Portal Konferencji Episkopatu Polski (17 października 2025) opublikował komunikat z 402. Zebrania Plenarnego, w którym „biskupi” podjęli szereg decyzji jawnie sprzecznych z niezmienną doktryłą katolicką. Wśród nich znajdujemy m.in. promocję synkretyzmu migracyjnego pod płaszczykiem „gościnności”, rewizję katechizacji oraz fasadowe działania dotyczące nadużyć duchownych – wszystko pod auspicjami uzurpatora Leona XIV.
Rocznicowe bluźnierstwa: Pius XI kontra współczesna herezja
W punkcie pierwszym czytamy o obchodach 100-lecia archidiecezji gdańskiej ustanowionej przez Piusa XI (AAS 1925, s. 434). Paradoksalnie, ci sami „pasterze”, którzy czczą pamięć papieża potępiającego modernizm („Pascendi Dominici gregis”), jednocześnie uczestniczą w liturgii z „nuncjuszem” reprezentującym antypapieża. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Antypapież nie może mieć żadnej władzy jurysdykcyjnej, gdyż jest poza Kościołem” („De Romano Pontifice”, II, 30). Udział abp. Filipazziego w jubileuszu to akt zdrady Ecclesia Dei.
„Centralnym punktem obchodów jubileuszowych była Msza św. sprawowana w katedrze w Gdańsku-Oliwie pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Antonio Guido Filipazziego”
Ewangelia zastąpiona ideologią ONZ: „gościnność” ponad nawrócenie
Punkt drugi odsłania całkowite porzucenie misyjnego charakteru Kościoła. Zamiast wezwania do nawracania „obcych” (Mt 28:19), „biskupi” lansują naturalistyczną koncepcję „integracji” oderwanej od bonum commune katolickiej Polski. Brak jakiegokolwiek odniesienia do obowiązku głoszenia prawdy zbawczej przybyszom wyznającym schizmę lub herezję, co stanowi zdradę kanonu 1350 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. Cytat z Mt 25:35 zostaje wyjęty z kontekstu, by służyć globalistycznej narracji – dokładnie jak w dokumencie „Fratelli tutti” bergogliańskiego antypapieża.
Katecheza: kolejna reforma prowadząca do relatywizmu
Przyjęcie nowej „Podstawy programowej katechezy” (punkt 3) to kontynuacja destrukcyjnego kursu zapoczątkowanego „Dyrektorium katechetycznym” z 1971 r. Zamiast wierności Depositum Fidei, mamy dostosowanie do „ducha czasu” potępionego przez św. Piusa X w „Pascendi” (nr 26). Zapowiedź „parafialnej katechezy dorosłych” brzmi szczególnie złowieszczo w kontekście promocji „synodu” – heretyckiej koncepcji kolegializmu.
„Komisja nadużyć”: teatr dla naiwnych
Punkt piąty ujawnia cynizm posoborowej hierarchii. Powoływanie „komisji niezależnych ekspertów” przy jednoczesnym pominięciu kanonów 2359-2367 KPK 1917 dotyczących kar za przestępstwa przeciwko moralności to klasyczny przykład faryzejskiego „obmywania zewnętrznej strony kubka” (Mt 23:25). Prawdziwym rozwiązaniem byłby powrót do dyscyplinarnych procedur zawartych w „Crimen sollicitationis” Piusa XI (1922).
Modlitwa za pokój czy bałwochwalstwo dialogu?
Wezwanie do modlitwy różańcowej „w intencji pokoju” (punkt 6) na życzenie antypapieża Leona XIV to akt religijnego absurdum. Jak przypomina Pius XI w „Quas Primas”: „Pokój Chrystusowy może zapanować tylko w Królestwie Chrystusowym”. Tymczasem „biskupi” milczą o konieczności nawrócenia narodów jako warunku pokoju, poprzestając na humanitarnym frazesowaniu.
„Biskupi apelują o modlitwę w intencji prześladowanych i cierpiących chrześcijan”
To hipokryzja w świetle ich wcześniejszej kolaboracji z reżimami prześladującymi katolików tradycyjnych (np. zakaz celebracji Mszy trydenckiej). Gdzie był episkopat, gdy wierni byli rugowani z kościołów za przywiązanie do lex orandi?
Fałszywa rocznica: list biskupów jako narzędzie rewizjonizmu
Planowane obchody 60. rocznicy tzw. listu pojednawczego do Niemców (punkt 7) to kontynuacja zdrady narodowej dokonanej w 1965 r. Zamiast domagać się zadośćuczynienia za zbrodnie wojenne i wypędzenia, „biskupi” uprawiają politykę „dialogu” sprzeczną z katolicką zasadą sprawiedliwości. Jak przypomina Pius XII: „Pokój oparty na niesprawiedliwości jest tylko fikcją” (Orędzie wigilijne, 1944).
„Uczniowie-Misjonarze”: synodalna pułapka
Nowy program duszpasterski (punkt 8) to otwarcie drzwi dla herezji synodalizmu. Określenie „parafii w kluczu synodalnym i misyjnym” jest oksymoronem – jak uczy Pius X, „Kościół jest z istoty swej społeczeństwem nierównym” („Vehementer nos”, 1906). „Misja” pozbawiona jasnego celu nawracania heretyków i schizmatyków to czcza gadanina.
Medialna rotacja: moderniści zmieniają strażników
Podziękowania dla Marcina Przeciszewskiego i Marty Titaniec (punkt 9) przypominają, że posoborowe media od dziesięcioleci są tubą antykatolickiej rewolucji. Katolicka Agencja Informacyjna od dawna promuje herezję ekumenizmu i wolności religijnej, co potępia Pius XI w „Mortalium animos” (1928). Zmiana osób na sterach tej maszyny propagandowej nic nie zmienia.
Komunikat kończy się „błogosławieństwem” odszczepieńczych „biskupów”, co stanowi akt sacrilegii. Jak przypomina kanon 2314 KPK 1917, ekskomunikę latae sententiae ponoszą wszyscy współpracujący z heretycką hierarchią. Jedyną drogą ocalenia jest powrót do nieprzerwanej Tradycji katolickiej sprzed 1958 roku.
Za artykułem:
Communiqué from the 402nd Plenary Assembly of the Polish Bishops’ Conference (episkopat.pl)
Data artykułu: 17.10.2025
