Portal Catholic News Agency (21 października 2025) relacjonuje ceremonię instalacji siostry Reji Varghese jako przełożonej amerykańskiej gałęzi Zgromadzenia Córek Miłosierdzia Najdroższej Krwi. Uroczystości przewodniczył „biskup” Kevin Sweeney z diecezji Paterson w New Jersey, co stanowi jawny przejaw kryzysu autorytetu w strukturach okupujących Watykan.
Nieprawomyślne korzenie zgromadzenia i wątpliwa sukcesja
Artykuł bezkrytycznie powiela mit założycielski zgromadzenia, przypisując jego powstanie rzekomemu „błogosławionemu” Thomasowi Marii Fusco (1831-1891). Tymczasem żadna beatyfikacja przeprowadzona przez posoborowych uzurpatorów nie posiada waloru doktrynalnego. Jak uczy papież Benedykt XIV w dziele De Servorum Dei beatificatione: „Kult świętych wymaga nienaruszonej jedności z Magisterium Kościoła”. Tymczasem Fusco został „beatyfikowany” przez Jana Pawła II w 2001 roku – heretyka i apostatę, co automatycznie unieważnia ten akt.
Sam fakt, że zgromadzenie operuje w ramach posoborowej pseudo-eklezjologii, potwierdza jego oderwanie od katolickiej Tradycji. Jak przypomina Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi:
„Nie mogą być uważane za prawe te zgromadzenia, które nie zachowują nienaruszonej więzi z Następcą Piotra”
Naturalistyczne wypaczenie charyzmatu
Rzekomy charyzmat zgromadzenia sprowadza się do działalności socjalnej pozbawionej nadprzyrodzonej perspektywy. W komunikacie czytamy, że siostry mają „opiekować się młodzieżą i osobami starszymi, odzwierciedlając w codziennym życiu tę samą ofiarną miłość, która skłoniła Chrystusa do przelania krwi dla naszego zbawienia”. To klasyczny przykład redukcji łaski do natury, potępiony przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili sane exitu (propozycja 58).
Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Ofierze Mszy Świętej w rycie trydenckim
- Rzeczywistej adoracji Najświętszego Sakramentu
- Duchu pokuty i wynagradzania za grzechy
- Nauce o sądzie ostatecznym i wiecznym przeznaczeniu dusz
Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusowym” – tymczasem zgromadzenie zajmuje się wyłącznie doczesnymi przejawami „miłosierdzia”, ignorując obowiązek głoszenia jedynej prawdziwej Wiary.
Nielegalna sukcesja i utrata jurysdykcji
Ceremonia instalacji przeprowadzona przez „biskupa” Sweeneya jest nieważna z punktu widzenia prawa kanonicznego. Jak stwierdza kanon 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku: „Każdy urząd staje się wakujący ipso facto na skutek publicznego odstępstwa od wiary katolickiej”.
„Biskupi” wyświęceni po 1968 roku nie posiadają ważnych święceń z powodu nieważnej formy sakramentalnej wprowadzonej przez Pawła VI. Jak wykazuje kardynał Alfredo Ottaviani w Intervencio z 1968 roku: „Nowy ryt święceń biskupich wyklucza to, co istotne dla sakramentu”.
Modernistyczny język zdradzający herezję
Wypowiedź siostry Varghese: „By kochać Boga, nie są konieczne wielkie talenty… wystarczy serce zdolne do miłości” – to czysty pelagianizm, potępiony już na Soborze w Kartaginie (418 r.). Św. Augustyn w De natura et gratia naucza: „Bez łaski Bożej nawet najlepsze ludzkie uczucia są jedynie pobożnym życzeniem”.
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest świętokradztwem. Jak przypomina bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „Każdy, kto przed objęciem urzędu odstąpił od wiary katolickej, traci wszelką władzę ipso facto”.
Duchowa pustka pod płaszczykiem działalności
Funkcjonowanie „domu spokojnej starości” i przedszkola w Paterson nie może zastąpić prawdziwego życia zakonnego. Jak naucza św. Teresa z Avili w Twierdzy wewnętrznej: „Apostolstwo bez intensywnego życia modlitwy jest jak studnia bez wody – może czasem dać wilgoć, ale nigdy nie zaspokoi pragnienia”.
Cała działalność zgromadzenia nosi znamiona protestanckiego aktywizmu, całkowicie oderwanego od:
- Codziennej wspólnotowej adoracji Najświętszego Sakramentu
- Ofiarowania cierpień w intencji nawrócenia grzeszników
- Ascezy i umartwienia za kapłanów
- Praktyki cotygodniowej spowiedzi
Jak uczy Pius XII w Sponsa Christi: „Życie zakonne ma przede wszystkim charakter kontemplacyjny – działanie musi wypływać z pełni modlitwy, inaczej staje się jałowym aktywizmem”.
Za artykułem:
New Jersey bishop installs new leader of Daughters of Charity of the Most Precious Blood (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 21.10.2025
