Portal informuje o ceremonii w bazylice św. Pawła za Murami, podczas której król Karol III – zwierzchnik heretyckiej wspólnoty anglikańskiej – został uhonorowany tytułem „Królewskiego Konfratra” za aprobatą „papieża” Leona XIV. Wydarzenie przedstawiane jako „znak nadziei na jedność” stanowi jawną profanację świętego miejsca i dogmatycznej prawdy o jedyności Kościoła Chrystusowego.
Kult człowieka i apostazja w miejscu męczeńskiej krwi
Ceremoniał z udziałem „kardynałów” i „opatów” posoborowej sekty sięga szczytów bluźnierczego teatru: „Brytyjscy Monarchowie przeszli przez Drzwi Święte, a towarzyszył im śpiew «Hosanna Synowi Dawida»”. To jawne naśladownictwo liturgicznego introitu na Niedzielę Męki Pańskiej staje się parodią katolickiego kultu, gdy śpiewany Chrystusowi Królowi Hosanna kierowany jest do osoby, która publicznie wyznaje i propaguje herezje potępione w bulli „Apostolicae Curae” Leona XIII (1896). Jak stwierdził nieomylnie Papież: „Anglikańskie święcenia są absolutnie nieważne i całkowicie pozbawione znaczenia” – tym samym wszelkie działania „duchownych” anglikańskich są pozbawione charakteru sakramentalnego.
Fałszywa ekumeniczna teologia zastępuje nakaz nawrócenia heretyków
Wspomnienie spotkania Pawła VI z przywódcą anglikanów w 1966 r. jako rzekomo pozytywnego wydarzenia demaskuje ciągłość apostazji:
„kard. Harvey przypomniał o historycznych więzach bazyliki z Anglią, sięgających spotkania Papieża św. Pawła VI z abp. Canterbury Michaelem Ramseyem w 1966 roku, które zapoczątkowało oficjalny dialog po raz pierwszy od czasów reformacji”.
Tymczasem Sobór Watykański II z przekleństwem odrzucił niezmienne nauczanie św. Roberta Bellarmina: „Ktokolwiek słyszy głoszenie prawdziwej religii, jest zobowiązany przyjąć ją pod groźbą potępienia” (De Controversiis). Jak stwierdza Syllabus Piusa IX (1864): „Protestantyzm jest niczym innym niż inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej, w której formie można podobać się Bogu tak samo jak w Kościele katolickim” (błąd 18).
Religia człowieka zastępuje kult Boga-Człowieka
Szczytem modernistycznej profanacji jest modlitwa „za stworzenie” w miejsce adoracji Stwórcy: „W duchu jego wizyty zanoszono też modlitwę «za stworzenie, aby jego wołanie zostało wysłuchane i chronione dla dobra przyszłych pokoleń»”. To jawny przejaw panteistycznej ekoteologii potępionej przez św. Piusa X w dekrecie „Lamentabili” (1907) jako błąd nr 58: „Wszelka prawość i doskonałość moralności polegać powinna na gromadzeniu i pomnażaniu majątku wszelkimi możliwymi sposobami oraz na oddawaniu się rozkoszom”. Tymczasem Pius XI w Quas Primas (1925) nauczał: „Pokój Chrystusowy może zajaśnieć narodom dopiero wtedy, gdy wszystkie jednostki i państwa uznają panowanie Zbawiciela”.
Synkretyzm muzyczny jako narzędzie dechrystianizacji
Wykonanie hymnu autorstwa Johna Henry’ego Newmana – „świętego” pseudo-kanonizowanego przez bergoglia – stanowi kolejny akt apostazji: „hymn «Chwała Najwyższemu w niebiosach» do słów św. Johna Henry’ego Newmana, który 1 listopada zostanie ogłoszony Doktorem Kościoła”. Ten konwertyta z anglikanizmu, którego pisma pełne są relatywizmu doktrynalnego, zostaje wyniesiony do rangi nauczyciela Kościoła, podczas gdy jego „nauka” sprzeciwia się całej tradycji katolickiej. Jak stwierdza dekret Lamentabili: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (błąd 25) – co idealnie opisuje modernistyczną postawę Newmana.
Teatr władzy zamiast głoszenia jedynej prawdy zbawiennej
Instalacja tronu z napisem „Ut unum sint” dla monarchy, który formalnie pozostaje zwierzchnikiem kościoła odszczepieńczego, ukazuje głębię teologicznego bankructwa posoborowia:
„Król Karol zasiadł na specjalnie przygotowanym tronie z herbem królewskim i łacińskim napisem z Ewangelii św. Jana: Ut unum sint – «aby byli jedno»”.
Tymczasem Chrystusowe wezwanie do jedności odnosi się wyłącznie do owczarni uznającej prymat Piotrowy (Łk 22,32), nie zaś do synkretycznej federacji wspólnot odrzucających dogmaty wiary. Jak nauczał św. Cyprian: „Poza Kościołem nie ma zbawienia” – ta zasada została całkowicie odrzucona na ołtarzu ekumenicznej zdrady.
Artykuł komentowanego portalu, pomijający całkowicie kwestię świętokradztwa i obowiązku nawracania heretyków (Mk 16,16), stanowi klasyczny przykład modernistycznej propagandy – gdzie milczenie o nadprzyrodzonych konsekwencjach apostazji mówi więcej niż tysiąc słów.
Za artykułem:
Nadzieja jedności – król Karol III Królewskim Konfratrem Bazyliki św. Pawła za Murami (vaticannews.va)
Data artykułu: 24.10.2025
