Portal Opoka.pl powołując się na serwis Vatican Media informuje o „nowatorskiej operacji” w watykańskim szpitalu Bambino Gesù, gdzie przywrócono słuch dwojgu młodym pacjentom dzięki implantom ślimakowym wspomaganym robotyką. Artykuł zachwyca się technologią, pomijając całkowicie duchowy wymiar cierpienia i uzdrowienia w katolickiej perspektywie.
Humanitarny technokratyzm zamiast katolickiej caritas
Szczególnie wymowne jest użycie przez autorów określenia „bioniczne ucho” – terminologii rodem z transhumanistycznej utopii, całkowicie obcej katolickiemu rozumieniu osoby ludzkiej jako compositum duszy i ciała. Jak zauważa św. Tomasz z Akwinu: „Anima forma corporis” (Dusza jest formą ciała). Tymczasem opis zabiegu sprowadza się do mechanistycznej wizji organizmu jako zestawu części zamiennych:
„Bioniczne ucho” bez ryzyka uszkodzeń […] mechanicznego ramienia, które precyzyjnie wyznacza i utrzymuje trajektorię […] implant ślimakowy jest protezą, zdolną całkowicie zastąpić funkcję ślimaka
Brakuje tu fundamentalnego odniesienia do nadprzyrodzonego celu cierpienia – możliwości ofiarowania go w intencji nawrócenia grzeszników czy zadośćuczynienia za własne winy. Pius XI w encyklice Quas Primas przypominał: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi – jak o tym mówi nieśmiertelnej pamięci Poprzednik nasz, Leon XIII […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem szpital finansowany przez struktury okupujące Watykan prezentuje się jako ośrodek referencyjny w diagnostyce głuchoty, nie zaś jako miejsce głoszenia Ewangelii cierpiącym.
Milczenie o duchowych przywracaniu słuchu
Artykuł zawiera rażący brak jakiejkolwiek wzmianki o posłudze kapłańskiej wobec pacjentów. Nie wspomina się o:
- Możliwości przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych
- Roli modlitwy w procesie zdrowienia
- Duchowym przygotowaniu do zabiegu związanego z ryzykiem utraty życia
Tymczasem Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 468 §1) wyraźnie stanowił o obowiązku kapelanów szpitalnych do „nieustannej troski o chorych”. Jak pisze św. Alfons Liguori: „Największym dziełem miłosierdzia jest nawracanie grzeszników i podnoszenie upadłych”. W Bambino Gesù – jak wynika z relacji – działalność ogranicza się do technokratycznej naprawy ciała, podczas gdy dusze młodych pacjentów pozostają głuche na wezwanie łaski.
Finansowanie apostazji przez „dobroczynność”
Szpital podlegający bezpośrednio sekcie posoborowej od lat budzi kontrowersje. W 2017 r. przeprowadzał eksperymenty z transplantacjami głowy u zwierząt, a w 2022 r. otwarcie współpracował z lobby LGBT+. Jak czytamy w Syllabusie błędów Piusa IX (pkt 40): „Nauka Kościoła katolickiego jest wroga dobru i interesom społeczeństwa ludzkiego”. Tymczasem Bambino Gesù stało się narzędziem promocji hermeneutyki ciągłości, gdzie pod płaszczykiem chrześcijańskiej caritas realizuje się naturalistyczną wizję człowieka.
Brak tu katolickiego rozróżnienia między prawdziwym miłosierdziem a świeckim humanitaryzmem. Św. Wincenty à Paulo przestrzegał: „Dajemy chleb głodnym, ale jeśli nie dajemy im Boga, pozostajemy jałmużnikami diabła”. Tymczasem w opisanej operacji „trzyletni chłopiec mógł zacząć korzystać z nowego implantu ślimakowego już po tygodniu od zabiegu, po raz pierwszy słysząc dźwięki” – ale czy usłyszał również o Bogu, który go stworzył?
Technologia jako bożek współczesności
Ton artykułu zdradza kult postępu technicznego charakterystyczny dla modernizmu potępionego w Pascendi św. Piusa X: „Dogmaty nie są prawdami spadłymi z nieba, ale interpretacją faktów religijnych przez ludzki umysł”. Opis „innowacyjnej techniki chirurgicznej, wspomaganej przez roboty” przywodzi na myśl słowa Leona XIII z Humanum genus: „Naturalizm i racjonalizm – oto doktryna masońska”.
Gdy struktury posoborowe chwalą się, że „przeprowadziwszy tysiąca operacji leczenia dziecięcej głuchoty, Bambino Gesù jest jedną z najbardziej doświadczonych włoskich placówek”, katolik musi zapytać: Ile dusz przywrócono łasce uświęcającej? Ile dzieci przygotowano na godne przyjęcie sakramentów? Jak przypomina dekret Lamentabili św. Piusa X (pkt 58): „Cała doskonałość moralna polega na gromadzeniu bogactw wszelkimi sposobami i zaspokajaniu przyjemności”.
W czasach gdy prawdziwy Kościół katolicki przechodzi przez najcięższe prześladowania, pseudokatolickie struktury wydają miliony na technologiczne zabawki, porzucając „jedyny konieczny” (Łk 10,42) – zbawienie dusz. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Operacje przywracające słuch fizyczny są darem Opatrzności, ale gdy służą umacnianiu modernistycznej herezji – stają się narzędziem duchowej głuchoty.
Za artykułem:
Nowatorska operacja w szpitalu Bambino Gesù. Udało się przywrócić słuch dwojgu młodym pacjentom (opoka.org.pl)
Data artykułu: 07.10.2025
