Polityka Trumpa wobec Rosji: sankcje zamiast dialogu w cieniu modernistycznej apostazji
Portal Opoka (23 października 2025) relacjonuje decyzję prezydenta USA Donalda Trumpa o odwołaniu spotkania z Władimirem Putinem w Budapeszcie, zastępując je zapowiedzią „potężnych sankcji” przeciwko rosyjskim koncernom naftowym. Sekretarz finansów Scott Bessent zapowiedział „znaczący wzrost” restrykcji, mających uderzyć w Jukos i Łukoil. Trump podczas spotkania z sekretarzem generalnym NATO Markiem Ruttem stwierdził, że sankcje mogą skłonić Putina do negocjacji, wyrażając nadzieję na „rozsądne” podejście zarówno Zełenskiego, jak i rosyjskiego przywódcy. Holenderski polityk Rutte ocenił, że rosyjskie straty sięgające miliona żołnierzy oraz kryzys paliwowy w Rosji stworzą presję na zawieszenie broni.
Naturalistyczna redukcja konfliktu do kalkulacji siły
Komunikat portalu Opoka demaskuje całkowite oderwanie od katolickiej doktryny wojny sprawiedliwej, sprowadzając konflikt do poziomu czysto politycznego targu. Trumpowskie stwierdzenie:
„do tanga trzeba dwojga”
oraz nadzieja na „rozsądność” Putina i Zełenskiego to klasyczny przejaw modernistycznej relatywizacji zła moralnego. Jak przypomina Pius XII w encyklice Summi Pontificatus, żadna „rozsądność” nie może usprawiedliwić agresji naruszającej suwerenność państwa i godność ludzką. Milczenie o moralnej ocenie rosyjskiej inwazji – będącej jawnym pogwałceniem V przykazania Dekalogu – dowodzi zerwania z chrześcijańską koncepcją państwa jako strażnika ładu moralnego.
Technokratyczny język jako symptom duchowej pustki
Retoryka uczestników wydarzeń odsłania całkowitą dominację języka technokratycznego nad moralnym. Scott Bessent zapowiada sankcje „po zamknięciu giełdy”, Trump liczy baryłki ropy, Rutte wylicza straty w infrastrukturze naftowej. Brak jakiejkolwiek wzmianki o ofiarach cywilnych, zniszczonych świątyniach czy prześladowaniach duchownych na okupowanych terenach Ukrainy potwierdza prymat ekonomii nad etyką. Tymczasem Leon XIII w Rerum novarum przestrzegał:
„Gdy się odrzuca opiekę religijną, tym samym praca robotnika staje się niewolą”
– co w obecnym kontekście należy odnieść do redukcji narodu do zasobu strategicznego.
Zdrada społecznego panowania Chrystusa Króla
Najcięższym zarzutem wobec przedstawionych działań jest systemowe odrzucenie publicznych praw Chrystusa Króla nad narodami. Gdy Trump mówi o „nadziei, że wojna zostanie rozstrzygnięta” bez odniesienia do Sprawcy pokoju, wypełnia się proroctwo Piusa XI z Quas Primas:
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”.
Sankcje ekonomiczne – choć mogą być narzędziem sprawiedliwości – stają się tu substytutem moralnego porządku, podczas gdy Pax Christi in regno Christi (Pokój Chrystusa w królestwie Chrystusa) pozostaje jedynym rozwiązaniem.
Modernistyczna mentalność w działaniu
Wypowiedź Marka Rutte o „dawaniu Putinowi odrobiny swobody” by zmienił poglądy to klasyczny przykład modernistycznej wiary w samodoskonalenie się zła. Tymczasem Syllabus Piusa IX potępia błąd 15:
„Każdy człowiek jest wolny, by wyznawać i przyjąć tę religię, którą uzna za prawdziwą”
, co w politycznym wymiarze prowadzi do relatywizacji agresji. Brak jednoznacznego wezwania do nawrócenia Rosji na zasady chrześcijańskiej sprawiedliwości świadczy o przyjęciu filozofii wiecznego konfliktu zamiast ewangelicznego nakazu głoszenia prawdy.
Polska jako nieobecny duchowy punkt odniesienia
Artykuł pomija kluczową rolę Polski – przedmurza chrześcijaństwa – w obronie ładu opartego na prawie naturalnym. Milczenie o modlitwach w intencji pokoju, postulatach mediacji przez neutralne katolickie państwo czy wezwaniach do publicznego poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Marji to dowód na sekularystyczną cenzurę wywieraną na katolickich dziennikarzach. Jak przypomina kard. August Hlond:
„Polska nie zwycięży bronią, ale modlitwą, pokutą i wielką miłością Boga i bliźniego”
– czego żaden z cytowanych polityków nie uczynił punktem odniesienia.
Podsumowanie: dyplomacja bez Krzyża
Przedstawiona relacja utrwala model polityki oderwanej od nadprzyrodzoności, gdzie sankcje zastępują rachunek sumienia, a kalkulacja strat – wołanie o sprawiedliwość. W świecie, który odrzucił encyklikę Quas Primas i ogłosił „śmierć Boga”, wojna staje się wiecznym stanem ludzkiej natury. Tymczasem jak nauczał św. Pius X w Notre charge apostolique:
„Kościół nie może aprobować nowoczesnej wolności sumienia będącej źródłem wszelkich nadużyć i błędów”.
Dopóki dyplomacja nie powróci pod berło Chrystusa Króla, każde „zawieszenie broni” będzie jedynie chwilowym zawieszeniem wojny.
Za artykułem:
Sankcje na Rosję zamiast spotkania Trump-Putin (opoka.org.pl)
Data artykułu: 23.10.2025
