Portal Opoka (8 września 2025) informuje o masowej rezygnacji uczniów z tzw. edukacji zdrowotnej w polskich szkołach. Według danych z największych miast, w Warszawie wypisało się 86% uczniów szkół ponadpodstawowych i 57% podstawowych, w Rzeszowie – 81%, w Kielcach – 89% w szkołach średnich. W wielu placówkach (m.in. Zespół Szkół Mechanicznych w Kielcach) frekwencja spadła do zera. Autorzy artykułu przedstawiają te dane jako „porażkę” systemu, całkowicie pomijając demoralizujący charakter programu i sprzeczność z katolicką moralnością.
Naturalistyczna pułapka w służbie rewolucji obyczajowej
Artykuł bezkrytycznie powiela język ministerialnej propagandy, nazywając przedmiot „edukacją zdrowotną”, podczas gdy jego program – jak czytamy – obejmuje „zdrowie seksualne” i „świadome rodzicielstwo”. To klasyczny przykład equivoce (dwuznaczności) potępionej przez św. Piusa X w Lamentabili sane exitu (1907). Już Pius XI w encyklice Divini Illius Magistri (1929) ostrzegał: „Wychowanie należy przede wszystkim do Kościoła, rodzina zaś ma prawa niezbywalne, któremi nie może rozporządzać państwo” (pkt 6). Tymczasem program narzuca:
„zasady świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa”
– co w języku neomaltuzjanizmu oznacza promocję antykoncepcji i sterylizacji, jawnie sprzecznych z Casti Connubii Piusa XI (1930): „Wszelkie próby małżonków, by w przekazywaniu życia pozbawić akt jego naturalnej siły, są niegodne i dlatego same przez się niemoralne” (pkt 54).
Milczenie o obowiązku katolickiego oporu
Autorzy portalu nie zadają kluczowego pytania: dlaczego rodzice masowo wypisują dzieci? Pomijają całkowicie fakt, że dla katolików uczestnictwo w takim przedmiocie byłoby formalną współpracą ze złem. Sobór Trydencki w dekrecie Cum adolescentium aetas (1563) nakazywał biskupom usuwanie ze szkół nauczycieli szerzących „nowinki przeciwne pobożności”. Tymczasem minister Barbara Nowacka – jak czytamy – „zapowiada” dalsze wdrażanie programu, co dowodzi totalitarnego charakteru posoborowego państwa.
Warto przypomnieć słowa Piusa XI z Quas Primas (1925): „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi. […] Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Masowa rezygnacja rodziców to nie „porażka”, lecz przejaw zdrowego instynktu samozachowawczego narodu, który – pozbawiony prawdziwego pasterstwa – broni się przed laicką indoktrynacją.
Statystyki jako dowód kryzysu legitymizacji
Przytoczone dane demaskują ideologiczną klęskę posoborowej hydry:
- W szkołach średnich rezygnacja siega 89% (Kielce), 86% (Warszawa), 81% (Rzeszów)
- W Zespole Szkół Mechanicznych w Kielcach i Zawodowych nr 1 – 100% wypisów
- Wśród przyczyn wymienia się „mocne obciążenie uczniów” – co jest eufemizmem oznaczającym odrzucenie treści sprzecznych z sumieniem
Te liczby potwierdzają diagnozę Piusa X z Pascendi Dominici gregis (1907): „Moderniści usiłują wprowadzić do Kościoła rewolucję, jaką socjaliści wprowadzają do państwa” (pkt 39). Gdy tylko państwo odsłoniło prawdziwe oblicze programu (seksualizację młodzieży pod płaszczykiem „zdrowia”), społeczeństwo odpowiedziało masowym exodusem.
Zbrodnicza bierność pseudo-duchowieństwa
Najcięższą winą artykułu jest całkowite przemilczenie stanowiska Kościoła. Nie ma ani jednej wzmianki o:
- Katolickich szkołach, które powinny być ostoją wiary (kanon 1381 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.)
- Obowiązku biskupów do potępienia programu (kanon 336)
- Grzechu świętokradztwa przy przyjmowaniu „Komunii” przez polityków odpowiedzialnych za demoralizację
Tymczasem w całym tekście brak nawet zdawkowego „księdza” czy „kościoła” – co dowodzi ateistycznej agendy mediów podszywających się pod katolickie. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX (1864): „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej, gdyż trwa przy niezmiennych poglądach” (błąd 63) – co właśnie wypełniają autorzy, przedstawiając katolickich rodziców jako wsteczników.
Podsumowując: tak zwana „edukacja zdrowotna” to narzędzie inżynierii społecznej, mające zastąpić wychowanie chrześcijańskie relatywizmem moralnym. Masowy sprzeciw rodziców jest heroicznym aktem obrony przed „zarazą współczesnego laicyzmu” (Pius XI, Quas Primas). Prawdziwą porażką jest tu jedynie upadek autorytetu państwa, które – odrzuciwszy Królestwo Chrystusa – utraciło legitymację do kształcenia młodzieży.
Za artykułem:
Edukacja zdrowotna to porażka. W niektórych szkołach frekwencja wynosi zero (opoka.org.pl)
Data artykułu: 08.10.2025
