Portal Tygodnik Powszechny (21 października 2025) przedstawia analizę sytuacji na Bliskim Wschodzie po dwóch latach od ataku Hamasu na Izrael. Donald Trump ogłasza „świt nowego Bliskiego Wschodu”, podpisując deklarację współpracy z Egiptem, Turcją i Katarem oraz sygnalizując otwartość na rozmowy z Iranem. Autor Marek Matusiak wskazuje na taktyczny charakter izraelskich ustępstw, podkreślając wzmocnienie pozycji Izraela jako regionalnego supermocarstwa przy jednoczesnym tragicznym położeniu Palestyńczyków. Bilans wojny ukazuje zniszczenie 70% budynków w Gazie, śmierć dziesiątek tysięcy cywilów oraz rozszerzenie izraelskiej kontroli terytorialnej. Plan pokojowy Trumpa pozostaje mglisty w kwestiach palestyńskiej państwowości, co utrwala status quo korzystne dla Izraela. Artykuł kończy się pesymistyczną konstatacją, że pokój możliwy jest tylko przy zaakceptowaniu izraelskiej dominacji.
Polityka jako Namiastka Bożego Ładu: Ślepa Ulica Humanizmu
„Nowy Bliski Wschód” Trumpa to groteskowe widowisko władzy pozbawionej transcendentnego fundamentu. Gdy świat celebruje rozejm oparty na wymianie zakładników (20 Izraelczyków za 2000 Palestyńczyków), ignoruje się fundamentalną prawdę: pokój bez uznania Królewskiej Godności Chrystusa jest fikcją. Pius XI w encyklice Quas primas wskazywał: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem analiza portalu, choć szczegółowa, pomija całkowicie wymiar duchowy konfliktu, redukując go do gry siłowej między mocarstwami.
Amerykańska Hegemonia jako Narzędzie Antykatolickiego Ładu
Fakt, że Stany Zjednoczone przeznaczyły 34 miliardy dolarów na wsparcie militarne Izraela, potwierdza tylko ich rolę jako narzędzia masońskiego projektu budowy novus ordo seclorum. Wspomniane dostawy broni (90 tys. ton amunicji) i polityczne wetowanie rezolucji ONZ to nie przejaw „sojuszu”, lecz dowód na kolaborację z siłami sprzeciwiającymi się katolickiemu porządkowi. Już Pius IX w Syllabusie błędów potępił błąd nr 39: „Państwo jako źródło wszelkich praw posiada władzę nieograniczoną”, co doskonale ilustruje amerykańsko-izraelska doktryna „bezwzględnej suwerenności”.
Gaza: Współczesne Golgoty Zapomniana przez „Dobroczyńców”
Opis zniszczeń (70% infrastruktury, 69 tys. zabitych) ukazuje makabryczne owoce odrzucenia katolickiej zasady sprawiedliwej wojny. Św. Augustyn w Państwie Bożym podkreślał, że nawet w konflikcie zbrojnym „pokój musi być celem działania”, a przemoc – proporcjonalna i skierowana wyłącznie przeciwko kombatantom. Tymczasem izraelskie metody „spalonej ziemi” w Chan Junus czy Rafah to jawny przykład terroryzmu państwowego, który Pius XII w przemówieniu z 1939 r. nazwałby „zbrodnią przeciwko ludzkości i Bogu”.
Fałszywy Mesjanizm Netanjahu a Milczenie o Prawdziwym Królu
Ksenia Svetlova słusznie krytykuje Netanjahu za „upadek koncepcji politycznych”, ale nie dostrzega, że problem leży głębiej: żydowski premier prowadzi walkę nie o przetrwanie narodu, lecz o utrwalenie talmudycznej wizji dominacji. Kościół zawsze nauczał, że Żydzi, odrzuciwszy Chrystusa, skazali się na wieczną tułaczkę (Św. Jan Chryzostom, Homilie przeciwko Żydom). Plan Trumpa, wspierający izraelską okupację, to de facto wsparcie dla tej herezji, sprzeczne z nauczaniem Leona XIII (Humanum genus), który potępiał „spiski tajnych stowarzyszeń” przeciwko Królestwu Chrystusa.
„Pokój” bez Nawrócenia: Diabelska Parodia Pojednania
Medialny festiwal podpisów w Egipcie (z udziałem Turcji i Kataru) to teatr politycznego pragmatyzmu, gdzie brakuje kluczowego elementu: uznania grzechu i potrzeby odkupienia. Jak przypominał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice, „heretyk nie może być głową ani członkiem Kościoła”, co analogicznie stosuje się do przywódców odrzucających społeczne panowanie Chrystusa. Współpraca z islamskimi reżimami (których religia została potępiona przez Sobór Florencki) to nie „realizm”, lecz zdrada katolickiego uniwersalizmu.
Zatrute Źródła „Pokojowych Planów”: Rewolucja w Sercach czy na Mapach?
Milczenie o konieczności ewangelizacji Bliskiego Wschodu ujawnia modernistyczną herezję ukrytą w tekście. Pius XI w Quas primas podkreślał: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi”, co implikuje obowiązek głoszenia Ewangelii wszystkim narodom – w tym Izraelowi. Tymczasem autor bezkrytycznie powtarza frazę o „długoterminowym interesie Izraela”, ignorując fakt, że żaden interes narodowy nie usprawiedliwia trwania w błędzie i prześladowania katolików (jak miało to miejsce w Jerozolimie pod kontrolą żydowską).
Konkluzja: Światłość w Ciemności czy Świat Ciemności?
Ostatnie zdanie artykułu – „pokój możliwy jest tylko przy zaakceptowaniu izraelskiej dominacji” – to kwintesencja antychrześcijańskiego ducha czasów ostatecznych. Jak ostrzegał św. Paweł (2 Tes 2,3-4), przed powrotem Chrystusa nastąpi „człowiek grzechu”, który zasiądzie w świątyni Boga, podając się za Boga. Polityczne spektakle w rodzaju „szczytów pokojowych” przygotowują grunt dla tej apostazji. Jedyną odpowiedzią katolika może być nieugięte trwanie przy prawdzie: Non possumus (Dz 5,29). Pokój jest tylko w Chrystusie Królu – reszta to iluzja i zdrada.
Za artykułem:
Bliski Wschód po wojnie w Gazie. Bilans dwóch lat konfliktu (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 21.10.2025
