Portal LifeSiteNews (24 października 2025) informuje o uwolnieniu 72-letniego Anwar Kennetha, katolika skazanego w 2001 roku na śmierć za rzekome „bluźnierstwo przeciw islamowi”. Po 24 latach więzienia pakistański Sąd Najwyższy unieważnił wyrok w czerwcu br., uznając go za niewinnego. Sprawa ujawnia systemowy terror islamski wobec chrześcijan, któremu towarzyszy zdumiewająca bierność modernistycznych struktur okupujących Watykan.
Relatywizacja prześladowań w języku mediów
Artykuł, choć formalnie solidaryzujący się z prześladowanym, operuje niebezpiecznymi półprawdami:
„blasphemy charges against Islam’s prophet Muhammad”
Użycie cudzysłowu przy „bluźnierstwie” oraz brak jednoznacznego potępienia samej istoty prawa bluźnierczego jako narzędzia islamskiej tyranii świadczy o relatywizacji zła. Tymczasem Codex Iuris Canonici (1917) w kan. 2334 stanowił ekskomunikę dla tych, którzy prześladują chrześcijan – zasada całkowicie porzucona przez posoborowych uzurpatorów.
Milczenie o katolickim obowiązku głoszenia Ewangelii
Kenneth został aresztowany za „wysłanie listu wyrażającego jego chrześcijańską wiarę islamskiemu uczonemu”. To heroiczne świadectwo wiary zgodne z nakazem Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). Portal przemilcza jednak kluczową kwestię: wypaczona ekumeniczna „hermeneutyka dialogu” głoszona przez antypapieży od Jana XXIII bezpośrednio zniechęca katolików do ewangelizacji muzułmanów, co stanowi zdradę misji Kościoła.
Prawo szariatu vs. prawo naturalne
Artykuł wspomina o „ścisłych prawach bluźnierczych” Pakistanu, ale nie sięga do katolickiej nauki o prawie naturalnym. Pius IX w encyklice Quanta cura (1864) potępił jako „szaleństwo” pogląd, jakoby „wolność sumienia i wyznania jest prawem przysługującym każdemu człowiekowi”. To jednak prawo Boże stoi ponad ustawodawstwem państwowym – każdy naród ma obowiązek uznać publiczne panowanie Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas). Tymczasem Pakistan, jako państwo islamskie, oficjalnie odrzuca boski autorytet Zbawiciela.
Zbrodnicza bierność pseudo-hierarchii
Najcięższym zarzutem jest całkowite milczenie artykułu o odpowiedzialności miejscowych „biskupów” i Kurii Rzymskiej. Gdzie były protesty „kardynała” Parolina czy „papieża” Leona XIV? Dlaczego nie nałożono kanonicznych kar na pakistańskie władze? Św. Pius X w motu proprio Sacrorum Antistitum nakazywał biskupom „odważne występowanie przeciwko wszystkim, którzy atakują religię katolicką”. Tymczasem współcześni uzurpatorzy ograniczają się do jałowych „apeli o dialog” – zdrady wobecz męczenników wiary.
Fałszywa narracja „praw człowieka”
Tekst powołuje się na „organizacje praw człowieka”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar prześladowań. Kenneth nie był „ofiarą łamania praw”, lecz świadkiem Chrystusa w krajach, gdzie – jak pisał Pius XI – „odrzucono królowanie Zbawiciela”. Brakuje tu odniesienia do sakramentalnego charakteru cierpienia za wiarę oraz obowiązku modlitwy za nawrócenie prześladowców – co stanowi jądro prawdziwie katolickiej odpowiedzi na islamski terror.
Diagnoza: duchowa zapaść neo-kościoła
Sprawa Kennetha obnaża całkowitą bankructwo posoborowej eklezjologii. Gdy prawowici papieże jak Pius IX i Leon XIII ekskomunikowali prześladowców Kościoła, dzisiejsi uzurpatorzy wchodzą w sojusze z islamskimi reżimami. Milczenie w tej sprawie jest logiczną konsekwencją herezji wolności religijnej głoszonej w soborowej deklaracji Dignitatis humanae – dokumentu potępionego ex cathedra przez tradycję katolicką.
Anwar Kenneth stał się żywym wyrzutem dla całego establishmentu neo-kościoła. Jego 24-letnia męka woła o sprawiedliwość wobec prawdziwych sprawców duchowej katastrofy – modernistycznych zdrajców w purpurze, którzy porzucili owce na pożarcie wilkom.
Za artykułem:
Elderly Catholic freed after 23 years on death row for ‘blasphemy’ in Pakistan (lifesitenews.com)
Data artykułu: 24.10.2025
