doczesnymi, gdyż Chrystus otrzymał od Ojca nieograniczone prawo nad wszystkim, co stworzone” (Quas primas). W miejsce tej władzy struktury posoborowe wprowadziły kult procedur, regulaminów i harmonogramów – nowoczesne bałwochwalstwo biurokratyczne.
Duchowy stan wyjątkowy
Podczas gdy wierni katolicy pozbawieni są prawowitych pasterzy, a ich dzieci poddawane są antychrześcijańskiej indoktrynacji w szkołach, „episkopat” zajmuje się organizacją konferencji prasowych. To spełnienie się proroctwa św. Piusa X z encykliki Pascendi: „Moderniści usiłują zniszczyć cały porządek nadprzyrodzony, tak że Kościół jest przez nich pojmowany jako instytucja czysto ludzka”.
Niech ten przykład będzie dla wiernych przestrogą i wezwaniem do trwania przy niezmiennym depozycie wiary, odrzucając wszelkie formy współpracy z antykościelną strukturą. Jak pisał św. Paweł: „Nie wprzęgajcie się z niewiernymi w jedno jarzmo. Alboż bowiem jakaś wspólnota sprawiedliwości z nieprawością? Alboż jakieś współuczestnictwo światła z ciemnością?” (2 Kor 6,14).
Za artykułem:
Obsługa medialna 402. Zebrania Plenarnego KEP (Gdańsk, 13-15 października 2025) (episkopat.pl)
Data artykułu: 06.10.2025
