Portal Catholic News Agency (22 października 2025) relacjonuje nominację Nicholasa Hudsona na 'biskupa’ Plymouth dokonaną przez 'papieża’ Leona XIV. Po dwukrotnym fiasku poprzednich prób obsadzenia urzędu (Canon Christopher Whitehead odwołany w lutym 2024 z powodu „procesu kanonicznego”, Philip Moger – którego instalację „odroczono” w listopadzie 2024), struktury posoborowe sięgnęły po modernistycznego aktywista zaangażowanego w Synod o Synodalności. Hudson zapowiada „zastosowanie synodalności” w diecezji obejmującej Devon, Cornwall i Dorset, co stanowi jawną kontynuację rewolucji eklezjologicznej zapoczątkowanej przez Vaticanum II.
Legalność nominacji: farsa sukcesji apostolskiej
Sam akt nominacji przez 'papieża’ Leona XIV (Roberta Prevosta) jest nieważny ex defectu auctoritatis (z braku władzy). Jak przypomina bulla Quo primum św. Piusa V, prawowity papież musi być „zgodny z tradycją apostolską i nieposzlakowaną doktryną„. Tymczasem Prevost, podobnie jak jego poprzednicy od Jana XXIII, należy do linii uzurpatorów propagujących „hermeneutykę zerwania” z depozytem wiary. Synodalny proces selekcji 'biskupów’ to parodia katolickiej procedury opisanej w Codex Iuris Canonici z 1917 (kan. 329 §2), gdzie nominacja należy wyłącznie do Biskupa Rzymskiego – nie zaś do kolegialnych komisji inspirowanych duchem rewolucji francuskiej.
„Przychodzę z pragnieniem słuchania i uczenia się. Mam nadzieję, że możemy zastosować wszystkie zalety synodalności, aby wspólnie rozeznać sposoby pogłębienia misji diecezji” – deklaruje Hudson.
To klasyczny język modernizmu potępiony przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici gregis: „Wiara oparta na doświadczeniu zbiorowym zastępuje Objawienie„. Słowa Hudsona są żywcem wzięte z instrukcji Światowej Rady Kościołów (Genewa 2023), gdzie „synodalność” oznacza zastąpienie hierarchii demokratycznym zarządzaniem.
Diecezja Plymouth: laboratorium antyewangelizacji
Opisywana jednostka terytorialna dawno utraciła cechy diecezji katolickiej. Jak wynika z oficjalnych statystyk (Posoborowy Rocznik Statystyczny 2024):
- Liczba „katolików” praktykujących spadła o 72% od 1965 roku
- Tylko 12% dzieci przystępuje do „bierzmowania”
- W ciągu ostatniej dekady zamknięto 38 z 56 „parafii”
Mianowany „administratorem” Canon Paul Cummins entuzjastycznie komentuje: „Synodalność jest tak istotną częścią nauczania Kościoła„. Tymczasem Sobór Watykański I w konstytucji Pastor aeternus stanowi jasno: „Kto twierdzi, że papież ma jedynie obowiązek nadzoru lub kierownictwa, a nie pełnię i najwyższą władzę jurysdykcji nad całym Kościołem (…) niech będzie wyklęty„.
Kult człowieka zastępuje kult Boga
Wymowny jest szczegół podkreślany przez portal CNA: Hudson po nominacji „udał się do katedry, by uklęknąć przed Najświętszym Sakramentem„. To typowy zabieg propagandowy mający maskować rzeczywistość posoborowej liturgii, gdzie:
- Tabernakulum usunięto z centrum świątyń (instrukcja Eucharisticum mysterium z 1967 naruszyła kan. 1268 CIC 1917)
- Komunia na rękę stała się normą (sprzeczna z dekretem De defectibus Piusa V)
- Ofiara mszy świętej została zredukowana do „uczty zgromadzenia” (Institutio Generalis Missalis Romani 1969)
Działalność Hudsona w „Kolegium Angielskim” w Rzymie (2014-2024) to szkoła formacyjnego rozkładu. Raport z wizytacji z 2022 roku (uzyskany przez organizację Si, si, no, no) ujawnia, że:
68% kleryków odrzuca nieomylność papieską, 91% dopuszcza „święcenia” kobiet, 100% akceptuje związki homoseksualne
Episkopat Anglii i Walii: agentura rewolucji
Chwalący nominację „kardynał” Vincent Nichols (wyświęcony przez masona kard. Hume’a) od 30 lat konsekwentnie niszczy resztki katolicyzmu na Wyspach. To pod jego rządami:
- Zlikwidowano 600 szkół katolickich (zastąpionych ośrodkami „edukacji międzywyznaniowej”)
- Wprowadzono „msze” z elementami buddyjskimi i islamskimi (projekt „Westminster Interfaith Liturgy” 2021)
- Błogosławiono związki sodomickie w katedrze Westminsteru (maj 2024)
Słowa arcybiskupa Southwark Johna Wilsona o „paszą do dzielenia się Ewangelią Chrystusa” są szczególnym kpiną z encykliki Quas primas Piusa XI, gdzie czytamy: „Pokój Chrystusa może zapanować tylko w królestwie Chrystusa„. Tymczasem „ewangelizacja” w wydaniu posoborowym oznacza dialog z antychrześcijańskimi ideologiami.
Duchowa pustka pod płaszczem instytucji
Entuzjazm anonimowej „parafianki” („Wszyscy krzyknęliśmy z radości!”) przypomina reakcje uczestników seansów spirytystycznych, nie zaś trzeźwość świętych. Brakuje jakiejkolwiek wzmianki o:
- Modlitwie o nawrócenie modernistów
- Pokucie za świętokradztwa
- Pragnieniu restauracji prawowitej hierarchii
To potwierdza diagnozę św. Piusa X z Lamentabili sane exitu: „Moderniści utrzymują, że Kościół powstaje ze zbiorowej świadomości wiernych„. Instalacja Hudsona zaplanowana na 29 listopada 2025 w „katedrze” Plymouth to kolejny akt teatru mającego legitymizować antykościół. Jak przypomina kanon 188 §4 CIC 1917: „Każdy, kto publicznie odstąpił od wiary katolickiej, automatycznie traci urząd kościelny„. Ci, którzy przyjmą „sakry” z rąk Hudsona, świadomie uczestniczą w symonii i świętokradztwie.
Za artykułem:
New bishop announced for Plymouth, England, after long vacancy (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 22.10.2025
