Portal Opoka informuje o uruchomieniu przez Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II we współpracy z Narodowym Bankiem Polskim studiów podyplomowych „Bankowość”. Program ma dostarczać wiedzy o funkcjonowaniu systemu finansowego, modelach biznesowych banków komercyjnych oraz innowacjach technologicznych w sektorze. „Słuchacze zdobędą wiedzę teoretyczną i praktyczne umiejętności pozwalające na […] analizę modeli biznesowych banków komercyjnych, budowę portfela inwestycyjnego i identyfikację ryzyk – finansowych i ESG” – czytamy w materiale. Projekt wpisuje się w misję Akademii NBP upowszechniającej wiedzę ekonomiczną.
Zdrada katolickiej misji uczelni
Katolicki Uniwersytet Lubelski, powołany niegdyś jako bastion formacji intelektualnej w duchu philosophia perennis (filozofii wiecznotrwałej), degraduje się do roli dostarczyciela kadr dla systemu finansowego opartego na lichwie. Już sama nazwa programu – „Bankowość” – odsłania całkowite podporządkowanie duchowi świata, w jawnym kontraście do nauczania św. Piusa X: „Kościół, jako matka troskliwa, nie mniej dba o doczesny dobrobyt ludów, jak i o wieczny ich zbawienie” (Encyklika Iucunda sane). Brak jakiegokolwiek odniesienia do katolickiej nauki społecznej czy etyki gospodarczej ujawnia przyjęcie paradygmatu ekonomicznego naturalizmu.
Bezkrytyczna apologetyka systemu lichwiarskiego
W całym materiale próżno szukać choćby wzmianki o potępieniu lichwy przez Magisterium Kościoła. Sobór Laterański V w konstytucji Inter multiplices (1515) stanowczo potępił „praktykę wypuszczania monety o wartości nominalnej wyższej niż rzeczywista”. Pius IX w encyklice Qui pluribus (1846) ostrzegał przed „zgubną filozofią prowadzącą do chciwości i wyzysku”. Tymczasem program studiów gloryfikuje mechanizmy współczesnego systemu finansowego, który Leon XIII w Rerum novarum nazwał „jarzmem niemal niewolniczym” (RN 3).
Modernistyczne pomieszanie porządków
Współpraca „katolickiej” uczelni z instytucją finansową stanowiącą filar systemu bankowego to klasyczny przykład herezji amerykanizmu potępionej przez Leona XIII w liście Testem benevolentiae (1899). Papież przestrzegał wówczas przed „niebezpiecznym pomieszaniem spraw Kościoła i świata”. Tymczasem KUL otwarcie przyjmuje świecką wizję edukacji, gdzie „zajęcia będą prowadzone w języku polskim” – co oznacza rezygnację z łaciny jako języka nauki i kultury katolickiej.
Kapłani Mamony zamiast sług Krzyża
Program kształcić ma „analityków, doradców oraz pracowników administracji publicznej”, całkowicie pomijając formację sumień zgodnie z zasadą Deus scientiarum Dominus (Bóg Panem nauk). Pius XI w Divini illius Magistri przypominał, że „edukacja katolicka winna przede wszystkim zwracać się do nadprzyrodzonego celu człowieka” (DIM 7). Tymczasem „wykładowcami znajdą się doświadczeni naukowcy i praktycy” – bez żadnego wymogu katolickiej ortodoksji. To jawna zdrada statutu uczelni katolickiej, która według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 1375) winna podlegać bezpośredniej kontroli biskupiej.
Technokratyczne zniewolenie
Promowanie „innowacyjnych rozwiązań produktowych i technologicznych” w bankowości stanowi ukłon w stronę modernistycznego fetyszu postępu. Już Pius X w Liście Apostolskim Notre charge apostolique (1910) potępiał „illuzoryczne marzenia o ziemskim raju, jaki ma być osiągnięty przez postęp”. Tymczasem program studiów całkowicie ignoruje encyklikę Quadragesimo anno Piusa XI, który ostrzegał przed „potężną międzynarodową władzą finansową” (QA 106) oraz nawoływał do „odbudowy porządku społecznego według zasad Ewangelii” (QA 136).
ESG – nowe bożyszcze synkretyzmu
Wprowadzanie kryteriów ESG (środowiskowych, społecznych i ładu korporacyjnego) jako elementu edukacji finansowej stanowi jawne propagowanie neopogańskiej ideologii zrównoważonego rozwoju. Kard. Alfredo Ottaviani w pracy Il baluardo (1950) przestrzegał, że „ekonomię oderwaną od prawa naturalnego prowadzi do spirali materializmu i ateizmu”. Tymczasem KUL legitymizuje te zasady, choć Pius XII w przemówieniu z 3 października 1953 r. wyraźnie stwierdził: „Katolicka nauka społeczna nie może być zastąpiona przez świeckie doktryny ekonomiczne”.
Milczenie o najważniejszym
Całkowitym skandalem jest brak w programie studiów:
– Katolickiej nauki o własności prywatnej (RN 8)
– Zasady powszechnego przeznaczenia dóbr (QA 46)
– Potępienia lichwy (V Lateran, kan. 44)
– Nauki o sprawiedliwej płacy (QA 71)
– Krytyki kapitalizmu i socjalizmu (QA 46)
To milczenie jest wymowniejsze niż jakiekolwiek słowa – ujawnia całkowite podporządkowanie instytucji kościelnej duchowi świata.
Fałszywa misja w służbie Mammony
Stwierdzenie, że „Akademia NBP to inicjatywa służąca kształceniu i wymianie wiedzy w zakresie ekonomii, finansów, bankowości” stanowi jawne zaprzeczenie misji katolickiej uczelni. Św. Pius X w Liście Apostolskim Fin dalla prima (1910) podkreślał, że „uniwersytet katolicki winien być przede wszystkim ośrodkiem apologetyki i obrony wiary”. Tymczasem KUL stał się zwykłym dostawcą usług edukacyjnych, co Pius XI w Divini illius Magistri nazwał „zdradą powołania” (DIM 34).
Za artykułem:
Akademia NBP i KUL zapraszają na studia podyplomowe „Bankowość” (opoka.org.pl)
Data artykułu: 22.10.2025
