Neo-kościół legitymizuje świecką władzę Chile w obliczu kryzysu duchowego

Podziel się tym:

Portal eKAI (13 października 2025) relacjonuje spotkanie „papieża” Leona XIV z prezydentem Chile Gabrielem Boricem Fontem oraz rozmowy z „kardynałem” Pietro Parolinem i „arcybiskupem” Paulem Gallagherem. Komunikat podkreśla „dobre relacje” między posoborową strukturą a chilijskim rządem oraz rzekomy „wkład Kościoła w życie kraju”. Wspomniano o „walce z ubóstwem”, „migracjach” i „kwestiach etycznych” bez precyzji doktrynalnej. „Poruszono także różne aspekty sytuacji społeczno-politycznej w Chile, ze szczególnym uwzględnieniem walki z ubóstwem, zjawisk migracyjnych oraz kwestii etycznych” – czytamy w anemicznym komunikacie. Ta jałowa wymiana uprzejmości między uzurpatorami a socjalistycznym przywódcą odsłania całkowitą degenerację pseudo-Kościoła.


Symonia władzy: neo-kościół jako płatny lobbysta świeckich reżimów

„Audiencja” u antypapieża i spotkania z funkcjonariuszami sekty posoborowej służą wyłącznie legitymizacji antychrześcijańskich reżimów. Gabriel Boric, znany z poparcia aborcji, homoseksualnych związków i prześladowania katolików, pozyskuje tu placet dla swojej antykatolickiej agendy. Tymczasem Quas Primas Piusa XI stanowczo przypomina: „Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Jaką „czcią” dla Chrystusa Króla jest układanie się z władcą jawnie depczącym Jego prawa?

Redukcja misji Kościoła do agencji socjalnej

Komunikat wymienia „walkę z ubóstwem” i „migracje” jako główne tematy rozmów, całkowicie wymazując nadprzyrodzony cel Kościoła. Gdzie nawrócenie? Gdzie potępienie chilijskich praw zabijających nienarodzonych? Gdzie wezwanie do podporządkowania prawodawstwa katolickiej moralności? Św. Pius X w Lamentabili potępia taką redukcję: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (propozycja 25 potępiona) – tu zaś nie ma nawet prawdopodobieństw, tylko czczy socjologizm.

Zdrada doktrynalna pod płaszczykiem „kwestii etycznych”

Wzmianka o „kwestiach etycznych” to klasyczny chwyt modernistycznej dwuznaczności. Czy chodzi o potępienie rozwodów i związków homoseksualnych zalegalizowanych w Chile? O sprzeciw wobec edukacji gender? Milczenie jest wymowne – skoro „abp” Gallagher współpracował z ONZ przy Agendzie 2030, a „kard.” Parolin negocjował z komunistycznymi reżimami, ich „etyka” to li tylko pragmatyczny relatywizm. Pius IX w Syllabusie potępia takie postawy w punkcie 15: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod kierunkiem światła rozumu”.

Demonstracja fałszywej eklezjologii

Określenie „Kościół wnosi wkład w życie kraju” odsłania herezję eklezjologiczną. Kościół nie jest NGO współpracującym z władzami, lecz Societas Perfecta ustanowioną przez Chrystusa dla zbawienia dusz. Pius XII w Mystici Corporis naucza: „Głównym celek Kościoła jest nie tyle polepszenie warunków ziemskiego życia, ile zbawienie dusz i wieczne ich szczęście”. Tymczasem posoborowcy, niczym urzędnicy UNICEF, dyskutują o programach socjalnych, zdradzając swój prawdziwy charakter – agentury globalizmu.

Ceremoniał apostazji

Całe to spotkanie to liturgia apostazji w trzech aktach:
1. Uznanie świeckiej władzy bez wymogu podporządkowania praw Bożych (sprzeczne z Immortale Dei Leona XIII)
2. Zastąpienie ewangelizacji „dialogiem” (potępione w Pascendi św. Piusa X)
3. Przemilczenie grzechów chilijskiego rządu (co św. Robert Bellarmin nazywa silentium haereticum – milczeniem heretyckim)

„Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie” (Mt 12,30) – oto prawdziwa doktryna o relacjach Kościoła z państwem. Wszelkie układy z wrogami Chrystusa Króla to zdrada.

Epilog: milczenie Baranka

Najbardziej wymowny jest brak jakiegokolwiek wspomnienia o Najświętszej Ofierze, modlitwie za rządzących czy obowiązku nawracania narodów. To nie przeoczenie – to programowe odrzucenie nakazu misyjnego. Gdy prawdziwi papieże wysyłali misjonarzy, by „nauczali wszystkie narody” (Mt 28,19), neo-kościół wysyła dyplomatów, by negocjowali przy stołach z oprawcami Chrystusa.


Za artykułem:
Leon XIV przyjął prezydenta Chile
  (vaticannews.va)
Data artykułu: 13.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: vaticannews.va
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.