Portal Tygodnik Powszechny (21 października 2025) prezentuje wywiad z dr. Mikołajem Iwańskim, promującym edukację prawną seniorów i młodzieży w zakresie cyberprzestępczości oraz dziedziczenia. Artykuł koncentruje się na technicznych aspektach bezpieczeństwa w sieci, testamentach notarialnych i mechanizmach ochrony przed oszustwami, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar ludzkiego życia i moralne zobowiązania wynikające z prawa Bożego.
Naturalistyczne zawężenie misji Kościoła
Przedstawiona wizja edukacji prawnej stanowi klasyczny przykład redukcji Kościoła do roli świeckiej agencji socjalnej, co św. Pius X potępił w encyklice Pascendi Dominici gregis jako zasadniczy błąd modernizmu. Dr Iwański, występując w roli katolickiego eksperta, ogranicza się do przekazywania wiedzy o procedurach prawnych, podczas gdy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. wyraźnie stanowi, że podstawowym obowiązkiem katolickich uczonych jest obrona i wyjaśnianie prawd wiary (kan. 1324). Brak jakiejkolwiek wzmianki o nieśmiertelnej duszy, grzechu czy obowiązku kierowania się zasadami moralnymi w sferze cyfrowej demaskuje przyjętą przez autora naturalistyczną antropologię, sprzeczną z nauką Leona XIII wyrażoną w Rerum novarum: „Człowiek bowiem przerasta naturę, a przeto i prawa przyrodzone winny być podporządkowane celom nadprzyrodzonym”.
Zaniedbanie duchowego wymiaru cyberprzestrzeni
Opisując zagrożenia wirtualnego świata, autor całkowicie pomija kwestie duchowego niebezpieczeństwa związanego z niekontrolowanym korzystaniem z technologii. Podczas gdy Pius XI w Quas primas nauczał, że Chrystus Król ma panować nad wszelkimi dziedzinami życia, w tym nad sferą komunikacji, dr Iwański skupia się wyłącznie na finansowych aspektach oszustw. Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, stanowi jeżeli nie świętokradztwo, to bałwochwalstwo.
„Oszuści korzystają nie tylko z telefonów, ale posiłkują się także bardzo nowoczesnymi rozwiązaniami technologicznymi. Ostatnio coraz więcej mówi się w tym kontekście o użyciu sztucznej inteligencji.”
To zdanie demaskuje przyjęty przez rozmówcę scjentystyczny paradygmat, który pomija fundamentalną prawdę wyrażoną przez Piusa XII w Humani generis: „Rozwój nauk przyrodniczych nie może naruszać nienaruszalnych prawd objawionych”. Współczesne technologie przedstawiane są jako autonomiczna siła, podczas gdy katolicka zasada philosophia ancilla theologiae (filozofia służebnicą teologii) wymaga ich podporządkowania celom nadprzyrodzonym.
Testamenty bez testamentu wiecznego
Rozdział dotyczący prawa spadkowego ujawnia jeszcze głębszą duchową pustkę. Wskazówki dotyczące testamentów notarialnych i zachowku nie zawierają żadnej wzmianki o testamentum animae – duszy testamentu, który powinien zawierać dyspozycje dotyczące pogrzebu katolickiego, Mszy św. gregoriańskich czy wsparcia dzieł religijnych. To pominięcie stanowi rażące naruszenie praktyki potwierdzonej przez Święte Oficjum 19 maja 1939 r., która nakazuje katolikom zabezpieczenie wiecznego zbawienia poprzez odpowiednie rozporządzenia majątkowe.
„Zanim zacznie się korzystać z oferty sklepów internetowych, warto zapoznać się z tym, jakie są konsumenckie uprawnienia w świecie wirtualnym.”
Takie stwierdzenie uwidacznia materialistyczne przesunięcie aksjologiczne charakterystyczne dla posoborowej mentalności. Podczas gdy św. Augustyn w De doctrina christiana nauczał, że wszystkie ziemskie dobra mają służyć miłości Boga i bliźniego, tutaj relacje handlowe sprowadzone zostają do czysto proceduralnych zabezpieczeń.
Prawo kanoniczne wobec cyberprzestępczości
Artykuł całkowicie ignoruje istniejące od wieków katolickie instrumenty prawne zwalczania oszustw. Kanon 2353 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. wyraźnie stanowił o karach ekskomuniki dla fałszerzy dokumentów, co wprost odnosi się do współczesnych form cyberprzestępczości. Brak odwołania do tych norm świadczy o przyjętej przez autora hermeneutyce zerwania z Tradycją, potępionej przez Benedykta XV w encyklice Ad beatissimi Apostolorum.
Podsumowując, prezentowany materiał stanowi przykład neokościelnej redukcji katolicyzmu do świeckiego aktywizmu, co Pius XI w Divini Redemptoris nazwał „zdradą ewangelicznego posłannictwa”. W miejsce formacji sumień w świetle prawa Bożego proponuje się technokratyczne szkolenia, które – jak ostrzegał św. Pius X – prowadzą do „zniknięcia wszelkiej religii z oblicza ziemi pod pozorem religii samej”.
Za artykułem:
Seniorzy w sieci: jakie mamy prawa i obowiązki (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 21.10.2025
