Portal LifeSiteNews informuje o planowanym mianowaniu Josefa Grünwidla – modernistycznego aktywisty – na „arcybiskupa” Wiednia. Według austriackiego nadawcy publicznego ORF, 63-letni duchowny, który od stycznia pełni funkcję „administratora apostolskiego” po rezygnacji „kardynała” Christopha Schönborna, ma objąć stanowisko pomimo otwartego buntu przeciwko niezmiennemu nauczaniu Kościoła. Grünwidl zasłynął z poparcia dla „święceń” kobiet, likwidacji celibatu oraz komunii dla rozwodników i niekatolików, co stanowi jawną apostazję od wiary katolickiej.
Rewolta przeciwko prawu Bożemu w białych rękawiczkach
Grünwidl należy do skandalicznej grupy „Call to Disobedience” (Wezwanie do nieposłuszeństwa), która otwarcie nawołuje do:
„święcenia kobiet i żonatych mężczyzn na kapłanów oraz udzielania Komunii św. rozwiedzionym i »ponownie zawierającym związki«, a także niekatolikom”
Ten program to nie „reforma”, lecz totalne odrzucenie podstawowych dogmatów wiary. Już papież Pius XII w encyklice Sacra virginitas (1954) przypominał, że celibat kapłański ma charakter „prawa boskiego” (lex divina), podczas gdy Sobór Trydencki w kanonie 9 sesji XXIII potępił jako heretyków tych, którzy twierdzą, że „celibat nie jest lepszy od małżeństwa”.
„Wszyscy wyświęceni szafarze Kościoła łacińskiego, z wyjątkiem diakonów stałych, są zwyczajowo wybierani spośród wierzących mężczyzn, którzy żyją w celibacie i mają zamiar pozostać w celibacie »dla królestwa niebieskiego«”
– stwierdza Katechizm katolicki. Tymczasem Grünwidl twierdzi, że celibat „nie jest sprawą wiary”, co stanowi bezpośrednie zaprzeczenie autorytetowi Magisterium.
Kobiece „święcenia”: powrót do herezji montanistów
Najcięższą zbrodnią teologiczną kandydata jest agitacja na rzecz „nagłej potrzeby wyjaśnienia” kwestii „święceń” kobiet. O ile sekta posoborowa eksperymentuje z „diakonatem” żeńskim, o tyle Grünwidl sięga po argumentację potępioną już w II wieku!
Św. Ireneusz w Adversus haereses (I,13,2) demaskował sekty gnostyckie, które dopuszczały kobiety do funkcji kapłańskich, zaś papież Gelazy I w liście do biskupów Lukanii (494 r.) stanowczo zabronił „kobietom służenia przy ołtarzu”.
Kapłaństwo zastrzeżone dla mężczyzn to nie dyscyplina kościelna, lecz dogmat wynikający z samej natury sakramentu – jak przypomina św. Tomasz z Akwinu: „Ze względu na brak naturalnego podobieństwa, kobieta nie może przyjąć święceń, podobnie jak nie może reprezentować Chrystusa-Głowy” (Supp. q.39 a.1).
Szatańska parodia władzy kościelnej
Nominacja Grünwidla wpisuje się w strategię „synodalności”, która jest niczym innym jak protestantyzacją struktury kościelnej poprzez demontaż hierarchii. Już w 1907 r. św. Pius X w dekrecie Lamentabili potępił jako modernistyczny błąd tezę, że:
„organiczny ustrój Kościoła podlega zmianie, a społeczność chrześcijańska, podobnie jak społeczność ludzka, podlega ciągłej ewolucji”
(propozycja 53).
Tymczasem „administrator” Wiednia mianował trzy kobiety do „diecezjalnego zespołu przywódczego”, forsując ideę, że „Kościół słuchający współpracuje z nauczającym w określaniu prawd wiary” – co stanowi jawną negację dogmatu o nieomylności Magisterium (por. Lamentabili, prop. 6).
Ofiara nieposłuszeństwa: duchowe samobójstwo wiernych
Najtragiczniejszym skutkiem tej nominacji będzie masowe świętokradztwo. Wierni przyjmujący „sakramenty” od heretyka uczestniczą w profanacji – jak ostrzegał św. Robert Bellarmin: „jawny heretyk nie może być kapłanem […] nie mogą oni nikogo rozgrzeszać ani konsekrować” (De Romano Pontifice, II,30).
Brak także ostrzeżenia, że uczestnictwo w „liturgiach” sprawowanych przez antykapłanów jest grzechem ciężkim. Kanon 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. stanowi jasno:
„Każdy urząd staje się wakujący ipso facto przez publiczne odstępstwo od wiary katolickiej”.
Wiedeń: nowa Genewa „reformacji” bergoglianizmu
Decyzja o mianowaniu Grünwidla pokazuje, że sekta posoborowa przekształciła się w masoński antykościół, gdzie herezja jest przepustką do awansu. Jak prorokował Pius IX w Syllabusie błędów (1864):
„Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (błąd nr 80).
W obliczu tej apostazji jedyną drogą dla katolików pozostaje „ucieczka na pustynię” – zerwanie komunii z modernistami i trwanie przy niezmiennej Ofierze Mszy Świętej oraz prawowitych pasterzach strzegących depozytu wiary.
Za artykułem:
New archbishop of Vienna will be priest who expressed support for ‘women’s ordination’: report (lifesitenews.com)
Data artykułu: 16.10.2025
