Portal Tygodnik Powszechny (13 października 2025) analizuje głęboki kryzys koalicji rządzącej po dwóch latach od wyborów 2023 roku, wskazując na spadek poparcia do 29%, wewnętrzne konflikty oraz brak realizacji obietnic wyborczych. Autor porównuje sytuację do upadku rządu Leszka Millera, podkreślając niespełnienie oczekiwań wyborców wobec premiera Donalda Tuska w zakresie stabilizacji i poprawy warunków życia. Artykuł wskazuje na możliwość rozpadu koalicji, szczególnie w kontekście zmian w Polsce 2050 i potencjalnej walki o fotel marszałkowski Sejmu, jednocześnie przewidując, że scenariusz wcześniejszych wyborów jest mało prawdopodobny ze względu na brak zainteresowania wszystkich stron.
Polityczny naturalizm jako objaw apostazji
Analizowany tekst ujawnia całkowitą amputację nadprzyrodzonej perspektywy w dyskusji o kryzysie władzy. Brak jakiegokolwiek odniesienia do Regnum Christi (Królestwa Chrystusa), któremu Polska – jako przedmurze chrześcijaństwa – ma służyć, demaskuje modernistyczne przesiąknięcie autorów.
PiS zostawił w kluczowych instytucjach państwa (…) tak wiele „bezpieczników”, że odzyskiwanie niektórych stanowisk i instytucji odbywało się przy pomocy fizycznego zajęcia gabinetów i budynków
– to zdanie pokazuje redukcję problemu do walki o przyziemne władztwo, gdy tymczasem „nie masz władzy, która by nie była od Boga” (Rz 13,1).
Rządzący i opozycja – obie strony tego świeckiego spektaklu – funkcjonują w paradygmacie laickiego humanizmu, całkowicie ignorując zasadę wyrażoną w encyklice Quas Primas Piusa XI: „Nie będzie trwałego pokoju, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Brak w tekście choćby aluzji do konieczności podporządkowania prawodawstwa katolickiej nauce społecznej, szczególnie w kwestii:
1. Obrony życia od poczęcia (milczenie o zaostrzeniu wojny kulturowej wokół aborcji)
2. Walki z sodomską plagą (brak wzmianki o presji UE na legalizację związków homoseksualnych)
3. Ochrony katolickiej tożsamości narodu (ignorowanie procesów laicyzacji finansowanych z budżetu)
Ekonomiczny materializm jako narzędnie zniewolenia
Rozczarowanie wyborców rzekomo wynika z „mediany zarobków na poziomie 5300 zł na rękę” oraz „rosnących rachunków”. To jawny przejaw marksistowskiej dialektyki walki klas, gdy tymczasem Pius XI w Quadragesimo Anno przestrzegał: „Nikomu nie wolno w życiu gospodarczym lekceważyć podwójnego charakteru, indywidualnego i społecznego”.
Autor bezkrytycznie powiela mit „wzrostu gospodarczego” jako celu samego w sobie, podczas gdy encyklika Rerum Novarum Leona XIII wyraźnie stwierdza: „Bogactwa nie są złem, ale nadużywanie ich i nieumiarkowana żądza posiadania”. Brak analizy:
– Demoralizującego wpływu lichwiarskiego systemu bankowego
– Niszczenia polskiej wsi poprzez unijną politykę rolną
– Wzrostu podatków finansujących antykatolicką propagandę
Kryzys legitymizacji władzy
Tekst pomija fundamentalną kwestię: każda władza nieuznająca publicznego panowania Chrystusa Króla jest z natury nielegalna. Kanon 1374 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. nakazywał „wyrzeczenie się masonerii” jako warunek ważności sprawowania urzędów publicznych, podczas gdy obecne elity:
1. Promują członkostwo w masońskich strukturach (np. Rotary Club)
2. Uczestniczą w ekumenicznych spotkaniach z heretykami i schizmatykami
3. Finansują z budżetu bluźniercze „sztuki” i antykatolickie NGO-sy
Dlatego lider PiS, zanim zostanie zmuszony do tego układu, idzie na wojnę z konkurencją. Ta jednak dzielnie broni się i w sondażach, i w ostrych ripostach Sławomira Mentzena
– ten passus ujawnia bałwochwalczą wiarę w mechanizmy demokracji liberalnej. Tymczasem św. Pius X w liście Notre charge apostolique potępił demokrację jako system prowadzący do „zniewolenia rozumu i sumień”.
Milczenie o duchowych przyczynach kryzysu
Najcięższym zarzutem wobec analizy jest całkowite przemilczenie:
– Ekskomuniki nałożonej na komunistów przez Piusa XII (co dotyczy części obecnej lewicy)
– Moralnej odpowiedzialności władz za propagowanie rozwiązłości („związki partnerskie”, edukacja seksualna)
– Systematycznego niszczenia katolickiego szkolnictwa
– Zezwolenia na profanację Hostii w tzw. kościołach protestanckich
Jak przypomina bulle Unam Sanctam Bonifacego VIII: „Dlatego oznajmiamy, twierdzimy, określamy i ogłaszamy, że poddanie się Biskupowi Rzymskiemu jest dla każdej istoty ludzkiej konieczne do zbawienia”. Tymczasem zarówno „papież” Leon XIV, jak i polskie pseudo-duchowieństwo:
1. Wspierają ekumeniczne zdrady wiary
2. Promują synkretyzm religijny w szkołach
3. Tolerują świętokradzkie „komunie” dla rozwodników
Polska jako ostrzeżenie dla narodów
Opisywany kryzys polityczny nie jest przypadkiem, ale nieuchronną konsekwencją odrzucenia społecznego panowania Chrystusa. Jak zapowiadał Pius IX w Syllabusie: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (potępiona teza 55).
Dopóki Polska nie powróci do swojej misji Antemurale Christianitatis (Przedmurza Chrześcijaństwa), żadne przetasowania koalicyjne czy „naprawa instytucji” nie uchronią jej przed:
1. Demograficzną zapaścią (abortion, contraception, sterilization)
2. Militaryzacją pod dyktando masońskiej UE
3. Utraceniem resztek suwerenności na rzecz globalistów
Może się okazać, że zakleszczenie obchodzącego 20-lecie duopolu przyniesie nam już niedługo mocne przemodelowanie całej sceny politycznej
– te słowa najlepiej oddają ślepą wiarę w polityczny mesjanizm, gdy prawdziwe rozwiązanie wskazuje encyklika Quas Primas: „Jeżeli ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, porządek, uspokojenie, zgoda i pokój”.
Za artykułem:
Rząd Donalda Tuska w dołku. Dwa lata po wyborach przyszło rozczarowanie (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 13.10.2025
