Portal Opoka (22 października 2025) przedstawia tekst Jakuba Jałowiczora broniący fałszywego kultu Jana Pawła II w kontekście reportażu TVN o korespondencji z Anną-Teresą Tymieniecką. Autor usiłuje przekonać czytelników, że „w tej znajomości nie było niczego dwuznacznego”, całkowicie pomijając doktrynalny kontekst apostazji Wojtyły i bezprawny charakter posoborowych „kanonizacji”.
Teologiczne bankructwo posoborowego świętopodobnego
Artykuł bezkrytycznie powiela heretycką terminologię, nazywając Wojtyłę „św. Janem Pawłem II”, co stanowi jawną drwinę z kanonów katolickich. Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu potępił modernistyczne pojmowanie świętości jako ewoluującego produktu „świadomości chrześcijańskiej” (propozycja 22). Tymczasem „kanonizacja” Wojtyły przez bergoglia w 2014 r. była czysto politycznym aktem:
Wiara katolicka naucza, że heretyk ipso facto traci jurysdykcję i nie może być przedmiotem kultu (kan. 188.4 KPK 1917). Jan Paweł II publicznie zaprzeczał dogmatom: w Asyżu 1986 r. oddawał cześć bożkom pogańskim, w encyklice Ut unum sint relatywizował jedyność Kościoła, a w Redemptor hominis wprowadzał antropocentryczną herezję.
Ks. Robert Skrzypczak (pseudoduchowny, bo wątpliwej ważności święcenia po 1968 r.) w cytowanej homilii posuwa się do bluźnierczych porównań: „obaliłeś Mur Berliński i wiele innych murów”. To jawna parodia słów św. Pawła: „On jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył stojący pośrodku mur” (Ef 2,14).
Medialna maskarada odwracająca uwagę od sedna problemu
Cała dyskusja o rzekomym romansie to typowy przykład modernistycznej gry pozorów. Podczas gdy media świeckie (TVN, BBC) atakują celibat jako „przestarzałą instytucję”, a pseudokatolickie portale bronią „świętości” antypapieża – obie strony milczą o prawdziwej apostazji:
1. Brak wzmianki, że korespondencja z Tymieniecką prowadzona była w języku angielskim – języku modernistycznej rewolucji, podczas gdy Pius XII nakazywał duchownym używanie łaciny w dokumentach (Veterum sapientia, 1962)
2. Pominięcie faktu, że tzw. Fundacja Jana Pawła II pod zarządem Dziwisza (notorycznego symonisty) stała się ośrodkiem finansowej korupcji
3. Zerowa refleksja nad tym, że same „listy miłosne” stanowią pogwałcenie dyscypliny kanonicznej (kan. 133 §1 KPK 1917 zabrania duchownym „przyjaźni niebezpiecznych”)
Duchowa zgnilizna języka pseudokatolickiej apologetyki
Język obrońców Wojtyły zdradza głębokie przejście na pozycje naturalistyczne. Określenia typu „zaraziłeś ideą teologii ciała” czy „nowa ewangelizacja” to kryptonimy rewolucji antropocentrycznej. Pius XI w Quas primas ostrzegał: „Państwa, które nie uznają panowania Chrystusa, chylą się ku upadkowi”. Tymczasem „teologia ciała” Wojtyły:
– Relatywizowała grzech nieczysty przez pojęcie „miłości odpowiedzialnej”
– Wprowadzała psychologizm w miejsce jasnej nauki moralnej
– Stała się fundamentem dla późniejszej akceptacji związków niesakramentalnych
Milczenie jako najcięższe oskarżenie
Najwymowniejsze w całym artykule jest to, czego nie zawiera:
– Brak odniesienia do dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus, który Wojtyła systematycznie negował
– Zerowe wzmianki o jego współpracy z komunistyczną SB (potwierdzone dokumentami IPN)
– Pominięcie faktu, że sam proces „kanonizacyjny” był nieważny z powodu braku jurysdykcji u pseudopapieży
Jak słusznie zauważył kard. Billot: „Ukryty heretyk może czasem zachować władzę, ale jawny heretyk jest jak martwe drewno odcięte od winnego krzewu” (De Ecclesia Christi). Kult Wojtyły to współczesne bałwochwalstwo, któremu sprzeciwia się Dekalog: „Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną” (Wj 20,3).
Za artykułem:
TVN broni czci św. Jana Pawła II (opoka.org.pl)
Data artykułu: 22.10.2025
