Portal Gość Niedzielny relacjonuje: „Uganda szykuje się na kolejne zaciekłe wybory, podano datę”. 81-letni autokrata Yoweri Museveni („prezydent” od 1986 r.) zmierzy się z 43-letnim Bobim Winem – gwiazdorem popu, który „cieszy się silnym poparciem wśród młodego pokolenia”. Wybory zaplanowano na 15 stycznia 2026 r. Publicyści portalu ograniczają się do świeckiej analizy „zaciekłej konfrontacji”, całkowicie ignorując fundamentalną zasadę katolicką: „Nie ma zbawienia poza Kościołem, a narody nie mają prawa do organizowania życia publicznego w oderwaniu od Prawa Bożego” (Bonifacy VIII, bulla Unam Sanctam; Pius IX, Quanta cura).
Naturalistyczna farsa zamiast katolickiego ładu
„Krytycy zarzucają mu autorytaryzm, przywołując zmiany konstytucyjne znoszące limity kadencji i wieku, represje wobec opozycji oraz powszechne łamanie praw człowieka” – czytamy. Redaktorzy nie potrafią jednak wskazać obiektywnej miary oceny władzy: „Nie ma władzy, która by nie pochodziła od Boga” (Rz 13,1), ale tylko ta, która uznaje panowanie Chrystusa Króla jest legalna. Pius XI w encyklice Quas primas nauczał: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem (władców) będzie, aby w dniu oznaczonym przed tą doroczną uroczystością wygłoszono w każdej parafii kazania do ludu, w którychby ten lud dokładnie pouczony o istocie, znaczeniu i ważności tego święta, wezwano, by tak życie urządził i ułożył, iżby ono odpowiadało życiu tych, którzy wiernie i gorliwie słuchają rozkazów Boskiego Króla”.
„Prawa człowieka” jako bożek rewolucji
Tekst pełen jest modernistycznych frazesów: „walka z korupcją”, „dobrobyt”, „edukacja”. Brak jednak jakiegokolwiek odniesienia do Socialis Regni – nauki społecznej Kościoła, która jedyna stanowi antidotum na „skandale korupcyjne”. Pod hasłem „reprezentuje nowe pokolenie domagające się zmiany” kryje się rewolucyjny ferment potępiony przez Piusa VI w Quod aliquantum: „Wolność jest pretekstem do buntu przeciw wszelkiemu porządkowi”. „Prawa człowieka” – ten bożek posoborowego bałwochwalstwa – zastępuje tu „obowiązki stanu” wynikające z katolickiego porządku.
Demoniczna geneza demokracji
Opis mechanizmów wyborczych („fałszerstwa, zastraszanie wyborców, przekupstwa”) potwierdza diagnozę Leona XIII z Libertas praestantissimum: „Demokracja prowadzi nieuchronnie do korupcji obyczajów i tyranii większości”. Same wybory – jako forma „suwerenności ludu” – stanowią herezję potępioną w Syllabusie Piusa IX (punkty 15, 39, 63). Ks. Emmanuel Barbier w Les erreurs modernes udowodnił, że demokracja ma korzenie masońskie i jest narzędziem walki z Królestwem Chrystusowym.
Milczenie o misji Kościoła
Najcięższym zarzutem jest całkowite pominięcie roli Kościoła katolickiego w Ugandzie. Męczennicy ugandyjscy (kanonizowani w 1964 r. przez prawowitego papieża) zostali wymazani z narracji. Tymczasem Pius XII w Summi Pontificatus przypominał: „Zadaniem misyjnym Kościoła jest podbój narodów dla Chrystusa Króla”. Redaktorzy portalu – podobnie jak pseudo-duchowieństwo – redukują wiarę do sfery prywatnej, łamiąc nakaz Chrystusa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19).
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Kult „młodości” Bobiego Wine’a („gwiazda muzyki pop”) to jawny przejaw herezji antropocentryzmu potępionej w Lamentabili św. Piusa X (punkty 58-60). W miejsce społecznego panowania Chrystusa proponuje się świecki idolatryzm. Tymczasem Pius XI ostrzegał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty pod władzą” (encyklika Ubi arcano).
Katolik nie może uznać żadnej z opcji w tym wyborczym spektaklu. Jedyna słuszna postawa to głoszenie prawdy: „Chrystus musi królować!” (1 Kor 15,25). Wszelkie inne „rozwiązania” są współudziałem w buncie przeciw Bogu.
Za artykułem:
Uganda szykuje się na kolejne zaciekłe wybory, podano datę (gosc.pl)
Data artykułu: 22.10.2025
