Portal Opoka informuje o uwolnieniu 20 izraelskich zakładników przez Hamas po 738 dniach niewoli w ramach rozejmu obejmującego zwolnienie 250 Palestyńczyków i ponad 1700 mieszkańców Strefy Gazy. Relacja ogranicza się do suchego przekazu faktów politycznych, całkowicie pomijając moralną ocenę terroryzmu i obowiązek przywrócenia porządku opartego na prawie naturalnym.
Bezduszna relatywizacja zła: milczenie o naturze Hamasu
„Hamas uwolnił wszystkich żyjących zakładników” – tę frazę portal powtarza jako bezrefleksyjny fakt, podczas gdy organizacja ta pozostaje ugrupowaniem islamistycznym dążącym do zniszczenia Izraela. Brak jakiegokolwiek odniesienia do jej doktrynalnego odrzucenia prawa do istnienia państwa żydowskiego i systematycznych ataków na cywilów łamiących ius naturale (prawo naturalne). W świetle encykliki Quas Primas Piusa XI, która stanowi: „nie masz w żadnym innym zbawienia” (Dz 4,12), każde działanie przeciwko porządkowi Chrystusa Króla jest z definicji bezprawne.
„Izrael w zamian uwolni 250 Palestyńczyków skazanych na dożywotnie pozbawienie wolności i ponad 1700 mieszkańców Strefy Gazy zatrzymanych po wybuchu wojny dwa lata temu”.
To zdanie demaskuje fałszywą symetrię moralną pomiędzy ofiarami terroryzmu a ich prześladowcami. Jak przypomina bulla Unam Sanctam Bonifacego VIII: „Władza miecza należy do Kościoła” – państwo nie ma prawa negocjować z grupami odrzucającymi fundamenty cywilizacji chrześcijańskiej.
Polityczny pragmatyzm vs. katolicka nauka o wojnie sprawiedliwej
Artykuł bezkrytycznie powiela narrację o „rozejmie” bez analizy jego warunków w świetle bellum iustum. Zgodnie z nauką św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu, jakakolwiek ugoda z organizacją stosującą porwania cywilów jako metodę walki stanowi współudział w złu. Pius XII w przemówieniu z 1956 roku jednoznacznie potępił „negocjacje z siłami otwarcie zwalczającymi ład Boży”.
Milczenie na temat religijnego charakteru konfliktu to kolejny przejaw modernistycznej redukcji rzeczywistości do sfery świeckiej. Syllabus błędów Piusa IX wyraźnie potępia tezę, że „Kościół powinien dostosować się do postępu cywilizacji” (punkt 80). Tymczasem prezentowana relacja wpisuje się w laicką wizję „rozwiązań politycznych” wykluczających prymat Ewangelii.
Etyczna ślepota: brak analizy skutków duchowych
Portal całkowicie pomija kluczowy aspekt: psychologiczne i duchowe konsekwencje 738-dniowej niewoli dla zakładników i ich rodzin. W tradycyjnej teologii moralnej porwania stanowią crimen contra iustitiam (zbrodnię przeciw sprawiedliwości), a brak potępienia tego czynu przez środowiska podszywające się pod katolickie jest zdradą misji Kościoła. Kanon 1884 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. nakazuje modlitwę za prześladowanych – tymczasem Opoka ogranicza się do technicznego opisu „procedur przekazania”.
W tekście brakuje również elementarnego odwołania do nauczania Leona XIII, który w Rerum novarum przypominał: „Władza publiczna musi ścigać zbrodnie i karać zbrodniarzy”. Akceptacja wymiany zakładników bez rozliczenia sprawców stanowi faktyczną amnestię dla zła.
Język zdrady: asymetria terminologiczna
Analiza językowa ujawnia ideologiczne uwikłanie autorów. Określenie „mieszkańcy Strefy Gazy” dla terrorystów to eufemizm zacierający różnicę między cywilami a bojownikami. Tymczasem Palestyńczycy zwalniani z izraelskich więzień to w większości osoby skazane za ataki terrorystyczne – fakt pominięty w relacji. To klasyczny przykład captatio benevolentiae (zabiegania o przychylność) wobec środowisk lewicowo-liberalnych.
W świetle dekretu Świętego Oficjum z 1949 r. Contra doctrinam communismi, który zakazał katolikom współpracy z ruchami antycywilizacyjnymi, neutralność w obliczu islamskiego terroryzmu jest formą apostazji milczenia. Jak przypominał św. Robert Bellarmin: „Milczenie wobec herezji jest zgodą na nią”.
Geopolityka bez Boga: ignorancja doktrynalna
Najcięższym zarzutem jest całkowite pominięcie katolickiej koncepcji Ziemi Świętej jako dziedzictwa Chrystusa Króla. Już papież Urban II na synodzie w Clermont (1095 r.) nauczał, że wyzwolenie Jerozolimy spod islamskiej okupacji stanowi imperatyw moralny. Tymczasem współczesne „rozwiązania pokojowe” sankcjonują trwałą obecność grup dżihadystycznych w miejscu uświęconym krwią Zbawiciela – co Pius XI w Quas Primas nazwałby „zdradą królewskich praw Odkupiciela”.
Artykuł promuje przy tym niebezpieczną iluzję, jakoby „fundusze UE na odbudowę Strefy Gazy” (wspomniane w kontekście wypowiedzi Ursuli von der Leyen) mogły zastąpić duchową odnowę. To echo modernizmu potępionego w dekrecie Lamentabili (punkty 58-59), który redukuje religię do „potrzeb społecznych”.
Podsumowując: prezentowany materiał stanowi przykład teologicznego bankructwa dziennikarstwa podszywającego się pod katolickie. Brak potępienia terroryzmu, akceptacja fałszywej symetrii moralnej i milczenie o królewskich prawach Chrystusa potwierdzają głęboki kryzys wiary w strukturach promujących taki przekaz.
Za artykułem:
Hamas uwolnił wszystkich żyjących zakładników. Spędzili w niewoli 738 dni (opoka.org.pl)
Data artykułu: 13.10.2025
