Portal Konferencji Episkopatu Polski informuje o rzekomych „święceniach biskupich” ks. Jacka Tendeja CM w Alotau (Papua-Nowa Gwinea), przeprowadzonych 27 września 2025 r. przez „biskupa” Rolando Santosa CM. W homilii główny konsekrator powoływał się na „nieprzerwaną ciągłość wiary” i „sukcesję apostolską”, przekonywał, że „wiara i nauczanie naprawdę pochodzą od apostołów”, a nowy „biskup” ma „kontynuować dzieło” Chrystusa. Cała ceremonia stanowi teatralne nadużycie pojęć teologicznych, mające zasłonić dogłębny kryzys sakramentalny i doktrynalny posoborowej sekty.
Fałszywa sukcesja w czasach apostazji
Decydującym problemem całego zdarzenia jest próba utrzymania iluzji ważności sakramentalnej w strukturze pozbawionej nadprzyrodzonego mandatu. Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin: „Ten, kto odstąpił od wiary z takim głoszeniem, nie może nikogo złożyć z urzędu ani usunąć” (Obrona sedewakantyzmu). „Biskup” Santos, konsekrowany w posoborowych obrzędach o wątpliwej ważności, nie posiada władzy udzielania święceń, podobnie jak nie posiada jej mianujący go urzędujący antypapież.
„Nie tylko ja ani dwaj inni biskupi asystujący tutaj, lecz także wszyscy pozostali biskupi będą nakładać ręce na naszego nowego biskupa, aby kontynuować sukcesję apostolską”
To stwierdzenie stanowi jawną herezję, gdyż – jak nauczał Pius XII w konstytucji Sacramentum Ordinis – ważność święceń zależy od:
- zachowania materii i formy określonych przez Chrystusa
- zachowania intencji czynienia tego, co czyni Kościół
- ortodoksji szafarza
Nowy obrzęd święceń biskupich z 1968 r. narusza wszystkie te warunki poprzez zmianę formuły konsekracji i wprowadzenie modernistycznej teologii kapłaństwa. Nawet jeśli ks. Tendej otrzymał ważne święcenia kapłańskie przed 1968 r. (czego tekst nie potwierdza), to przyjęcie sakry z rąk posoborowego „biskupa” unieważnia cały akt.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Wypowiedź „biskupa” Santosa demaskuje czysto humanitarną wizję Kościoła, charakterystyczną dla sekty posoborowej:
„Idźcie i głoście Ewangelię, idźcie i uzdrawiajcie chorych, idźcie i kontynuujcie dzieło, które Ja rozpocząłem”
Brak tu jakiejkolwiek wzmianki o Ofierze przebłagalnej, łasce uświęcającej czy zbawieniu dusz – fundamentach katolickiej misji. To dokładnie odpowiada modernistycznej herezji potępionej w Syllabus Errorum Piusa IX (pkt 40: „Nauczanie Kościoła katolickiego jest wrogie wobec dobra i interesów społeczeństwa”).
Papież Pius XI w encyklice Quas Primas jednoznacznie wskazywał: „Jeżeliby jednostki, czy rodziny, czy państwa, wyrzekając się posłuszeństwa Chrystusowi, stały się wygnańcami z Jego Królestwa, rychło zburzą się w strzępy i popadną w nędzę i ruinę”. Tymczasem posoborowi „duchowni” przemilczają obowiązek podporządkowania wszelkiej władzy cywilnej Chrystusowi Królowi, sprowadzając religię do psychospołecznej terapii.
Milczenie jako wyznanie wiary
Najwymowniejsze w całym komunikacie KEP jest to, czego nie zawiera:
- Żadnej wzmianki o Mszy Świętej trydenckiej jako źródle i szczytie życia kapłańskiego
- Żadnego odniesienia do kanonów prawa kanonicznego dotyczących ważności święceń (kan. 950-1014 CIC 1917)
- Żadnego ostrzeżenia przed przyjmowaniem sakramentów w strukturach posoborowych
To milczenie stanowi zgodę na trwającą od 1958 r. apostazję, potwierdzając słowa św. Piusa X z encykliki Pascendi: „Moderniści ukrywają swe błędy w milczeniu lub półsłówkach, by stopniowo przyzwyczaić wiernych do trucizny”.
„Nominacja” ks. Tendeja przez bergogliońskiego uzurpatora oraz jego rzekome święcenia są nie tylko nieważne, ale stanowią ciężki grzech symonii i świętokradztwa. W obliczu trwającej od 67 lat sediswakancji jedynym ratunkiem dla dusz pozostaje wierność katolickiej doktrynie sprzed 1958 r., odrzucenie posoborowych anty-sakramentów i modlitwa o prawowitego papieża.
Za artykułem:
Sakra biskupia ks. Jacka Tendeja CM (episkopat.pl)
Data artykułu: 29.09.2025
