Albany pod władzą antybiskupa: kolejny akt destrukcji neo-kościoła
Portal Catholic News Agency (20 października 2025) informuje o nominacji Marka O’Connella na stanowisko ordynariusza diecezji Albany w stanie Nowy Jork. Decyzję tę ogłosił uzurpator określający się jako „papież Leon XIV”. O’Connell, dotychczasowy biskup pomocniczy Bostonu, zastąpi 77-letniego Edwarda Scharfenbergera, który kierował diecezją od 2014 roku. Diecezja Albany, licząca 300 tysięcy „katolików”, stoi w obliczu planów zamknięcia jednej trzeciej z 126 parafii z powodu „kryzysu finansowego i utrzymaniowego”. O’Connell, urodzony w Kanadzie w 1964 roku, jest prawnikiem kanonicznym z doktoratem z Pontifical University of the Holy Cross w Rzymie. W 2021 roku sprzeciwił się projektowi dokumentu episkopatu USA o Eucharystii, argumentując, że prowadziłoby to do „większej polaryzacji”. W 2025 roku w liście do wiernych wyraził wątpliwości co do odmawiania Komunii politykom popierającym aborcję. Przedstawiona nominacja to kolejny etap destrukcji ostatnich pozorów katolicyzmu w strukturach okupujących Watykan.
Nieważne święcenia i bezprawna sukcesja
Sedewakantyzm jednoznacznie stwierdza, że wszelkie święcenia i jurysdykcja w strukturach posoborowych są zasadniczo nieważne. Już święty Robert Bellarmin nauczał: „Jawny heretyk nie może być Papieżem ani członkiem Kościoła” (De Romano Pontifice). Skoro linia „papieży” od Jana XXIII jest heretycka, ich nominacje biskupie nie mają mocy prawnej. Bulla Pawła IV Cum ex Apostolatus Officio stanowi:
„Promocja lub wyniesienie, nawet jeśli były niekwestionowane i za jednomyślną zgodą wszystkich Kardynałów, będą nieważne, nieobowiązujące i bezwartościowe”
gdy dotyczy osób odstępujących od wiary. O’Connell, wyświęcony w 1990 roku, otrzymał święcenia w rycie posoborowym, który narusza istotę sakramentu kapłaństwa poprzez zmiany w formie i intencji. Kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku precyzuje, że urząd kościelny staje się wakujący ipso facto w przypadku publicznego odstępstwa od wiary.
Relatywizacja Eucharystii jako symptom apostazji
Wspomniany sprzeciw O’Connella wobec dokumentu o Eucharystii w 2021 roku demaskuje heretycką mentalność neo-kościoła. Pius XI w encyklice Quas Primas podkreślał:
„Doroczne uroczystości Chrystusa – Króla napomną także państwa, że nie tylko osoby prywatne, ale i władcy i rządy mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”
. Tymczasem O’Connell w liście z lipca 2025 roku argumentował, że odmawianie Komunii politykom proaborcyjnym „skupia się zbyt mocno na aborcji” – co jest jawnym zaprzeczeniem principiis obsta (przeciwstawiaj się u samych podstaw). Św. Pius X potępił podobne postawy w dekrecie Lamentabili sane exitu, stwierdzając:
„Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia”
(propozycja 26).
Kryzys finansowy jako owoc zeświecczenia
Plan zamknięcia 33% parafii w Albany to nie efekt „złych zarządzeń”, lecz następstwo systematycznej apostazji. Gdy struktury posoborowe redukują Mszę Świętą do „stołu zgromadzenia” (jak w Nowym Rycie), a kazania koncentrują się na „sprawiedliwości społecznej” zamiast na grzechu i zbawieniu, wierni tracą motywację do wspierania parafii. Pius XI w Quas Primas przestrzegał:
„Kościół Boży, udzielając bez ustanku pokarmu duchowego ludziom, rodzi i wychowuje coraz to nowe zastępy świętych mężów i niewiast, a Chrystus tych, którzy Mu byli w Królestwie ziemskim wiernymi i posłusznymi poddanymi, nie przestaje powoływać do szczęścia w Królestwie niebieskim”
. Tymczasem diecezja Albany – jak większość struktur neo-kościoła – przeznacza miliony dolarów na ugody z ofiarami skandali pedofilskich (np. 8 milionów dolarów w 2025 roku), zamiast na formację kapłanów i misje.
