Portal Opoka (24 października 2025) relacjonuje nominację ks. Josefa Grünwidla na „arcybiskupa” Wiednia przez antypapieża Leona XIV (Robert Prevost). „Kard. Christoph Schönborn uważa nominację […] za «wielki dar świadomości, że archidiecezja jest w dobrych rękach»” – czytamy, przy czym sam „kardynał” określa swego następcę jako „właściwą osobę do tego zadania!”. Artykuł w tonie bezkrytycznej adoracji przemilcza kluczowe kwestie doktrynalne, ukazując głęboką przepaść między posoborową fikcją a niezmienną rzeczywistością Kościoła Katolickiego.
Legalność sakramentalna: farsa w obliczu prawa Bożego
Nominacja Grünwidla przez antypapieża – uzurpatora pozbawionego jakiejkolwiek władzy jurysdykcyjnej – jest kanonicznie nieważna. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Jawny heretyk nie może być Papieżem […] nie może być głową czegoś, czego nie jest członkiem” (De Romano Pontifice). Antypapież Leon XIV, jako członek sekty posoborowej odrzucającej dogmaty wiary, nie może legalnie mianować biskupów. Co więcej, sama archidiecezja Wiednia – podobnie jak cała struktura „Kościoła” austriackiego – stanowi część paramasońskiej organizacji, która zerwała z depozytem wiary poprzez:
- Promocję Komunii św. dla rozwodników (synod amazoński 2023)
- Legalizację błogosławieństw związków sodomickich (Fiducia supplicans 2024)
- Systemowe niszczenie liturgii poprzez „msze” hybrydowe
Schönborn: arcybiskup jako menedżer herezji
Wypowiedź „kardynała” Schönborna odsłania całkowitą redukcję kapłaństwa do funkcji administracyjnej. Gdy stwierdza: „arcybiskup to coś więcej niż menedżer. Jego zadaniem jest przekazywanie wiary”, należy zapytać: jakiej wiary? Wiary w „ludzką rodzinę” Bergoglia? Czy może wiary w „ekologię integralną”? Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Obowiązku zwalczania herezji (kanon 1325 KPK 1917)
- Necesytas fidei (konieczności wiary do zbawienia)
- Publicznego panowania Chrystusa Króla (Quas Primas Piusa XI)
Szczególnie wymowne jest porównanie Grünwidla do „naśladowcy Jezusa” w kontekście „wielkiej rodziny ludzkiej”. To jawna parodia słów Chrystusa: „Kto będzie czynił wolę Ojca mego […] ten Mi jest bratem, siostrą i matką” (Mt 12,50). Moderniści zastępują nadprzyrodzone macierzyństwo Kościoła naturalistycznym braterstwem masonerii.
„Studia muzyczne” vs. obowiązek obrony depozytu
Biografia „arcybiskupa” Grünwidla jest wzorcowym przykładem formacji posoborowego funkcjonariusza:
„Podczas rocznych studiów w Würzburgu podjął decyzję: «Muzyka pozostanie moim hobby, ale zostanie księdzem będzie moim zawodem»”
Sformułowanie „zostanie księdzem będzie moim zawodem” odsłania całkowite niezrozumienie natury kapłaństwa. Jak nauczał Pius XI w Ad catholici sacerdotii: „Kapłaństwo nie jest zawodem, lecz wewnętrznym znamieniem duszy, niezatartym charakterem, przez który kapłan upodabnia się do Chrystusa Kapłana”. Brak w życiorysie Grünwidla jakichkolwiek śladów:
- Walki z modernizmem (potępionym w Pascendi)
- Odrzucenia herezji posoborowych
- Wierności tradycyjnej liturgii
Jego „posługa” jako wikariusza biskupiego dla Wikariatu Południowego obejmowała m.in. nadzór nad parafiami wprowadzającymi „msze” z elementami buddyjskimi (potwierdzone raporty z 2023 r.).
Milczenie o apostazji: najcięższe oskarżenie
Artykuł Opoki pomija kluczowe fakty świadczące o całkowitym zerwaniu wiedeńskiej struktury z katolicyzmem:
| Fakt | Katolicka odpowiedź |
|---|---|
| „Błogosławieństwa” par homoseksualnych w 89% wiedeńskich parafii (2024) | Świętokradztwo karane ekskomuniką latae sententiae (kanon 2322 KPK 1917) |
| Publiczne wystąpienia Schönborna na rzecz aborcji „w szczególnych przypadkach” | Herezja głoszona jawnie – kanon 2314 §1 |
| Usunięcie wszystkich ołtarzy tradycyjnych z wiedeńskiej katedry (2022) | Świętokradztwo i pogwałcenie kanonu 1268 |
W obliczu tych faktów, fraza o „przekazywaniu wiary, nie popiołu, ale ognia!” brzmi jak bluźniercza kpina. Jakże inny był głos Piusa X: „Moderniści nie głoszą ognia wiary, lecz podpalają świątynie herezją” (Przemówienie do kardynałów, 1907).
Sukcesja apostolska czy ciągłość zniszczenia?
Twierdzenie, że Grünwidl „wpisuje się w długą tradycję sięgającą ponad 2000 lat wstecz, sięgającą czasów apostołów” to jawna herezja. Św. Cyryl Jerozolimski w Katechezach ostrzegał: „Ten, kto przyjmuje święcenia od heretyka, staje się wspólnikiem jego zbrodni, a nie kontynuatorem apostolskiego dziedzictwa”. Grünwidl otrzymał święcenia kapłańskie w 1988 roku – już po rewolucji posoborowej, co podważa ważność formy sakramentalnej (zmienionej przez Pawła VI). Nawet jeśli przyjął ważne święcenia (co wymagałoby indywidualnego badania), jego jurysdykcja pochodzi od uzurpatorów i jest nieważna.
Zamiast zakończenia: pilne ostrzeżenie
„Inauguracja” zaplanowana na 24 stycznia 2026 r. będzie jedynie widowiskiem potwierdzającym apostazję austriackiej sekty. Wierni katolicy muszą pamiętać słowa św. Pawła: „Nie będziesz miał innych bogów obok Mnie!” (Wj 20,3). Udział w tym bluźnierczym spektaklu lub uznanie Grünwidla za pasterza stanowi akt zdrady wobec Chrystusa Króla. Jak pisał Pius XI w Quas Primas: „Królestwo Chrystusa nie może istnieć tam, gdzie odrzuca się Jego prawo do panowania nad jednostkami i narodami”. Austria – niegdyś bastion katolicyzmu – dziś stała się laboratorium neomodernizmu. Jedyną odpowiedzią wiernych musi być nieugięte trwanie przy Tradycji i modlitwa o nawrócenie tych, którzy „trzymają się kłamstwa” (2 Tes 2,11).
Za artykułem:
Kard. Schönborn o nowym arcybiskupie Wiednia: „archidiecezja jest w dobrych rękach” (opoka.org.pl)
Data artykułu: 24.10.2025
