Portal Catholic News Agency (21 października 2025) relacjonuje wizytę „arcybiskupa” Bernarda Hebdy w Rzymie, który dostarczył „papieżowi” Leonowi XIV listy od ofiar strzelaniny w szkole Annunciation. Według materiału, uczniowie i rodziny podziękowali uzurpatorowi za modlitwy po ataku z 27 sierpnia, gdzie zginęły dwie osoby, a kilkadziesiąt raniono. Hebda nazwał spotkanie „szczególnie znaczącym”, podkreślając rzekomą świętość miejsca zbrodni – modernistycznej „Mszy” w posoborowym rycie.
Kult emocji zamiast teologii krzyża
„Nasze modlitwy za ofiary tragicznej strzelaniny podczas szkolnej Mszy w amerykańskim stanie Minnesota”
– te puste słowa „papieża” Leona XIV z 31 sierpnia odsłaniają sedno kryzysu: redukcję katolicyzmu do psychologicznego pocieszenia pozbawionego nadprzyrodzonej perspektywy. W całym artykule brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- status ante oculos Dei (stanie przed oczyma Boga) ofiar i sprawcy
- Obowiązku publicznego zadośćuczynienia za świętokradztwo
- Konieczności nawrócenia od grzechów wołających o pomstę do nieba
Hebda cytuje napis na fasadzie budynku: „To jest Dom Boży i Brama Niebios”, ale przemilcza fakt, że posoborowa „liturgia” nie jest Ofiarą Kalwarii, lecz protestanckim zgromadzeniem. Jak stwierdza Pius XI w Quas primas: „Pokój Chrystusowy może zapanować tylko w Królestwie Chrystusowym” – a nie w parodiach sakramentów, które od 1969 roku służą demolowaniu wiary.
Teologiczny wandalizm w służbie emocjonalnego szantażu
Najcięższą zbrodnią relacji jest milczenie o sakramentalnym wymiarze tragedii. Udział w nieważnej „Mszy” stanowi ciężki grzech przeciwko Pierwszemu Przykazaniu, zaś przyjmowanie „komunii” w strukturach posoborowych to bałwochwalstwo. Tymczasem portal bezkrytycznie powiela wzmiankę o 12-letniej Sophii Forchas „ranionej podczas ataku”, nie wspominając, że jej obecność na pseudoliturgii narażała duszę na niebezpieczeństwo utraty łaski uświęcającej.
Hebda deklaruje: „Prosiłem papieża Leona o dalsze modlitwy za tych, którzy mogą mieć trudności z powrotem do kościoła Zwiastowania czy nawet do celebracji Mszy”. To jawna herezja w świetle kanonu 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu przez publiczne odstępstwo od wiary katolickiej”. „Biskup”, który promuje uczestnictwo w niekatolickich praktykach, automatycznie traci jurysdykcję.
Rzymska komedia przeciwko prawowitemu Magisterium
Scena przekazywania listów w „bazylice” Piotrowej to teatr mający ukryć vacantis Sedis Apostolicae (wakatu Stolicy Apostolskiej). Jak przypomina bulla Pawła IV Cum ex Apostolatus Officio:
„Jeśliby kiedykolwiek okazało się, że jakikolwiek biskup […] przed swoją promocją […] odstąpił od Wiary Katolickiej […] jego wyniesienie będzie nieważne, nieobowiązujące i bezwartościowe”
„Papież” Leon XIV – jako kontynuator soborowej rewolucji – podlega tej klauzuli excommunicatio latae sententiae. Jego „modlitwy” są wobec tego bluźnierczą farsą, zaś obecność „arcybiskupa” Hebdy w Rzymie łamie zakaz współpracy z heretykami sformułowany przez Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907).
Święte miejsce czy arena apostazji?
Ośmieszająca się wzmianka o „świętości” kościoła Annunciation zasługuje na odpowiedź św. Roberta Bellarmina: „Jawny heretyk nie może być członkiem Kościoła, więc tym bardziej nie może konsekrować miejsc kultu” (De Romano Pontifice). Posoborowe „poświęcenia” są nieważne, gdyż:
- Sprawują je kapłani wyświęceni w wadliwym rycie Paul VI
- Celebrują się je z intencją tworzenia „zgromadzenia” zamiast Ofiary
- Ołtarze buduje się jako stoły, nie jako groby relikwii
Prawdziwie wierzący katolicy powinni uciekać z takich miejsc, pamiętając słowa Chrystusa: „Gdy ujrzycie ohydę spustoszenia stojącą na miejscu świętym […] uciekajcie w góry” (Mt 24,15-16).
Zamiast zakończenia: wezwanie do oporu
Tragedia w Minnesocie to nie „przypadek”, lecz logiczna konsekwencja:
- Likwidacji modlitw po Mszy za nawrócenie grzeszników
- Zaniku kazań o grzechach głównych
- Zastąpienia kultu Boga „dialogiem” z światem
Jak ostrzegał Pius IX w Syllabusie błędów: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (błąd 55) – to właśnie doktryna przyjęta przez twórców Vaticanum II, która doprowadziła do usunięcia krzyży ze szkół i rozbrojenia ofiar strzelanin.
Jedyną odpowiedzią katolika na tę modernistyczną orgię może być nieugięte trwanie przy:
- Trydenckiej Ofierze Mszy Świętej
- Nauce papieży przed 1958 rokiem
- Publicznym odmawianiu Różańca jako zadośćuczynienia
Reszta to „wielki krzyk” (Ap 21,4) tych, którzy odrzucili Chrystusa Króla – i teraz płaczą nad konsekwencjami swej apostazji.
Za artykułem:
Minnesota archbishop delivers letters from Annunciation School to Pope Leo XIV (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 21.10.2025
