Kradzież w Luwrze: Świecki fetysz zamiast kultu Chrystusa Króla

Podziel się tym:

Portal Opoka (20 października 2025) relacjonuje zuchwałą kradzież klejnotów z kolekcji Napoleona III w Luwrze. Dwóch sprawców przebranych za robotników, wykorzystując podnośnik i przecinarki, w ciągu ośmiu minut wyniosło bezcenne precjoza, w tym tiarę cesarzowej Eugenii ozdobioną 2 tys. diamentów. Prezydent Emmanuel Macron zapewnił o „odzyskaniu dzieł” i „postawieniu sprawców przed sądem”, określając zdarzenie jako „atak na dziedzictwo, które szanujemy jako część naszej historii”. Ten spektakularny napad odsłania głębszą duchową pustkę społeczeństwa, które utożsamiło dziedzictwo z materialnymi błyskotkami, odwracając się od prawdziwego Skarbca – Królestwa Chrystusowego.


Materializm jako substytut sacrum

„Szef państwa nazwał kradzież «atakiem na dziedzictwo, które szanujemy jako część naszej historii»”

Słowa pana Macrona demaskują współczesny bałwochwalczy stosunek do dóbr doczesnych. Gdy władza cywilna ogłasza klejnoty cesarskie „częścią naszej historii”, przemilczając, że sama korona Francji została zbezczeszczona przez rewolucję 1789 roku – która króla pomordowała, a relikwie królewskie zniszczyła – mamy do czynienia z klasycznym cultus substitutus (kultem zastępczym). Pius XI w encyklice Quas primas przypominał: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Bez publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa, nawet najwspanialsze precjoza stają się jedynie łupem dla złodziei, zaś naród – jak zauważył św. Augustyn – degeneruje się w „zgraję łupieżców”.

Konsekwencje odrzucenia społecznego panowania Chrystusa

Zuchwałość napadu – dokonanego w biały dzień w jednym z najlepiej strzeżonych muzeów świata – stanowi logiczny owoc społeczeństwa zbudowanego na fundamencie laickiego humanizmu. Gdy w 1905 roku Francja zerwała konkordat z Kościołem, ogłaszając „rozdział państwa od religii”, Pius X w liście do biskupów francuskich Gravissimo officii munere ostrzegał: „Państwo bez Boga prowadzi do anarchii dusz i rozkładu społecznego”. Dziś obserwujemy materializację tej przestrogi. W kraju, który w 2016 roku oficjalnie usunął z konstytucji odniesienie do „króla niebios”, zbrodnie przeciwko własności prywatnej (jak kradzież w Luwrze) i przeciwko życiu (jak permanentna wojna aborcyjna) stają się normą.

Prawdziwe dziedzictwo Francji a świecka mitologia

Artykuł z lubością opisuje materialną wartość skradzionych przedmiotów, całkowicie pomijając ich duchową wymowę. Wspomniana tiara cesarzowej Eugenii – żony ostatniego koronowanego władcy Francji – stanowiła nie tylko klejnot, ale symbol unii tronu i ołtarza. Tymczasem współczesne francuskie elity, które z premedytacją niszczą katedry Notre-Dame czy bazylikę Saint-Denis (mauzoleum królów Francji), jednocześnie fetyszyzują świeckie precjoza jako „dziedzictwo”. To klasyczny przykład duplex mendacium (podwójnego kłamstwa) – najpierw odrzuca się sacrum, by później sakralizować profanum. Kardynał Pie, wielki obrońca królewskich praw Chrystusa, w Synodzie Paryskim pisał: „Naród, który nie służy Bogu, służy bożkom, nawet jeśli nazywa to «dziedzictwem kulturowym»”.

Restytucja klejnotów czy nawrócenie narodu?

Deklaracja pana Macrona o „odzyskaniu dzieł” pozostaje jałowym gestem w kontekście systemowej grabieży duszy narodu. Podczas gdy władze Francji organizują polowanie na złodziei diamentów, ten sam rząd finansuje z publicznych pieniędzy profanacje kościołów (jak „performance’y” w katedrach) i prześladowania katolików (aresztowania za modlitwę pod aborcyjnymi klinikami). Pius XI w Quas primas podkreślał: „Jeżeliby kiedy ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, jak porządek i uspokojenie, jak zgoda i pokój”. Bez powrotu do regalia Christi (praw królewskich Chrystusa) żadne policyjne zabezpieczenia nie ochroną dziedzictwa – ani materialnego, ani duchowego.


Za artykułem:
Udawali roboników, obrabowali Luwr. W osiem minut zniknęły klejnoty z kolekcji Napoleona
  (opoka.org.pl)
Data artykułu: 20.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: opoka.org.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.