Skandaliczna nominacja jawnie homoseksualnego sekretarza przez grackiego „biskupa”

Podziel się tym:

Portal LifeSiteNews (10 października 2025) ujawnił, że „biskup pomocniczy” diecezji Graz-Seckau Johannes Freitag mianował swoim osobistym sekretarzem Domenika Kainzinger-Weberna – mężczyznę pozostającego w cywilnym „małżeństwie” z innym mężczyzną od 2018 roku. Nominacja ta stanowi jawny akt apostazji i pogwałcenie prawa Bożego, potwierdzając całkowite zerwanie struktur posoborowych z katolicką doktryną moralną.


Publiczne wyznanie grzechu wołającego o pomstę do nieba

Fakty nie podlegają dyskusji: Kainzinger-Webern publicznie celebruje swój związek sodomicki, czego dowodzą fotografie z „rocznicy ślubu” na profilu partnera oraz dokumentacja z „uroczystości” w 2018 roku. Jak podaje Panthera magazine, mężczyzna projektował również kostiumy dla wydarzenia LGBT „Tuntenball”. Tym samym „czyni sobie chlubę z tego, co jest hańbą” (Flp 3,19) – wbrew wyraźnemu nakazowi św. Pawła: „Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani mężczyźni współżyjący z sobą […] Królestwa Bożego nie odziedziczą” (1 Kor 6,9-10).

„Biskup” Freitag nie tylko toleruje jawny grzech, ale uprawomocnia go poprzez nadanie stanowiska kurialnego, czyniąc z niego narzędzie zarządzania diecezją.

Katechizm Rzymski (przedsoborowy) nie pozostawia wątpliwości: „Grzech sodomski jest najobrzydliwszym ze wszystkich występków przeciwko czystości. Święty Piotr nazywa go nieczystością zwierzęcą (2 P 2,10). Św. Paweł mówi, że jest on tak haniebny, iż nie godzi się nawet o nim wspominać (Ef 5,12)”. Pius XI w encyklice Quas Primas podkreślał, że „wszystkie stosunki w państwie układać się powinny na podstawie przykazań Bożych i zasad chrześcijańskich” – czego jawnym zaprzeczeniem jest mianowanie człowieka jawnie depczącego VI i IX przykazanie.

Systemowa apostazja struktur posoborowych

Nominacja Kainzinger-Weberna nie jest odosobnionym przypadkiem, lecz logiczną konsekwencją doktrynalnego rozkładu neokościoła. Ordynariusz Grazu Wilhelm Krautwaschl w grudniu 2023 r. entuzjastycznie przyjął dokument „Fiducia Supplicans” legalizujący „błogosławieństwa” par homoseksualnych. Jego słowa: „Nie można odmówić błogosławieństwa tym, którzy go proszą” – stanowią jawne odrzucenie nauczania Piusa XII, który w przemówieniu z 8 grudnia 1953 r. ostrzegał: „Grzechu nigdy nie można aprobować, nawet gdyby chodziło o osiągnięcie największego dobra”.

W świetle dekretu Świętego Oficjum Lamentabili sane exitu (1907) takie działanie kwalifikuje się jako:

„Przedstawianie tajemnic wiary jako wynikających z ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (propozycja potępiona nr 22)

„Biskup” Krautwaschl otwarcie przyznaje, że jego postawa wynika z posoborowej „hermeneutyki ciągłości”, powołując się na apostolski list „Amoris Laetitia”, który znosił obiektywną naturę grzechu w przypadku „związków nieregularnych”. Jak czytamy w Syllabusie błędów (1864): „Błądzi ten, kto twierdzi, że Kościół nie ma prawa potępiać błędów” (propozycja 23). Tymczasem neokościół nie tylko nie potępia, ale nagradza publiczne zgorszenie.

