Portal Catholic News Agency (10 października 2025) opłakuje śmierć 106-letniej Jean Dolores Schmidt, tzw. „siostry” ze zgromadzenia Sisters of Charity of the Blessed Virgin Mary, znanej jako kapelan drużyny koszykówki Loyola University Chicago. Artykuł przedstawia ją jako „nieocenione źródło mądrości i łaski”, pomijając całkowicie analizę jej posługi przez pryzmat niezmiennej doktryny katolickiej.
Sakralizacja świeckiego heroizmu
Kult „siostry” Jean zbudowano na fundamencie całkowitej inwersji celów życia zakonnego. Podczas gdy Codex Iuris Canonici z 1917 r. wyraźnie stanowił, że „głównym celem życia zakonnego jest osiągnięcie doskonałości chrześcijańskiej przez profesję rad ewangelicznych” (kan. 487), tutaj mamy do czynienia z redukcją powołania do funkcji maskotki drużyny sportowej. Cytowany fragment jej rzekomej „modlitwy” przed meczami:
„Czy Bóg naprawdę przejmuje się tym, kto wygrywa mecz koszykówki? Może przejmuje się bardziej, niż myślimy? […] Chciałabym sądzić, że sprawiam Mu rozbawienie za każdym razem, gdy mówię do tego mikrofonu: «Amen i niech wygrają Ramblersi!»”
jest jawną parodią modlitwy, sprowadzającą relację z Bogiem do poziomu groteskowego koleżeństwa. Św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis potępił takie przejawy immanentyzmu religijnego, gdzie „Bóg staje się funkcją ludzkiej świadomości” (pkt 6).
Destrukcja pojęcia kapłaństwa i modlitwy
Rola „kapelana sportowego” to czysty produkt posoborowej dewaluacji posługi duchowej. Kodeks z 1917 r. określał kapelana jako „duchownego uprawnionego do sprawowania posługi sakramentalnej dla określonej grupy wiernych” (kan. 451), podczas gdy tutaj kapłaństwo sprowadzono do funkcji animatora rozrywki. Brak jakiejkolwiek wzmianki o sprawowaniu Najświętszej Ofiary, spowiedzi czy formacji doktrynalnej sportowców – zamiast tego mamy puste rytuały „modlitwy” o zwycięstwo drużyny.
Wspomnienie o „modlitwie za sędziów, by byli sprawiedliwi” to echo herezji americanistycznej potępionej przez Leona XIII w Testem benevolentiae, gdzie wiara redukowana jest do „praworządności” oderwanej od nadprzyrodzonego celu.
Kult człowieka zamiast kultu świętych
Artykuł z lubością wymienia świeckie honory nadane „siostrze” Jean: od „dnia jej imienia” ustanowionego przez gubernatora Pritzkera po nazwanie jej imieniem dworca kolejowego. To klasyczny przykład bałwochwalczego kultu jednostki, który Pius XI w Quas Primas nazywał „zdradą królewskiej godności Chrystusa”:
„Kiedy ludzie prywatnie i publicznie uznaliby nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa” (pkt 19)
Tymczasem portal katolicki bezkrytycznie powiela tę świecką hagiografię, zupełnie pomijając kwestię czy jej życie odpowiadało tradycyjnym kryteriom świętości – umartwieniu, czystości, posłuszeństwie regule.
Zgromadzenie jako nośnik modernizmu
Warto przypomnieć, że zgromadzenie Sisters of Charity of the Blessed Virgin Mary po Vaticanum II odeszło od habitu, zmodernizowało regułę i przyjęło „ducha aggiornamento”. Już w 1967 r. usunęły ze swoich konstytucji odniesienia do „ducha ofiary” i „umartwienia”, zastępując je hasłami „zaangażowania społecznego”. „Siostra” Jean była więc doskonałym produktem tej apostazji – zakonnica pozbawiona zewnętrznych znaków konsekracji, za to doskonale wkomponowana w świat sportu i mediów.
Św. Pius X w Lamentabili sane exitu potępił takie przejawy naturalizmu w życiu zakonnym: „Dogmaty […] są tylko interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (pkt 22). W przypadku „siostry” Jean mamy właśnie redukcję życia zakonnego do „faktu społecznego” – bez nadprzyrodzonej perspektywy.
Milczenie wobec apostazji
Najjaskrawszą zbrodnią artykułu jest całkowite przemilczenie kryzysu w jakim znajduje się jej zgromadzenie. Gdy w 2022 r. amerykańska prowincja BVM oficjalnie poparła aborcję w imię „praw reprodukcyjnych”, „siostra” Jean nie wystąpiła z żadnym protestem. Portal pomija tę niewygodną prawdę, kreując obraz „zakonnicy wiernej tradycji”, podczas gdy jej milczenie wobec największej zbrodni naszych czasów mówi więcej niż wszystkie medialne pochwały.
Jak przypominał Pius XII w Sacra virginitas: „Dziewice konsekrowane mają być żywym znakiem sprzeciwu wobec zepsucia tego świata”. Tymczasem „siostra” Jean stała się symbolem kompromisu ze zsekularyzowanym światem – dokładnie tak, jak przepowiadali moderniści potępieni w Pascendi.
Za artykułem:
Sister Jean Dolores, beloved nun and Loyola University basketball chaplain, dies at 106 (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 10.10.2025
