Naturalne prawo dziecka vs ideologiczne uzurpacje
Portal Them Before Us w artykule Katy Faust z 13 października 2025 roku podjął próbę krytyki współczesnych praktyk reprodukcyjnych, w tym surogacji i rodzicielstwa „opartego na intencji”. Choć słusznie wskazuje na tragedię dzieci pozbawionych naturalnych więzi z biologicznymi rodzicami, analiza pozostaje powierzchowna – nie sięga korzeni problemu, którym jest systemowe odejście od prawa naturalnego (lex naturalis) oraz odrzucenie katolickiej nauki o małżeństwie jako nierozerwalnym związku kobiety i mężczyzny.
„Children have a right to their own mother and father – they belong with them”
Faust trafnie diagnozuje objawy choroby, lecz pomija jej duchową etiologię. Prawo dziecka do ojca i matki nie jest jedynie „moralnym instynktem” (jak sugeruje autorka), ale fundamentem porządku nadanego przez Stwórcę. Już Pius XI w encyklice Casti Connubii (1930) nauczał: „Małżeństwo nie jest ludzkim wymysłem (…), sam Stwórca natury, Bóg, ustanowił je w raju”. Tymczasem współczesne prawodawstwo, w tym tzw. małżeństwa homoseksualne, stanowi bezczelną próbę zawłaszczenia prerogatyw przynależnych wyłącznie Bogu.
Rewolucja antropologiczna: od sakramentu do kontraktu
Opisane przez Faust mechanizmy „zamiany dzieci” to logiczny owoc rewolucji zapoczątkowanej przez odrzucenie nadprzyrodzonej wizji człowieka. Gdy w 1969 roku sekta posoborowa zezwoliła na używanie tabletek antykoncepcyjnych (Instrukcja Świętego Oficjum Humanae vitae została zignorowana), otworzyła Pandorę skrzynię. Antykoncepcja oddzieliła akt małżeński od prokreacji, in vitro oddzieliło prokreację od aktu, a „małżeństwa” homoseksualne – rodzicielstwo od płci.
Jak trafnie zauważa autorka:
„Biology, which once anchored how we decided parentage (…), became an obstacle”
To nie przypadek, lecz realizacja modernistycznego planu zniszczenia rodziny. Już w 1931 roku Pius XI przestrzegał przed „nowym prawem małżeńskim” gdzie „państwo przywłaszcza sobie władzę należną wyłącznie naturze”. Dziś obserwujemy apogeum tej rebelii: państwa legalizują „intent-based parentage” – prawną fikcję, która unieważnia biologiczną rzeczywistość na rzecz kaprysu dorosłych.
Milczenie o źródle problemu: apostazja Zachodu
Największym brakiem artykułu jest niezdolność do wskazania duchowych przyczyn kryzysu. Gdy narody odrzuciły publiczne panowanie Chrystusa Króla (por. Pius XI, Quas Primas), zastąpiły je kultem „praw człowieka” – współczesną formą bałwochwalstwa. Deklaracja Praw Człowieka ONZ z 1948 roku stała się nowym „dekalogiem”, w którym „prawo do założenia rodziny” oderwano od naturalnego porządku.
Faust pisze:
„The legal consequences of that Supreme Court decision have required us to replace biology with paperwork”
Jednak nie dostrzega, że amerykański Sąd Najwyższy w sprawie Obergefell v. Hodges (2015) był tylko wykonawcą szerszego planu. Już Leon XIII w Libertas praestantissimum (1888) demaskował: „Wolność sumienia i wyznania to prawdziwe szaleństwo”. Tymczasem współczesne państwa, zaprzeczając swojej katolickiej tożsamości, umożliwiły legalizację najohydniejszych zboczeń.
Katolicka alternatywa: nie negocjować z rewolucją
Propozycje autorki pozostają w sferze świeckiego aktywizmu. Tymczasem jedynym rozwiązaniem jest powrót do niezmiennej doktryny Kościoła. Kanon 1061 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku definiuje małżeństwo jako „związek mężczyzny i kobiety dla celów prokreacji”. Sobór Trydencki w dekrecie Tametsi (1563) podkreślał: „Kościół zawsze potępiał i potępia poligamię oraz inne rozwiązłości”.
Dzieci nie są „własnością” rodziców (jak sugeruje język kontraktowy), lecz „depozytem powierzonym przez Boga” (Pius XII). Ich prawo do ojca i matki wynika nie z sentymentalizmu, lecz z nadprzyrodzonego porządku ustanowionego w Akcie Stworzenia. Każda próba zawłaszczenia tego prawa przez państwo czy posoborowe struktury to grzech przeciw Duchowi Świętemu.
Za artykułem:
Surrogacy is one of the rotten fruits of legalizing homosexual ‘marriage’ (lifesitenews.com)
Data artykułu: 13.10.2025
