Portal LifeSiteNews relacjonuje wystąpienie pięciu „biskupów” – w tym Josepha Stricklanda i Athanasiusa Schneidera – którzy dokonali publicznego aktu rzekomego wynagrodzenia po tzw. pielgrzymce środowisk LGBT do Bazyliki św. Piotra. Wydarzenie przedstawiane jest jako „pierwszy prawdziwy opór” przeciwko kontrowersyjnym decyzjom „papieża” Leona XIV, który porównał aborcję do kwestii migracyjnych i kary śmierci, co zdaniem komentatorów przywraca heretycką teologię „niepodzielnej szaty”.
Teatralna kontestacja w służbie posoborowego status quo
Publiczny gest Stricklanda i Schneidera przypomina circulus vitiosus (błędne koło) posoborowego dysydentyzmu:
„pięciu biskupów (…) dokonało rzadkiego publicznego aktu zadośćuczynienia po tym, jak pielgrzymka LGBT weszła do Bazyliki św. Piotra, wzywając do oczyszczenia Kościoła z bałwochwalstwa i zamętu”
. Tymczasem sama formuła „aktu wynagrodzenia” w wykonaniu osób uznających legalność soborowych reform stanowi grę pozorów, gdyż:
- Uczestniczą w strukturach, które od 1958 roku systematycznie burzą doktrynę o społecznej władzy Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas)
- Nie kwestionują fundamentalnego błędu wolności religijnej (Dignitatis humanae), który umożliwił inwazję herezji do przestrzeni sakralnych
- Milczą na temat ipso facto wygaśnięcia urzędu „papieża” Leona XIV z racji publicznego głoszenia herezji (św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice)
Relatywizm doktrynalny wprost z modernistycznego podręcznika
Gdy portal cytuje skandaliczne słowa „papieża” Leona: „musimy najpierw zmienić postawy, zanim kiedykolwiek zmienimy doktrynę”, mamy do czynienia z klasycznym zastosowaniem modernistycznej zasady evolutionis dogmatum (ewolucji dogmatów) potępionej przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (propozycja 21, 22, 64). W świetle niezmiennego Magisterium:
„Doktryna wiary została przekazana przez Boga jako depozyt Oblubienicy Chrystusowej, by była wiernie strzeżona i nieomylnie wykładana. Stąd też ten sam sens świętych dogmatów ma być zachowany na zawsze, który podawał niegdyś Kościół” (Sobór Watykański I, Dei Filius)
Porównywanie aborcji – która stanowi crimen nefandum (zbrodnię niegodziwą) wołającą o pomstę do nieba – z kwestiami politycznymi jak imigracja, jest:
- Naruszeniem zasady parvitas materiae – proporcji zła moralnego
- Przejawem naturalistycznej „teologii wyzwolenia” w nowej odsłonie
- Duchowym fałszerstwem potępionym przez Piusa IX w Syllabusie błędów (pkt 39, 56-60)
Milczenie o grzechu jako najcięższe oskarżenie
Najbardziej wymowne w całej tej hucpie jest to, czego nie mówią ani „biskupi”, ani komentatorzy:
- O konieczności publicznej pokuty za świętokradztwo (Kanon 1258 KPK 1917)
- O utracie stanu łaski u uczestników bluźnierczej pielgrzymki
- O obowiązku odmowy sakramentów publicznym grzesznikom (św. Alfons Liguori, Theologia Moralis)
- O eschatologicznych konsekwencjach profanacji świętych miejsc (Ap 11:2)
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li 'tylko’ świętokradztwem, to bałwochwalstwem.
Duchowa bankructwo „oporu” w neo-Kościele
Rytualne gesty „biskupów” przypominają manewry politycznych opozycjonistów, nie zaś działanie pasterzy broniących Owczarni:
- Schneider w 2018 roku składał hołd bergogliońskiemu „Querida Amazonia”
- Strickland do końca uznawał władzę Franciszka mimo jawnych herezji
- Żaden nie odważył się publicznie orzec sede vacante mimo oczywistości faktów
Jak zauważył kard. Louis Billot: „Kto nie ma odwagi wyznawać wiary w godzinie próby, staje się wspólnikiem zdrajców”. Dopóki ci hierarchy nie zerwą całkowicie z posoborową pseudostrukturą, ich działania pozostaną jedynie teatrem religijnej opozycji dla naiwnych.
Apokaliptyczny kontekst profanacji
Inwazja środowisk LGBT na serce chrześcijaństwa jest dokładnym wypełnieniem proroctwa Piusa X: „Szatan będzie rządził nawet w Rzymie”. W świetle doktryny katolickiej:
- Bazylika św. Piotra pozostaje materialnie konsekrowana, ale duchowo zbezczeszczona przez heretyckich okupantów
- Żadne „akty wynagrodzenia” w wykonaniu schizmatyków nie mają wartości zadośćuczynienia
- Prawdziwy Kościół trwa jedynie w katolikach zachowujących integralną wiarę poza strukturami antykościoła
Jak ostrzegał św. Hilary z Poitiers: „Milczenie pasterzy jest zdradą owiec”. Wobec otwartej apostazji w Watykanie, jedynym moralnie dopuszczalnym stanowiskiem jest całkowite odcięcie się od sekty posoborowej i powrót do katolickiej Tradycji sprzed 1958 roku.
Za artykułem:
Bishops PUSH BACK against Vatican CHAOS (lifesitenews.com)
Data artykułu: 11.10.2025
