Portal Catholic News Agency (22 października 2025) relacjonuje spór między „biskupem” Rapid City Scottem Bullockiem oraz jezuitami z De Smet a sekretarzem obrony USA Pete’em Hegsethem dotyczący utrzymania Medali Honoru dla żołnierzy odpowiedzialnych za masakrę nad Wounded Knee (1890). W swoim wspólnym oświadczeniu hierarcha i zakonnicy stwierdzają, że zarówno zabici Lakota „jak i sprawcy przemocy są święci”, argumentując, że „Jezus oferuje [oprawcom] miłosierdzie i uzdrowienie”. Jednocześnie potępiają decyzję Hegsetha jako sprzeniewierzenie się „modlitewnej poprawności, zakorzenionej w prawdzie, sumieniu i współczuciu”. Tymczasem profesor Susan Hanssen z University of Dallas broni decyzji rządu, ostrzegając przed „atakami na kulturę amerykańską i zachodnią”.
Teologiczne samobójstwo: Relatywizacja pojęcia świętości
Kluczowym punktem heretyckiej narracji jest bezprecedensowe rozciągnięcie pojęcia świętości na sprawców masowego mordu. „Świętymi w Kościele katolickim są ci, którzy żyjąc w stanie łaski, wiernie naśladują Chrystusa aż do męczeństwa lub heroiczności cnót, i których Kościół po starannym procesie kanonizacyjnym ogłasza wzorem do naśladowania” (Benedykt XIV, De Servorum Dei Beatificatione). Tymczasem oświadczenie Bullocka głosi: „Ci, którzy dopuścili się przemocy, są również święci”, co stanowi jawne zaprzeczenie nauki o stanie łaski uświęcającej jako koniecznym warunku świętości. Jak stwierdził Sobór Trydencki: „Jeśli ktoś mówi, że człowiek usprawiedliwiony może (…) nie zasłużyć sobie przez dobre uczynki na wzrost łaski (…) niech będzie wyklęty” (Sesja VI, Kanon 24).
„Jezus stoi po stronie wszystkich cierpiących i umierających z rąk innych”
To zdanie, choć pozornie prawdziwe, w kontekście pomija fundamentalną różnicę między cierpieniem niewinnych ofiar a losem oprawców działających ze złej woli. Deus ultionum Dominus (Bóg jest Panem pomsty) – przypomina Psalm 94 (93), 1. Św. Augustyn w Państwie Bożym (Księga XIX) podkreśla, że sprawiedliwość wymaga rozróżnienia między prześladowanymi a prześladowcami: „Sprawiedliwy, choć jest niewolnikiem, jest wolny; niegodziwy zaś, choć panuje, jest niewolnikiem”.
„Modlitewna poprawność” jako maska apostazji
Neologizm „modlitewna poprawność” stworzony dla przeciwstawienia się „politycznej poprawności” stanowi klasyczny przykład modernistycznej dialektyki. Podczas gdy św. Pius X w encyklice Pascendi potępiał „przekonanie, że religia nie powinna być związana z żadną określoną doktryną” (par. 13), autorzy oświadczenia próbują budować syntezę między prawdą a fałszem poprzez mgliste odwołania do „prawdy, sumienia i współczucia”. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Obiektywnego prawa naturalnego (św. Tomasz z Akwinu, Summa Theologica I-II, q. 94)
- Zasady wojny sprawiedliwej (św. Augustyn, Przeciw Faustowi XXII, 74-80)
- Katolickiej nauki o odpowiedzialności władzy (Leon XIII, Immortale Dei)
Szczególnie jaskrawy jest brak potępienia samego faktu masakry cywilów – w tym kobiet i dzieci – jako zbrodni przeciw prawu boskiemu i naturalnemu. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Władza świecka nie ma jurysdykcji nad duszami ani prawa naruszania przykazań Bożych” (De Laicis XV).
Fałszywa równowaga moralna w narracji Hanssen
Wypowiedź Susan Hanssen o „złożoności historycznej wydarzenia” i braku „łatwej jasności moralnej” stanowi klasyczny przykład relatywizmu potępionego w Syllabusie Piusa IX (propozycja 15). Porównywanie próby rozliczenia zbrodni wojennych z „niszczeniem pomników Kolumba” czy „atakami na Washingtona i Lincolna” to jawne zastosowanie reductio ad Hitlerum. Jak uczy Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusowym”. Prawdziwe pojednanie wymaga uznania prawdy historycznej, a nie tworzenia pseudoteologicznych konstrukcji usprawiedliwiających zbrodnię.
Teologia krzyża bez Krzyża
Odniesienie do Męki Pańskiej jako „prawdziwego zwycięstwa poprzez miłość cierpiącą, miłosierdzie i prawdę” pomija kluczowy aspekt ofiary przebłagalnej. Jak przypomina Sobór Trydencki: „Ofiara [mszy] jest prawdziwie przebłagalna (…) przez nią Bóg udziela łaski i daru pokuty, przebacza nawet najcięższe grzechy i występki” (Sesja XXII, rozdz. 2). Brak jakiegokolwiek wezwania do pokuty i zadośćuczynienia ze strony potomków sprawców stanowi zaprzeczenie katolickiej doktryny o sprawiedliwości.
Oświadczenie „biskupa” Bullocka i jezuitów to nie tylko historyczny rewizjonizm, ale teologiczne samobójstwo: pod płaszczykiem „miłosierdzia” neguje się podstawowe zasady moralne, a pod pozorem „prawdy” wprowadza się relatywizm. Jak ostrzegał Pius IX: „Nauka, która godzi się z postępem, z liberalizmem i współczesną cywilizacją, jest błędem” (Syllabus, prop. 80). W obliczu tak jawnej apostazji obowiązkiem katolików jest odrzucenie tych fałszywych nauk i trwanie przy niezmiennym depozycie wiary.
Za artykułem:
Bishop Bullock, local Jesuits criticize Hegseth’s honor of Wounded Knee soldiers (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 22.10.2025
