Portal Konferencji Episkopatu Polski (16 października 2025) informuje o wynikach 402. Zgromadzenia Plenarnego w Gdańsku. Wśród poruszonych tematów znalazły się: migracja, prace nad komisją ds. nadużyć seksualnych, nauczanie religii w szkołach oraz nowy program duszparski „Uczniowie-misjonarze”. Dokument zawiera liczne odniesienia do „papieża” Leona XIV i synodalnego „odnowienia parafii”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar misji Kościoła na rzecz świeckiego aktywizmu.
Zdrada ewangelizacyjnego mandatu w imię politycznie poprawnej „integracji”
W punkcie dotyczącym migracji „biskupi” postulują „integrację w pełnym poszanowaniu godności każdej osoby”, całkowicie pomijając obowiązek głoszenia prawdy objawionej przybyszom wyznającym fałszywe religie. Milczenie o konieczności nawracania pogan stanowi jawne zaprzeczenie rozkazu Chrystusa: „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19). Pius XI w Quas Primas stanowczo przypominał: „Władza naszej Stolicy postanowiła, że biskup, duchowny lub chrześcijanin z prostego wyznania, który został złożony z urzędu lub ekskomunikowany przez Nestoriusza lub jego zwolenników, po tym jak ten ostatni zaczął głosić herezję, nie będzie uważany za złożonego z urzędu ani ekskomunikowanego. Albowiem ten, kto odstąpił od wiary z takim głoszeniem, nie może nikogo złożyć z urzędu ani usunąć”. Tymczasem dokument episkopatu sugeruje moralną równość wszystkich religii, co jest herezją potępioną w Syllabusie błędów Piusa IX (punkty 15-18).
„I vescovi ricordano la necessità di un atteggiamento cristiano di ospitalità nei confronti dei nuovi arrivati, in particolare dei rifugiati e dei migranti, secondo le parole di Gesù Cristo: «Ero forestiero e mi avete ospitato» (Mt 25, 35)”.
To wybiórcze cytowanie Ewangelii pomija kontekst eschatologiczny – Chrystus mówi o „najmniejszych swoich braciach” (Mt 25,40), czyli ochrzczonych w stanie łaski, a nie o wyznawcach obcych religii. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice przestrzega: „Jawny heretyk nie może być Papieżem. Nie można sprzeciwić się, że charakter w nim pozostaje, ponieważ gdyby pozostał Papieżem z powodu charakteru, skoro jest on niezacieralny, nigdy nie mógłby zostać złożony z urzędu”. Analogicznie, przyjmowanie heretyków do wspólnoty bez wymogu abjuracji stanowi zdradę misji Kościoła.
Farsa „niezależnych komisji” zamiast kanonicznej dyscypliny
Dokument zapowiada powołanie „komisji di esperti indipendenti incaricata di indagare sul fenomeno dell’abuso sessuale di minori”. To jawne uchylenie się od odpowiedzialności kanonicznej – Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 188.4) stanowi wyraźnie, że urząd kościelny staje się wakujący ipso facto przez publiczne odstępstwo od wiary. Tymczasem „episkopat” zrzeka się jurysdykcji na rzecz świeckich „ekspertów”, co stanowi przejaw modernizmu potępionego w dekrecie Lamentabili św. Piusa X (punkty 52-58).
Katecheza przekształcona w synodalną indoktrynację
Przyjęta „Podstawa programowa nauczania religii katolickiej” oraz zapowiedź „rinnovamento delle parrocchie in chiave sinodale e missionaria” odsłaniają prawdziwe oblicze posoborowej „reformy”. Zamiast katechizmu opartego na niezmiennych prawdach wiary proponuje się „formację” dostosowaną do duha czasu, co Pius X w Pascendi nazwał „najbardziej zgubną ze wszystkich herezji”. Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeśli nie li 'tylko’ świętokradztwem, to bałwochwalstwem.
„Modlitwa o pokój” jako zasłona dymna dla apostazji
Wezwanie do odmawiania różańca za pokój pomija kluczowy warunek: pokój możliwy jest jedynie pod panowaniem Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas). Milczenie o obowiązku uznania społecznego panowania Chrystusa stanowi ciche przyzwolenie na laicyzm potępiony w Syllabusie (punkty 77-80). Tymczasem dokument nie wspomina ani słowem o konieczności nawrócenia narodów ani o grzechu jako jedynej przyczynie wojen.
Duchowa pustka pod płaszczykiem duszpasterskiej nowomowy
Cały dokument episkopatu oddycha duchem naturalizmu – ani razu nie pojawia się słowo „grzech”, „szatan”, „czyściec” czy „sąd ostateczny”. Zamiast napominać do pokuty, „pasterze” zajmują się „integracją migrantów” i „odnową parafii” w duchu synodalnym, co stanowi dokładne wypełnienie proroctwa Piusa X: „Moderniści próbują przeprowadzić rewolucję w Kościele pod pozorem powrotu do źródeł” (Pascendi). Kanon 188.4 KPK 1917 jasno określa: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu i bez żadnej deklaracji na skutek rezygnacji dorozumianej, uznanej przez samo prawo, jeśli duchowny:…4. Publicznie odstępuje od wiary katolickiej”. Brak reakcji na tę apostazję czyni wiernych współwinnymi.
Za artykułem:
Comunicato dopo le deliberazioni della 402ª Assemblea Plenaria della Conferenza Episcopale Polacca (episkopat.pl)
Data artykułu: 16.10.2025