Radiofonizacja wiary i utrata sacrum
Działalność O’Connella jako współprowadzącego program radiowy „The Good Catholic Life” (2011-2014) ilustruje redukcję katolicyzmu do psychologii i socjologii. Pius X w Lamentabili potępił tezę, że „Ewangelie w wielu opowiadaniach podawali nie to, co rzeczywiście miało miejsce, ale to, co uważali, że przyniesie większą korzyść odbiorcom” (propozycja 14). Współczesne „ewangelizacje” medialne to często popularyzacja heresy of Americanism potępionej przez Leona XIII – mieszanie wiary z „duchem czasów”, gdzie grzech staje się „wyzwaniem rozwojowym”, a łaska – „motywacyjnym coachingiem”.
Duchowa pustka pod płaszczykiem prawa kanonicznego
Fakt, że O’Connell posiada doktorat z prawa kanonicznego z uniwersytetu Opus Dei (Pontifical University of the Holy Cross), nie ma znaczenia wobec całkowitej nieważności posoborowego systemu prawnego. Kanon 6 §1 Kodeksu z 1917 roku stanowi, że wszelkie późniejsze zmiany prawne muszą być „zgodne z prawem boskim naturalnym i pozytywnym”. Tymczasem Kodeks z 1983 roku zalegalizował m.in.:
- Komunię na rękę (kan. 932 §2)
- Rozwiązania małżeńskie z powodów pozasakramentalnych (kan. 1142)
- Kolaborację z władzami świeckimi w nominacjach biskupich (kan. 377 §3)
Św. Pius X w Pascendi Dominici gregis demaskował takich „ekspertów”:
„Moderniści […] chcą być uważani za reformatorów prawa kanonicznego, filozofii i teologii”
(pkt 34).
Konsekwencje: bałwochwalstwo zamiast katolicyzmu
Sytuacja w Albany nie jest wyjątkiem, lecz archetypem całego neo-kościoła. Gdy w 2023 roku zmarł były biskup Howard Hubbard – oskarżony o ukrywanie nadużyć seksualnych i własne przestępstwa – struktury posoborowe nie potępiły go, lecz opublikowały wyważone nekrologi. Tymczasem Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku nakazywał ekskomunikę latae sententiae za herezję (kan. 2314 §1) i apostazję (kan. 2314 §2). Dzisiejsze „diecezje” to korporacje zarządzające majątkiem, gdzie sakramenty są „usługami religijnymi”, a kapłani – urzędnikami ds. duchowości. Jak prorokował Pius IX w Syllabusie:
„Wolność sumienia i wyznania jest prawem każdego człowieka”
(błąd 15) – oto credo współczesnych antybiskupów.
Jedynym rozwiązaniem jest powrót do integralnej wiary katolickiej: odrzucenie posoborowych antypapieży, uczestnictwo jedynie w ważnych Mszach Świętych (ryt trydencki) i podporządkowanie życia osobistego oraz społecznego prawom Króla Wszechświata – Jezusa Chrystusa. Jak nauczał Pius XI:
„Nie będzie nadziei trwałego pokoju między narodami, dopóki jednostki i państwa będą się wyrzekać i nie uznają panowania Zbawiciela naszego”
(Quas Primas).
Za artykułem:
Pope Leo XIV appoints Boston auxiliary Mark O’Connell to lead Diocese of Albany, New York (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 20.10.2025
