Portal LifeSiteNews (15 października 2025) informuje o raporcie Specjalnej Sprawozdawczyni ONZ ds. Przemocy wobec Kobiet i Dziewcząt Reem Alsalem, wzywającym do globalnego zakazu surogacji. Dokument wskazuje na praktyki przymusowych aborcji, wyzysk finansowy matek zastępczych oraz patriarchalną komodyfikację kobiecego ciała. Włoska minister ds. Rodziny Eugenica Rocella poparła inicjatywę, domagając się międzynarodowego traktatu zakazującego tej praktyki. Choć raport słusznie demaskuje instrumentalizację macierzyństwa, pozostaje głuchy na lex naturalis (prawo naturalne) i katolicką naukę o nierozerwalności prokreacji z małżeńskim aktem małżeńskim.
Milczenie o fundamentach: gdzie jest głos Kościoła?
Raport Alsalem, choć wymienia „prawa dziecka”, pomija kluczowy aspekt: prawo każdego człowieka do poczęcia w naturalnym zjednoczeniu rodziców. Jak stwierdził Pius XII w przemówieniu do położników (29 października 1951): „Godność osoby ludzkiej wymaga, aby pochodzenie nowego życia było owocem małżeńskiego aktu, w którym rodzice współpracują z Bogiem-Stwórcą”. Tymczasem dokument ONZ traktuje surogację wyłącznie przez pryzmat przemocy strukturalnej, nie dostrzegając metafizycznej profanacji aktu stwórczego.
„Kobiety doświadczają presji psychicznej sięgającej poziomu przemocy, by służyć jako surogatki. Często są do tego nakłaniane poprzez przedstawianie surogacji jako przejawu 'miłości’ i 'solidarności’ – szczególnie w kontekście par homoseksualnych” – czytamy w raporcie.
Ta „solidarność” to jedynie eufemizm dla contra naturam (wbrew naturze) eksperymentów społecznych. Kanon 1061 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku definiuje małżeństwo jako „zjednoczenie mężczyzny i kobiety skierowane ku prokreacji”, co jednoznacznie wyklucza jakiekolwiek formy rodzicielstwa homoseksualnego. Milczenie raportu w tej kwestii odsłania ideologiczne uwikłanie w genderową rewolucję.
Homoseksualny kolonializm reprodukcyjny
Nie przypadkiem Alsalem wskazuje na szczególną rolę par homoseksualnych w napędzaniu przemysłu surogacyjnego. Jak trafnie zauważa św. Tomasz z Akwinu w Sumie przeciwko poganom (III, 122): „Stosunek homoseksualny jest nieuporządkowany per se, gdyż przekreśla celowość aktu małżeńskiego”. Tymczasem raport ONZ, choć przyznaje, że 70% międzynarodowych umów surogacyjnych dotyczy zamożnych par homoseksualnych, nie formułuje oceny moralnej tego zjawiska.
Włoska minister Rocella, chwaląc inicjatywę, sama reprezentuje rząd będący częścią posoborowego układu, który w 2016 roku zalegalizował związki cywilne dla par jednopłciowych. Jej „sprzeciw” wobec surogacji przypomina więc gaszenie pożaru benzyną – jak zauważył Pius XI w Divini Redemptoris (1937): „Żaden autentyczny porządek nie zrodzi się z fundamentów odrzucających Boga”.
Krytyka wybiórcza: pieniądz zamiast grzechu
Raport słusznie obnaża finansowy wyzysk matek zastępczych (zysk klinik szacowany na 96 mld dolarów do 2033 roku przy marżach przekraczających 600%), lecz pomija sedno problemu: surogacja stanowi formę bałwochwalstwa, gdzie dziecko staje się bożkiem zaspokajającym egoistyczne pragnienia. Kodeks Moralny z 1954 roku, zatwierdzony przez Święte Oficjum, jasno potępia „jakiekolwiek metody sztucznego zapłodnienia oddzielone od małżeńskiego współżycia” jako „ciężkie przestępstwo przeciwko godności osoby”.
Tymczasem dokument ONZ koncentruje się wyłącznie na „kwestiach ekonomicznych i zdrowotnych”, ignorując status antropologiczny dziecka poczętego w probówce. Jak pisał Pius XII w przemówieniu do hematologów (1949): „Żadna technologia nie może usprawiedliwić rozdzielenia jednoczącego i prokreatywnego wymiaru aktu małżeńskiego”.
Amerykańska Sodoma: fabryka dzieci dla homoseksualistów
Szczególnie wymowne jest milczenie raportu o systemowym przyzwoleniu USA na handel dziećmi. Louisiana jako jedyny stan zakazująca surogacji to kropla w morzu tolerancji dla praktyk, które św. Augustyn nazwałby „grzechem wołającym o pomstę do nieba”. FBI śledzi wprawdzie pojedyncze przypadki handlu niemowlętami, ale sama istota komercyjnej surogacji – zwłaszcza dla par homoseksualnych – pozostaje niekwestionowana.
Warto przypomnieć, że już w 1949 roku Święte Oficjum w dekrecie Aliqua quaestiones potępiło sztuczne zapłodnienie jako „sprzeczne z prawem naturalnym i godnością małżeństwa”. Tymczasem współczesne kliniki w Kalifornii czy Nowym Jorku działają jak fabryki spełniające kaprysy bogatych klientów, co św. Pius X nazwałby „demonstracją współczesnego barbarzyństwa”.
Watykańska zdrada: milczenie „kościoła” posoborowego
Najjaskrawszą hipokryzją pozostaje fakt, że podczas gdy raport cytuje „postępowych” aktywistów, brak w nim odniesienia do Magisterium Kościoła – jedynego autentycznego głosu w tej sprawie. „Papież” Franciszek, który w 2023 roku nazwał surogację „bezduszną”, jednocześnie promuje środowiska LGBT+ w strukturach „kościelnych”. Taka schizofrenia to owoc soborowej rewolucji – jak zauważył abp Marcel Lefebvre: „Kościół posoborowy utracił zdolność głoszenia prawdy bez kompromisów”.
Prawdziwe rozwiązanie nie leży w traktatach ONZ, ale w powrocie do encykliki Casti connubii Piusa XI (1930), która definiuje małżeństwo jako „nierozerwalną wspólnotę życia skierowaną ku zrodzeniu i wychowaniu potomstwa”. Jakiekolwiek próby regulacji tego obszaru bez uznania Regnare Christum (panowania Chrystusa) nad narodami skazane są na porażkę – potwierdził to Pius XI w Quas primas (1925): „Pokój Chrystusowy może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusowym”.
Za artykułem:
UN expert calls for global ban on surrogacy in new report (lifesitenews.com)
Data artykułu: 15.10.2025
