Portal LifeSiteNews (10 października 2025) informuje o decyzji sędziego Jacksona Lofgrena, który uznał konstytucyjność prawa zakazującego procedur tzw. zmiany płci u nieletnich w Północnej Dakocie. Prawo z 2023 roku, podpisane przez gubernatora Douga Burguma, przewiduje kary więzienia i grzywny za stosowanie chirurgicznych lub hormonalnych „interwencji” u dzieci. Sędzia uznał, że w obliczu „trwającej debaty naukowej” nad bezpieczeństwem tych praktyk, władza ustawodawcza ma prawo do takiej regulacji. Prokurator generalny Drew Wrigley pochwalił decyzję jako potwierdzającą kompetencje legislatywy w dziedzinie zdrowia publicznego. Artykuł powołuje się na badania wskazujące, że 80% dzieci „wyrasta” z dysforii płciowej oraz na świadectwa osób, które zerwały z ideologią gender (tzw. detranzycjonistów).
Milczenie o prawie naturalnym jako fundament rozstrzygnięcia
Choć decyzja sądu zasługuje na poparcie jako tymczasowa tamy dla „culturæ mortis”, jej uzasadnienie pozostaje uwięzione w naturalistycznej logice współczesnego państwa. Sędzia Lofgren argumentuje wyłącznie w kategoriach „niepewności naukowej” i „deferencji wobec legislatury”, całkowicie pomijając lex naturalis – niezmienne prawo moralne wypisane przez Stwórcę w sercu człowieka (Rz 2,15). Trybunały, które w sprawach moralnej wagi nie odwołują się do „principiorum immutabilium iuris naturae” (niezmiennych zasad prawa naturalnego), skazane są na relatywizm. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas Primas: „Państwa nie mogą odmawiać publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Uznanie okaleczania zdrowych narządów za „terapię” jest bluźnierczym zaprzeczeniem Bożego zamysłu wyrażonego w słowach: „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich” (Rdz 1,27).
„Gdzie niepewność, władza ustawodawcza decyduje, gdzie należy postawić granicę” – uzasadnienie sędziego Lofgrena.
To zdanie demaskuje skandaliczny redukcjonizm współczesnego wymiaru sprawiedliwości, który sprowadza kwestie moralne do technicznych rozstrzygnięć większości parlamentarnej. Gdyby zastosować tę logikę konsekwentnie, legalizacja dzieciobójstwa stałaby się możliwa po prostu wskutek zmiany układu sił w legislaturze.
Ideologia gender jako satanistyczny bunt przeciw porządkowi stworzenia
Artykuł słusznie wskazuje na finansowe motywacje środowisk medycznych („te zabiegi przynoszą duże zyski” – dr Shayne Sebold Taylor), lecz pomija duchowy wymiar tego zjawiska. Ideologia gender nie jest „niewinnym błędem”, lecz jawną herezją antropologiczną, która zaprzecza podstawowym dogmatom wiary:
- O stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boże (Rdz 1,26-27),
- O sakramentalnym charakterze małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety (Mt 19,4-6),
- O cielesnym zmartwychwstaniu, które potwierdzi nieusuwalność płciowej tożsamości (1 Kor 15,35-44).
Św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu potępił modernistyczne twierdzenie, że „dogmaty są fałszywe lub wątpliwe z punktu widzenia historycznego” (propozycja 24). Tymczasem genderowa rewolucja opiera się właśnie na odrzuceniu biblijnego i kościelnego depositum fidei na rzecz pseudonaukowych konstruktów.
„Kościół” posoborowy jako współsprawca kryzysu
Brak w artykule fundamentalnej diagnozy: epidemia dysforii płciowej jest bezpośrednim owocem apostazji zachodnich społeczeństw, której „neo-kościół” nie tylko nie przeciwdziałał, ale aktywnie wspierał poprzez:
- Milczenie wobec rozkładu katolickiej edukacji (zniesienie szkół parafialnych, usunięcie modlitwy ze szkół publicznych),
- Promocję zgubnych dokumentów jak „Amoris Laetitia”, gdzie bergoglio relatywizuje Boże prawo,
- Sceny jak ta z 2023 roku, gdy „papież” Franciszek przyjął w Watykanie aktywistów LGBT z napisem „Stop homotransphobia”.
Prawdziwy Kościół Katolicki zawsze nauczał, jak Pius XI w Casti Connubii: „Małżeństwo nie jest ludzkim wymysłem, lecz ustanowione przez Stwórcę, który nadał mu prawa, potwierdzone i nienaruszalne”. Tymczasem posoborowe struktury w najlepszym razie milczą, w najgorszym – jak niemiecki „episkopat” – otwarcie promują genderową rewolucję.
Prawo karne jako minimum ochrony porządku społecznego
Podczas gdy decyzja sądu w Północnej Dakocie zasługuje na poparcie, stanowi jedynie „primum ac pernecesarium remedium” (pierwszy i konieczny środek zaradczy). Katolicka odpowiedź na kryzys gender musi iść znacznie dalej:
- Przywrócić publiczną kulturkę Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas),
- Zakazać wszelkiej propagandy LGBT w szkołach i mediach jako przestępstwa przeciw moralności publicznej,
- Wprowadzić kary więzienia dla lekarzy wykonujących „zabiegi” tranzycyjne (analogicznie do kary za uszkodzenie ciała z Kodeksu Karnego Kościelnego z 1917 r., kan. 2350),
- Przywrócić prawne sankcje za sodomię, zgodnie z kanonem 2357 KPK 1917.
Duchowa pustka współczesnego „konserwatyzmu”
Największym niebezpieczeństwem przedstawionego w artykule podejścia jest jego czysto defensywny i świecki charakter. Amerykańscy „konserwatyści” walczą z genderową rewolucją jak z kolejnym „przekroczeniem kompetencji rządu”, nie widząc w niej „mysterium iniquitatis” (tajemnicy nieprawości) wymagającej exorcyzmu. Tymczasem bez odwołania do Krzyża i publicznego uznania władzy Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas), jakiekolwiek rozwiązania prawne pozostaną kruche i tymczasowe.
„Jeżeli państwa nie uznają panowania Chrystusa, wówczas nie tylko dobrobyt, ale i sam porządek społeczny zostanie wstrząśnięty, gdyż zburzono fundamenty” – Pius XI, Quas Primas.
Decyzja sędziego Lofgrena – choć słuszna w wymiarze czysto proceduralnym – pozostaje więc kolejnym dowodem na duchową bankructwo Zachodu, który zapomniał, że „non est potestas nisi a Deo” (nie ma władzy, która by nie pochodziła od Boga) (Rz 13,1). Dopóki społeczeństwa nie powrócą do publicznego wyznawania „Sociali Regno Christi” (Społecznego Królestwa Chrystusa), dopóty każda pozorna „wygrana” będzie tylko przystankiem w drodze ku całkowitej dehumanizacji.
Za artykułem:
Judge rules North Dakota can ban transgender mutilation of children (lifesitenews.com)
Data artykułu: 10.10.2025
