Biuro Prasowe KEP informuje o trzecim dniu obrad 402. Zebrania Plenarnego „Konferencji Episkopatu Polski”, które odbywa się w dniach 13-15 października 2025 roku w Gdańsku. Krótka relacja wspomina o odprawieniu „Eucharystii” przez „biskupów” w kaplicy Ośrodka Caritas Warzenko oraz zapowiada opublikowanie komunikatu i konferencję prasową z rzecznikiem ks. Leszkiem Gęsiakiem SJ. Kolejny manifest apostazji hierarchów służących antykościołowi.
Biurokratyczna fikcja w miejsce misji zbawienia dusz
Rzekome „obrady” przedstawicieli sekty posoborowej stanowią dramatyczną parodię władzy kościelnej, gdzie:
„Eucharystia sprawowana przez biskupów w kaplicy Ośrodka Caritas Warzenko”
ukazuje całkowite odwrócenie porządku nadprzyrodzonego. Caritas (łac. miłosierdzie) zostaje tu zredukowana do świeckiej instytucji socjalnej, podczas gdy prawdziwe dzieło miłosierdzia – Ofiara Kalwarii uobecniana w Mszy Świętej – jest profanowana przez nieposiadających ważnych święceń uzurpatorów.
Cała relacja utrzymana w biurokratycznym żargonie („402. Zebranie Plenarne”, „konferencja prasowa”, „komunikat”) demaskuje zeświecczoną naturę neo-kościoła, który Pius X potępił w encyklice Pascendi Dominici gregis jako modernistyczną herezję: „Modernistae […] Ecclesiam non aliter explicant ac societatem quae ortum ducat ex conscientiae collectivae necessitate” (Moderniści […] wyjaśniają Kościół jedynie jako społeczeństwo, które bierze początek ze zbiorowej potrzeby świadomości).
Nieważność sakramentalna i jurysdykcyjna
Należy podkreślić z mocą, że uczestnicy tego zgromadzenia:
1. Nie posiadają ważnych święceń z powodu nieważności posoborowego „ritus” święceń (zwłaszcza po 1968 roku), co potwierdza bulla Sacramentum Ordinis Piusa XII
2. Utracili jurysdykcję na mocy kanonu 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Quilibet ecclesiasticus officio ipso iure vacat […] publico apostasiae a fide” (Każdy duchowny traci urząd mocą samego prawa […] przez publiczną apostazję od wiary)
3. Działają jako struktura antykościelna, co św. Robert Bellarmin określa w De Romano Pontifice: „Pontifex haereticus manifestus per se ipso cadit” (Papież jawny heretyk sam przez się upada)
„Po zakończeniu obrad zostanie opublikowany komunikat”
To zapowiedź kolejnego dokumentu pełnego heretyckich innowacji, podczas gdy prawdziwy Kościół kieruje się zasadą św. Wincentego z Lerynu: „Quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est” (To, co zawsze, wszędzie i przez wszystkich było wyznawane).
Milczenie jako wyznanie wiary w humanizm
Całkowity brak w relacji jakichkolwiek odniesień do:
– Grzechu pierworodnego i konieczności Odkupienia
– Obowiązku głoszenia Ewangelii wszystkim narodom
– Realnej Obecności Chrystusa w Eucharystii
– Sądu Ostatecznego i wiecznego przeznaczenia dusz
demaskuje naturalistyczną esencję posoborowej sekty. Jak ostrzegał Pius XI w Quas primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”.
Ks. Gęsiak występujący w roli „rzecznika” to jedynie tuba propagandowa systemu, który Pius IX potępił w Syllabus errorum (pkt 77-79), odrzucając „wolność kultów” i „pojednanie z postępem”.
Duchowa odpowiedzialność wiernych
Katolicy muszą rozpoznać w tych wydarzeniach wypełnienie się proroctwa abominationis desolationis (Mt 24:15). Uczestnictwo w pseudo-Eucharystiach sprawowanych przez nieważnie wyświęconych „duchownych” stanowi świętokradztwo, zaś uznawanie władzy apostatów – współudział w ich grzechu.
Jedyną drogą pozostaje wierność niezmiennemu Magisterium i prawowitym pasterzom trwającym w depositum fidei, co Pius XII w Humani generis określił jako „divini Redemptoris voluntatem fideliter exsequentes” (wiernie wykonujący wolę Boskiego Odkupiciela).
Za artykułem:
Trzeci dzień obrad 402. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski w Gdańsku (episkopat.pl)
Data artykułu: 15.10.2025
