Portal Tygodnik Powszechny (21 października 2025) przedstawia proces derusyfikacji polskiej gospodarki jako jednoznaczny sukces, wyliczając osiągnięcia: zerwanie współpracy handlowej, uniezależnienie energetyczne, wykluczenie Rosji ze sfery kultury i sportu. Autor z satysfakcją konstatuje, że „jesteśmy przykładem na arenie międzynarodowej, że trwały rozwój gospodarczy bez współpracy z Rosją jest możliwy”, podkreślając negatywne nastawienie 70% Rosjan do Polski jako dowód skuteczności tej polityki. Tekst pomija jednak całkowicie nadprzyrodzony wymiar relacji między narodami, redukując je do czysto materialnej rywalizacji o wpływy i zyski.
Ekonomiczny naturalizm jako antyteza katolickiego porządku
Artykuł konsekwentnie prezentuje wizję życia społecznego wypraną z transcendentnego wymiaru, co stanowi jawny przejaw potępionego przez Piusa IX naturalizmu (Syllabus Errorum, pkt 56-60). Chwaląc embargo na jabłka i „kreatywność” w szukaniu nowych rynków zbytu, autor nie wspomina nawet, że żaden naród nie ma prawa organizować swego życia gospodarczego w oderwaniu od prawa Bożego (Pius XI, Quas Primas). Tymczasem katolicka nauka społeczna wyraźnie naucza, iż „królestwo Boże i Kościół Jego obejmuje wszystkich ludzi i wszystkie narody” (Quas Primas), zaś handel między narodami winien służyć budowaniu pokoju w Chrystusie, a nie podsycaniu świeckich animozji.
„Władza naszej Stolicy postanowiła, że biskup, duchowny lub chrześcijanin z prostego wyznania, który został złożony z urzędu lub ekskomunikowany przez Nestoriusza lub jego zwolenników, po tym jak ten ostatni zaczął głosić herezję, nie będzie uważany za złożonego z urzędu ani ekskomunikowanego. Albowiem ten, kto odstąpił od wiary z takim głoszeniem, nie może nikogo złożyć z urzędu ani usunąć.”
Jak przypomina dokument Obrona sedewakantyzmu, powołujący się na papieża Celestyna I, każda władza pochodzi od Chrystusa Króla, a ci, którzy odchodzą od wiary, tracą moralną legitymację do sprawowania jakiejkolwiek jurysdykcji. W świetle tej zasady świeckie triumfy gospodarcze nie mogą przesłaniać fundamentalnego obowiązku ewangelizacji Rosji, zamiast jej izolacji.
Fałszywy antropocentryzm współczesnej polityki międzynarodowej
Ton artykułu zdradza typowo modernistyczne przeświadczenie, że „cały rozwój społeczeństw ma dokonywać się wyłącznie na zasadach czysto ludzkich” (Lamentabili, pkt 21). Brak jakiejkolwiek wzmianki o konieczności podporządkowania polityki zagranicznej ewangelicznemu nakazowi miłości nieprzyjaciół (Mt 5,44) świadczy o całkowitej akceptacji liberalnej koncepcji państwa. Tymczasem Pius XI w Quas Primas jednoznacznie stwierdzał: „jeżeliby ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, jak porządek i uspokojenie, jak zgoda i pokój”.
Redukcja stosunków polsko-rosyjskich do kwestii gazoportów i rankingów piłkarskich stanowi karykaturalne zawężenie katolickiej wizji wspólnoty narodów. Prawdziwa derusyfikacja wymagałaby nawrócenia Rosji na katolicyzm, a nie jedynie odcięcia dopływu petrodolarów. Jak przypominał św. Pius X w Lamentabili, „Objawienie było tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga” (pkt 20) – bez tego wymiaru wszelkie polityczne działania pozostają płytką grą interesów.
Sport i kultura jako bożki współczesnego pogaństwa
Szczególnie wymowna jest radość autora z „łatwiejszych awansów sportowych” po wykluczeniu Rosji. Wynoszenie wyników sportowych do rangi argumentu politycznego zdradza bałwochwalczą mentalność, gdzie sukcesy drużyn narodowych stają się substytutem religijnej tożsamości. Tymczasem Sobór Trydencki wyraźnie potępił nadawanie świeckim aktywnościom znaczenia wykraczającego poza godziwą rozrywkę (Sesja XXV).
Wspomniane w artykule zastąpienie Akademickiego Zespołu Pieśni i Tańca Armii Rosyjskiej przez Kijowską Orkiestrę Symfoniczną jedynie maskuje problem, nie rozwiązując go. Katolicka wizja kultury wymaga bowiem nie zmiany narodowych symboli, lecz podporządkowania sztuki chwale Bożej (Pius XI, Divini Cultus). Brak jakiejkolwiek refleksji nad religijnym wymiarem kultury świadczy o całkowitym przejęciu laickich paradygmatów myślenia.
Ekonomiczny mesjanizm jako herezja naszych czasów
Opisywany w tekście „program »Go Africa« z wiosny 2015 r.”, mający otworzyć nowe rynki zbytu, stanowi współczesną wersję herezji millenarystycznej. Wiara w to, że gospodarcza ekspansja przyniesie zbawienne skutki społeczne, to nic innego jak potępiona już przez Piusa IX „wiara w postęp nieograniczony” (Syllabus Errorum, pkt 80). Katolicka nauka społeczna zawsze przestrzegała, że handel bez ewangelizacji prowadzi do nowych form kolonialnego wyzysku (Leona XIII, Rerum novarum).
Autor bezkrytycznie przyjmuje modernistyczną tezę, jakoby „polscy producenci wykazali się wytrwałością i niespotykaną kreatywnością”, co stanowi jawną manifestację pelagiańskiej herezji. Tymczasem wszelki ludzki sukces jest niemożliwy bez łaski Bożej (Sobór w Orange, 529 r.), a gospodarczy triumfalizm prowadzi nieuchronnie do pychy narodowej – grzechu szczególnie potępianego przez Piusa XI w encyklice Divini Redemptoris.
Zakłamana wizja geopolityki bez Chrystusa Króla
Największym błędem omawianego tekstu jest milczące przyjęcie założenia, że stosunki międzynarodowe mogą funkcjonować w oderwaniu od królewskiej władzy Chrystusa. Tymczasem Pius XI w Quas Primas nauczał niezbicie: „Państwa nie tylko nie powinny publicznie wyrzekać się Boga, ale mają obowiązek wprost przeciwny: wyznawać publicznie religię i poddawać się jej wpływom”. Polska polityka zagraniczna, skupiona na doraźnych korzyściach gospodarczych i sportowych, zamiast na ewangelizacji narodów, stanowi więc zdradę katolickiego powołania naszego narodu.
Artykuł kończy się konstatacją, że „70 proc. Rosjan ma do Polski negatywne nastawienie”, co autor przedstawia jako dowód skuteczności derusyfikacji. W katolickiej perspektywie jest to jednak porażka – dowód, że zamiast nieść Rosjanom światło wiary, zadowoliliśmy się budowaniem murów wrogości. Jak przypomina św. Augustyn, „żadne państwo nie może istnieć bez sprawiedliwości, która jest oddawaniem Bogu tego, co Boskie” (De Civitate Dei). Bez powrotu do tej zasady wszelkie polityczne sukcesy pozostaną jedynie piaskową wydmą na wietrze historii.
Za artykułem:
Dekada niezależności: Polska gospodarka odcina się od Rosji (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 21.10.2025