Milczenie o grzechu śmiertelnym i obowiązku pokuty

Artykuł LifeSiteNews słusznie przypomina katechizmowe potępienie aktów homoseksualnych jako „intrinsice disordered”. Jednak posoborowy „Katechizm Kościoła Katolickiego” z 1992 r. zawiera już zgubne ustępstwa – w nr 2358 mówi o „głęboko zakorzenionej skłonności” zamiast o grzechu, zaś w nr 2396 nazywa homoseksualizm „upadłością”, nie zaś występkiem. To otwiera furtkę dla relatywizacji, której kulminacją jest obecny skandal.

Prawdziwa nauka Kościoła nie pozostawia miejsca na kompromis:

  • Św. Alfons Liguori: „Grzech przeciw naturze (sodomia) jest najcięższym ze wszystkich grzechów nieczystych” (Theologia Moralis, VI, 912)
  • Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 2357 §2): „Klericy dopuszczający się przestępstwa przeciw VI przykazaniu z osobą tej samej płci podlegają degradacji”
  • Papież św. Pius V w konstytucji „Cum primum” (1566): „Sodomici mają być wydawani władzy świeckiej celem wymierzenia kary”

„Biskup” Freitag i jego sekretarz znajdują się w stanie grzechu śmiertelnego, wykluczającym z życia łaski (1 J 3,15). Brakuje jednak w komunikacie diecezji jakiegokolwiek wezwania do nawrócenia, spowiedzi i pokuty – co dowodzi, że struktury posoborowe utraciły nadprzyrodzoną wizję zbawienia duszy.

Teologiczne konsekwencje nominacji

Św. Robert Bellarmin w „De Romano Pontifice” wyjaśniał: „Herezjarchą jest nie tylko ten, kto sam głosi herezję, ale i ten, kto mianuje heretyków na urzędy kościelne”. Mianowanie jawego sodomity na stanowisko sekretarza biskupiego stanowi zatem:

  1. Publiczne przyzwolenie na grzech ciężki – co św. Tomasz z Akwinu nazywa „duchowym współudziałem” (Summa II-II, q.43 a.1)
  2. Naruszenie kanonu 1369 KPK 1983 (choć i tak nieważnego) – o zakazie współpracy z organizacjami wrogimi Kościołowi
  3. Pogwałcenie zasady lex orandi, lex credendi – skoro ceremoniarz (MC) żyjący w grzechu nieczystości nie może godnie przygotowywać liturgii

Jak podkreślał Pius XI w „Quas Primas”: „Władcy państw niech nie odmawiają publicznej czci Chrystusowi Królowi, jeśli pragną utrzymać nienaruszoną swą władzę”. Tymczasem „biskupi” Grazu jawnie wystawili na pośmiewisko królewską godność Zbawiciela, który przecież „przyszedł grzeszników wezwać do nawrócenia” (Łk 5,32), a nie do piastowania urzędów.

Duchowa odpowiedzialność wiernych

Sobór Trydencki w dekrecie o sakramencie kapłaństwa stanowczo ostrzegał: „Nikt nie może być dopuszczony do święceń, kto by w jakikolwiek sposób okaleczał czystość”. Choć Kainzinger-Webern nie jest kapłanem, jego funkcja stanowi ciężkie zgorszenie dla małych (Mt 18,6). Wierni diecezji Graz-Seckau mają moralny obowiązek:

  • Odmówić posłuszeństwa heretyckim zarządzeniom
  • Zaniechać finansowego wsparcia struktur współpracujących z grzechem
  • Ostrzegać innych przed współuczestnictwem w zgorszeniu (Ef 5,11)

Jak pisał św. Jan Fisher przed męczeństwem: „Lepiej stracić głowę niż zaprzeć się wiary”. W czasach, gdy „ohyda spustoszenia” (Mt 24,15) zasiada w świątyni Boga, jedyną bezpieczną przystanią pozostaje wierność niezmiennemu Magisterium Kościoła sprzed 1958 roku.


Za artykułem:
Austrian bishop appointed by Francis hires homosexual ‘married’ man as personal secretary
  (lifesitenews.com)
Data artykułu: 10.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: lifesitenews.com
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.