Portal Catholic News Agency (13 października 2025) informuje o skardze Mostafy Kamela Mostafy, muzułmańskiego terrorysty pozbawionego obu rąk, osadzonego w superwięzieniu ADX Florence w Kolorado. Więzień domaga się instalacji bidetu w drugiej celi, argumentując, że bez tego nie może zachować rytualnej czystości wymaganej przed modlitwą. Sędzia federalny Philip Brimmer uznał, że władze więzienne „istotnie obciążyły praktyki religijne” skazańca, co stanowi naruszenie ustawy o przywróceniu wolności religijnej (RFRA). Władze więzienia zapowiedziały montaż urządzenia, co może uczynić sprawę bezprzedmiotową.
Relatywizm Religijny Jako Fundament Systemu
Artykuł bezkrytycznie przyjmuje założenie, że islamski terrorysta ma „prawo” do publicznego praktykowania swojego kultu w więzieniu. To jawny przejaw ideologicznej kapitulacji przed dogmatem fałszywie pojętej „wolności religijnej”, potępionym przez Piusa IX w Syllabus Errorum (1864): „Każdy człowiek jest wolny, by przyjąć i wyznawać tę religię, którą uzna za prawdziwą pod wpływem światła rozumu” (pkt 15). Kościół niezmiennie nauczał, że error non habet ius – błąd nie ma praw. Jak stwierdził Leon XIII w Libertas Praestantissimum: „Wolność kultów jest absurdalna, prowadzi do zepsucia umysłów i moralności ludów”.
Instytucjonalne przyzwolenie na propagowanie islamu w przestrzeni publicznej – nawet w więzieniu – to bezpośredni owiec soborowej deklaracji Dignitatis Humanae, która zrównała prawdziwą religię z fałszywymi kultami. Tymczasem Pius XI w Quas Primas (1925) jednoznacznie wskazywał: „Państwa winny uznać publiczną cześć i posłuszeństwo wobec Chrystusa Króla”, zaś św. Pius X w liście apostolskim Notre Charge Apostolique potępił „zgubny błąd, jakoby Bóg mógł być zadowolony każdą formą religii”.
Kult Człowieka Ponad Sprawiedliwością
Szokujące jest milczenie wobec natury przestępstwa Mostafy – terroryzmu, za który otrzymał dożywocie. Koncepcja „praw człowieka” oderwanych od porządku nadprzyrodzonego prowadzi do moralnego absurdu, gdzie kat i ofiara stają się równi przed prawem. Św. Augustyn w Państwie Bożym przypominał: „Bez sprawiedliwości czymże są królestwa, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?”. Tymczasem współczesny system prawny, odwracając ordo iuris, faktycznie nagradza zbrodniarza, przyznając mu przywileje niedostępne dla uczciwych obywateli.
Profesor Robert Destro, cytowany w artykule, porównuje RFRA do ustawy o niepełnosprawnych (ADA), stwierdzając: „RFRA chce zapewnić wszystkim dostęp do podstaw”. To przykład typowo modernistycznego redukcjonizmu, sprowadzającego sacrum do kategorii socjologicznej. Lex orandi, lex credendi – muzułmańskie rytuały czystości służą kultowi fałszywego boga, co według kanonu 2314 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. stanowi przestępstwo apostazji, karane ekskomuniką.
Teologiczne Źródło Dekadencji
Cała sprawa ujawnia dogłębne przejęcie struktur państwowych przez naturalizm religijny, gdzie państwo – zamiast być „strażnikiem prawdziwej religii” (Pius IX, Quanta Cura) – staje się arbitrem między prawdą a błędem. Jak trafnie diagnozował św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici Gregis (1907): „Moderniści głoszą, że państwo powinno być ateistyczne, skąd naturalnie wynika rozdział Kościoła od państwa”.
Milczenie autora artykułu wobec tych fundamentalnych sprzeczności jest symptomatyczne. Brakuje katolickiej refleksji, że każda forma współpracy z fałszywymi kultami stanowi udział w ich opus diaboli. Jak przypomina Sobór Trydencki w dekrecie o Najświętszej Ofierze: „Ofiara Mszy św. powinna być składana tylko Bogu, a nie aniołom czy świętym, tym bardziej zaś fałszywym bóstwom”.
Apologetyka Katastrofy
Argumentacja prof. Destro, że „lepiej zainstalować bidet niż płacić adwokatom” to szczyt utylitaryzmu degradujący wymiar sprawiedliwości. Władza państwowa zamiast wymierzać sprawiedliwość, zajmuje się „logistyką kultową” dla wyznawców Allaha. Tymczasem Pius XII w przemówieniu do prawników katolickich (1949) ostrzegał: „Gdzie zanika pojęcie obiektywnej prawdy, tam państwo staje się narzędziem tyranii”.
Warto odnotować, że portal CNA – deklarujący katolicką tożsamość – nie podaje żadnej krytycznej perspektywy. Brak odniesienia do doktryny o Regalità Sociale di Cristo (Społecznego Królowania Chrystusa), brak przypomnienia, że zgodnie z kanonem 1374 KPK 1917, „osoby publicznie apostatujące od wiary katolickiej podlegają ekskomunice”. To milczenie jest wymowne – ujawnia głęboką infiltrację modernizmem nawet w środowiskach pozornie tradycyjnych.
Za artykułem:
At U.S. ‘supermax’ prison, foreign-born Muslim with no arms files religious liberty suit (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 13.10.2025
