Kanadyjska eutanazja jako „rozwiązanie” dla niepełnosprawnych: upadek cywilizacji śmierci
Portal LifeSiteNews (21 października 2025) relacjonuje szokujące zeznania Kristy Carr, dyrektorki Inclusion Canada, przed parlamentarnym komitetem finansowym. Carr ujawniła, że niepełnosprawni Kanadyjczycy są rutynowo namawiani do samobójstwa wspomaganego przez lekarzy (MAiD) podczas zwykłych wizyt medycznych. Od czasu rozszerzenia prawa eutanazyjnego w 2021 r. na przypadki „cierpienia nie do zniesienia” – w tym ubóstwo i samotność – personel medyczny traktuje śmierć jako „terapeutyczne rozwiązanie”. Według Carr, „ludzie z niepełnosprawnościami boją się zgłaszać po pomoc medyczną, gdyż w odpowiedzi słyszą propozycję zabicia ich przez państwo”. Konserwatywny poseł Garnett Genuis potwierdził, że takie sytuacje zdarzają się co tydzień, głównie wśród najuboższych. Dane koronera z Ontario za 2023 r. pokazują, że 29% ofiar MAiD niebędących terminalnie chorymi pochodziło z najbiedniejszych dzielnic, podczas gdy stanowią one zaledwie 20% populacji. MAiD stała się szóstą najczęstszą przyczyną śmierci w Kanadzie, odpowiadając za 4,1% zgonów w 2022 r.
Naturalistyczna redukcja człowieka do materiału eksploatacyjnego
Przedstawione fakty demaskują całkowite bankructwo antropologii posoborowego świata, który odrzucił katolicką koncepcję dignitas humana (godność człowieka) opartą na stworzeniu na obraz Boży (Rdz 1,27). Kanadyjska praktyka traktowania ubóstwa jako „przesłanki medycznej” to logiczny owiec naturalizmu potępionego przez Piusa IX w Syllabusie błędów (1864): „Sprawiedliwość polega na materialnym fakcie. Wszystkie obowiązki człowieka to puste słowa, a wszystkie czyny ludzkie mają moc prawa” (punkt 59). Gdy państwo odrzuca nadprzyrodzony cel człowieka, życie staje się res utilis (rzeczą użytkową) – przedmiotem kalkulacji ekonomicznych.
Carr wskazuje, że propozycje MAiD padają głównie wobec pacjentów wymagających wsparcia socjalnego i długoterminowej opieki. To potwierdza diagnozę Piusa XI z encykliki Quadragesimo anno (1931): „Gdy zabraknie świętego poszanowania życia ludzkiego, wówczas zniknie i szacunek dla osób. Wtedy – jak to już niestety widzimy – człowiek stanie się tylko narzędziem w ręku drugiego człowieka”. Liberalny rząd Kanady, zamiast naprawić system opieki społecznej, oferuje obywatelom „rozwiązanie ostateczne” – kosztujące państwo zaledwie 2,327 CAD na „zabieg”, podczas gdy roczna opieka nad niepełnosprawnym wynosi średnio 45,000 CAD.
Eutanazja jako owoc apostazji państwowej
Kanadyjskie prawodawstwo eutanazyjne to bezpośrednie pogwałcenie lex divina (prawa Bożego) wyrażonego w Dekalogu: „Nie zabijaj” (Wj 20,13). Już w 1920 r. Pius XI w encyklice Casti Connubii potępiał „zbrodnicze praktyki tak zwanej eugeniki czy też higieny rasowej”, zapowiadając dzisiejsze ekscesy. Kanadyjscy ustawodawcy, legalizując „śmierć z wyboru”, postawili się w pozycji contra Deum (przeciw Bogu), co Pius XII w przemówieniu do prawników (1949) nazwał „szaleństwem autonomii prawa stanowionego”.
Warto zauważyć strategiczne milczenie dokumentu wobec religijnego wymiaru cierpienia. Żadna wzmianka o namaszczeniu chorych, wartości ofiarowywanego bólu w zjednoczeniu z Chrystusem (Kol 1,24), ani o sakramentalnej posłudze Kościoła. To symptomatyczne dla laickiego redukcjonizmu potępionego w Syllabusie: „Nauczanie Kościoła jest wrogie dobru i interesom społeczeństwa” (punkt 40). Gdy przestrzeń publiczna zostaje pozbawiona światła wiary, cierpienie przestaje być drogą uświęcenia, stając się jedynie „problemem do zarządzania”.
Strukturalny grzech współczesnego państwa
Mechanizm MAiD ujawnia diaboliczną logikę kultury śmierci, gdzie państwo – zamiast strzec życia najsłabszych – staje się ich katem. Jak trafnie zauważył św. Augustyn w Państwie Bożym: „Usunięcie sprawiedliwości pozostawia z państwa tylko wielką bandę rozbójników”. Kanadyjski system, gdzie kolejki do specjalistów sięgają 27,7 tygodni, a eutanazję można „załatwić” w 90 dni, stanowi praktyczną realizację programu „śmierci miłosiernej” głoszonego przez marginesy przedsoborowe – jak np. ruch euthanazyjny w Wielkiej Brytanii lat 30., potępiony przez Piusa XI.
Szczególnie wymowny jest przypadek otyłej kobiety, która – według relacji lekarzy – kwalifikowała się do MAiD, gdyż czuła się „bezużytecznym ciałem zajmującym przestrzeń”. To jawny przykład utraty sensu życia w oderwaniu od Boga. Już Leon XIII w Rerum Novarum (1891) przestrzegał: „Gdy zabraknie nadziei życia przyszłego, szczęście ziemskie staje się jedynym celem człowieka. Stąd żądza bogactw i namiętne ich gromadzenie” (RN 21). W Kanadzie XX wieku doszło do paradoksu: państwo dobrobytu, odrzuciwszy Boga, oferuje swoim obywatelom jedynie „dobrobyt śmierci”.
Milczenie „duchowieństwa” posoborowego jako współwinne
Największym oskarżeniem pozostaje kompletna bierność modernistycznych struktur okupujących Watykan. Podczas gdy kanadyjscy biskupi „wyrażają zaniepokojenie”, żaden z nich nie rzucił ekskomuniki na parlamentarzystów głosujących za MAiD, ani nie wezwał katolików do nieposłuszeństwa obywatelskiego. To dokładne wypełnienie proroctwa Piusa X z encykliki Pascendi (1907): „Modernista łączy w sobie wszystkich heretyków; jest ich podsumowaniem i ucieleśnieniem”. Gdy w 1949 r. Pius XII ekskomunikował wszystkich współpracujących z aborcją, dziś „biskupi” ograniczają się do „dialogu” z twórcami prawa śmierci.
Artykuł pomija również katolickie alternatywy – sieci hospicjów prowadzonych przez zakony, praktykę chrześcijańskiej ascezy wobec cierpienia, czy heroiczne przykłady świętych niepełnosprawnych jak bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego. To milczenie jest świadectwem zeświecczenia świadomości nawet w środowiskach deklarujących obronę życia. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas (1925): „Gdy ludzie prywatnie i publicznie wyrzekną się panowania Chrystusa, wówczas społeczeństwo ludzkie rozpadnie się w straszliwym pędzie ku zagładzie”. Kanada stała się laboratorium tej przepowiedni – państwem, gdzie krzyż zastąpiono strzykawką z pentobarbitalem.
Za artykułem:
Disabled Canadians increasingly under pressure to opt for euthanasia during routine doctor visits (lifesitenews.com)
Data artykułu: 21.10.2025
