Portal Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (14 października 2025) informuje o międzynarodowym kursie online „Rozdroże przymierza: dialog chrześcijańsko-żydowski i jego wielowymiarowe znaczenie”, organizowanym przez Centrum Heschela KUL. Inicjatywa, nawiązująca do 60. rocznicy soborowej deklaracji Nostra aetate, ma pogłębiać „kompetencje dialogu międzyreligijnego” poprzez wykłady dr Faydry Shapiro i ks. Pawła Rytel-Andrianika. Kurs – jak podkreślają organizatorzy – wzoruje się na „św. Janie Pawle II” jako rzekomym promotorze dialogu z judaizmem.
Rewolucja soborowa jako fundament ideologicznego przewrotu
Przedstawiana inicjatywa stanży klasyczny przykład zastosowania hermeneutyki zerwania z doktryną katolicką. Już sama deklaracja Nostra aetate (nr 4) stanowiła rewolucyjne odejście od niezmiennego nauczania Kościoła wyrażonego m.in. w bulli Piusa IV Dominus Iesus (1547) czy encyklice Piusa XI Quas Primas (1925), gdzie czytamy: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi (…) najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem kurs KUL:
„ma na celu pogłębienie wiedzy o wspólnej historii chrześcijaństwa i judaizmu, refleksję nad tożsamością religijną i kulturową obu tradycji”.
To jawna negacja dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) potwierdzonego przez papieży od Innocentego III (Eius exemplo, 1208) aż po Piusa XII (Mystici Corporis, 1943). Koncepcja „wspólnej historii” dwóch odrębnych religii to teologiczny absurd – judaizm talmudyczny odrzucił bowiem Chrystusa jako Mesjasza, stając się „synagogą szatana” (Ap 2,9; 3,9) według nauki Ojców Kościoła i Soboru Florenckiego (1442).
Fałszywe przymierze jako narzędzie dechrystianizacji
Retoryka kursu opiera się na modernistycznej dialektyce zastępującej ewangelizację „dialogiem”. Jak zaznacza ks. Rytel-Andrianik:
„Św. Jan Paweł II jest przykładem promowania dialogu chrześcijańsko-żydowskiego”.
To jawne potwierdzenie apostazji – osoba publicznie głosząca, że „przymierze z narodem żydowskim nigdy nie zostało odwołane” (Mainz, 17 listopada 1980), zaprzecza samej istocie Nowego Przymierza we Krwi Chrystusa (Łk 22,20). Pius XII w encyklice Mystici Corporis jednoznacznie stwierdzał: „Tylko ci są rzeczywistymi uczestnikami mistycznego Ciała Chrystusowego, którzy są ochrzczeni i wyznają prawdziwą wiarę”. Tymczasem kurs KUL proponuje:
„refleksję nad tożsamością religijną i kulturową obu tradycji”
co stanży bezpośrednie naruszenie kanonu 1325 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zakazującego katolikom uczestnictwa w działaniach mogących prowadzić do communicatio in sacris cum acatholicis (współuczestnictwa religijnego z niekatolikami).
Neoheretyckie korzenie inicjatywy
Warto prześledzić ideologiczne zaplecze przedsięwzięcia. Centrum Heschela – nazwane na cześć żydowskiego filozofa Abrahama Joshuy Heschela – promuje dokładnie tę samą synkretyczną wizję religii, którą potępił św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907):
„Dogmaty, sakramenty i hierarchia (…) są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (potępiona teza 54)
Dr Shapiro, wykładowczyni z Izraela, reprezentuje nurt judaizmu reformowanego, który odrzuca mesjańską misję Chrystusa. Współprowadzący – ks. Rytel-Andrianik – został odznaczony Medalem Powstania w Getcie Warszawskim, co stanży symboliczne potwierdzenie przyjęcia narracji żydowskiej martyrologii jako równorzędnej z chrześcijańską. Tymczasem Sobór Laterański IV (1215) w kanonie 70 nakazywał katolikom stanowczo odcinać się od wszelkich form kultu żydowskiego jako perfidia judaica (żydowskiego niedowiarstwa).
Destrukcja katolickiej misji ewangelizacyjnej
Najgroźniejszym aspektem inicjatywy jest jej edukacyjny charakter. Kurs skierowany jest bowiem do:
„każdego, kto chce świadomie uczestniczyć we współczesnym dyskursie dotyczącym relacji chrześcijańsko-żydowskich”.
To perfidne zastąpienie nakazu misyjnego Chrystusa („Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” – Mk 16,15) „dyskursem” opartym na fałszywej równości religijnej. Św. Pius X w Lamentabili potępił podobne tendencje:
„Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (teza 25)
Promowanie „pluralizmu religijnego” w kontekście żydowskim to szczególna zdrada, gdyż – jak uczył św. Augustyn – „Żydzi są naszymi księgami, które nosimy dla pogan” (Enarrationes in Psalmos, 56,9), żywym świadectwem prawdziwości proroctw mesjańskich i konieczności nawrócenia.
Symptom głębszej choroby posoborowej struktury
Inicjatywa KUL nie jest odosobniona – stanży logiczny owiec dekretu Nostra aetate i instrukcji Dabru emet (2000) podpisanej przez modernistycznych „teologów”. Jak trafnie zauważył abp Marceli Lefebvre: „Dialog jest nową herezją naszych czasów”. W rzeczywistości mamy do czynienia z:
- Negacją bóstwa Chrystusa poprzez uznanie judaizmu za równoległą drogę zbawienia (potępione przez Sobór Watykański I, konst. Dei Filius)
- Odrzuceniem konieczności Chrztu św. dla Żydów (wbrew Mk 16,16 i kan. 737 KPK 1917)
- Relatywizacją dzieła Odkupienia poprzez sugerowanie trwania Starego Przymierza
Nawet język kursu zdradza apostazję: użycie terminu „przymierza” w liczbie mnogiej (ang. covenants) to jawne zaprzeczenie słowom Chrystusa: „To kielich nowego przymierza we Krwi mojej” (Łk 22,20).
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej kurs KUL stanży publiczne wyrzeczenie się wiary w jedyność i powszechność zbawczej misji Kościoła. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Państwa nie mogą odmawiać publicznej czci królującemu Chrystusowi”. Tym bardziej nie wolno tego czynić instytucjom mającym w nazwie przymiotnik „katolicki”.
Za artykułem:
Centrum Heschela KUL zaprasza na międzynarodowy kurs online (vaticannews.va)
Data artykułu: 14.10.2025
