Portal eKAI (22 października 2025) relacjonuje powstanie platformy „Swiss Religious Heritage”, mającej promować szwajcarskie dziedzictwo sakralne w kontekście turystycznym. Projekt kierowany przez Christiana Cebulja z Wyższej Szkoły Teologicznej w Chur, wspierany przez struktury posoborowe i środowiska protestanckie, deklaruje „ekumeniczne podstawy” i otwartość na obiekty innych religii. Jako główne cele wskazuje się „nową wartość turystyczną” w dobie zmian klimatycznych oraz odnajdywanie „osobistych odniesień” podczas zwiedzania kościołów.
Ekumenizm jako narzędzie dewastacji katolickiej tożsamości
„Podstawą jest ekumenizm” – oświadczenie kierownika projektu obnaża jego ideologiczne fundamenty. Wbrew katolickiej zasadzie Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) zawartej w bulli Unam Sanctam Bonifacego VIII (1302), projekt równa prawdziwy Kościół Chrystusowy z heretyckimi wspólnotami protestanckimi. Pius XI w encyklice Mortalium Animos (1928) potępił jako bezczelny i szkodliwy błąd pogląd, jakoby Chrystus nie ustanowił jedynego Kościoła:
„Czyż może być większa sprzeczność z prawdą Bożą i planem Opatrzności niż teoria 'kościołów’, skoro Kościół Chrystusowy jest jeden i jeden tylko?”
Tymczasem platforma gloryfikuje ośrodki rewolucji protestanckiej jak Grossmünster w Zurychu – miejsce, gdzie Zwingli wprowadzał ikonoklazm, niszcząc ołtarze i paląc relikwie świętych. Współpraca z Ewangelicko-Reformowanym Kościołem Szwajcarii stanowi zdradę katolickiej doktryny i pogwałcenie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, zakazującego współpracy w sprawach religijnych z heretykami.
Redukcja religii do turystycznego folkloru
Przedstawienie świątyń jako atrakcji turystycznych w dobie „zmniejszających się opadów śniegu” demaskuje czysto utylitarne traktowanie sacrum. W miejsce ewangelizacji i kultu proponuje się „doświadczenia biograficzne” w rodzaju: „Przypominam sobie, że tu byłem ochrzczony. Albo: to właśnie tutaj się pobraliśmy”. To jawna realizacja modernistycznej herezji potępionej przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (propozycja 22):
„Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki.”
Brak jakiejkolwiek wzmianki o ex opere operato łasce sakramentalnej, adoracji Najświętszego Sakramentu czy obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej dowodzi, że projekt służy przekształceniu katolicyzmu w muzealny eksponat. Katedry zamieniają się w parki rozrywki duchowej, gdzie „otwarta ciekawość” zastępuje nakaz wiary, a szlaki pielgrzymkowe stają się trasami trekkingowymi pozbawionymi modlitwy pokutnej.
Milczenie o prawdziwej misji Kościoła
Całkowite pominięcie w artykule nadprzyrodzonego celu Kościoła – zbawienia dusz przez głoszenie jedynej prawdziwej wiary – odsłania ducha apostazji. Pius XI w Quas Primas (1925) przypominał:
„Pokój Chrystusowy nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego.”
Tymczasem projekt „Swiss Religious Heritage” wpisuje się w posoborową herezję „autonomii rzeczy doczesnych”, gdzie religia staje się służką turystycznej ekonomii. 500 000 franków szwajcarskich wydane na cyfrową platformę to jawna kradzież środków, które powinny służyć misjom, katechizacji i prawdziwemu kultowi – nie zaś promocji UNESCO-wskich zabytków, w których „duchowe doświadczenia” mieszają się z selfie przed gotyckimi ołtarzami.
Kryzys wiary jako szansa dla rewolucji
Stwierdzenie o „boomie pielgrzymkowym” przy jednoczesnym milczeniu o katastrofalnym spadku powołań i praktyk religijnych w Szwajcarii (gdzie tylko 24% katolików uczestniczy w niedzielnej Mszy) stanowi klasyczny przykład posoborowej nowomowy. Jak zauważył św. Pius X w liście apostolskim Notre charge apostolique (1910):
„Prawdziwi przyjaciele ludu nie są rewolucjonistami ani innowatorami, lecz tradycjonalistami.”
Projekt Christiana Cebulja to próba ratowania opustoszałych kościołów przez ich przekształcenie w atrakcje kulturalne – co dokładnie wpisuje się w modernistyczną agendę zastąpienia Królestwa Chrystusowego „królestwem człowieka”. Brak ostrzeżenia przed świętokradzkimi praktykami w protestanckich świątyniach (np. komunia symboliczną) czy duchowym niebezpieczeństwem „medytacji ekumenicznych” czyni tę inicjatywę narzędziem dalszej destrukcji wiary.
Za artykułem:
Szwajcaria: Turystyka do obiektów sakralnych odkryje korzenie wiary? (vaticannews.va)
Data artykułu: 22.10.2025
