Transformed: Jonatan Medina: Od protestantyzmu do nowej sekty posoborowej

Jonatan Medina: Od protestantyzmu do nowej sekty posoborowej

Podziel się tym:

Portal ACI Prensa (26 października 2025) relacjonuje historię Jonatana Mediny Espinala, syna ewangelickich pastorów, który w 2020 r. przyjął „chrzest” w strukturach posoborowych. Artykuł przedstawia tę decyzję jako duchowy triumf, pomijając fundamentalny fakt: przejście z sekty protestanckiej do neokościoła posoborowego to jedynie zmiana jednego błędu na drugi.


Nieważność sakramentów w „kościele” posoborowym

Medina twierdzi, że jego ewangelicki chrzest „mogł nie być ważny”, dlatego przyjął „chrzest” w sekcie posoborowej. Tymczasem Pius XII w konstytucji „Sacramentum Ordinis” (1947) stanowczo potępił wszelkie samowolne zmiany materii i formy sakramentów. Posoborowa „reforma” sakramentalna, naruszająca niezmienne zasady określone przez Trydent, czyni wszelkie czynności liturgiczne w nowym rycie nieważnymi lub co najmniej wątpliwymi.

„Bez prawdziwej intencji Kościoła, sakrament jest nieważny” – przypomina św. Robert Bellarmin w „De Sacramentis”.

Medina chwali wpływ Scotta Hahna, byłego pastora prezbiteriańskiego. Hahn jednak zaakceptował posoborową rewolucję, w tym Novus Ordo Missae potępione przez kard. Ottavianiego w „Krótkiej analizie krytycznej Nowego Mszału” (1969). Jego syn Jeremiah, pseudokapłan od 2021 r., sprawuje nieważne „msze”, co czyni całą historię rodzinną tragicznym przykładem kontynuacji protestanckich błędów pod katolickim szyldem.

Fałszywa mariologia jako narzędzie „nawrócenia”

Artykuł podkreśla rzekome odkrycie „prawdy o Marji” przez Medinę. Tymczasem posoborowy kult „maryjny” sprowadził Bogurodzicę do roli ekumenicznej figurki, czego dowodem bergoglionowskie wypowiedzi o „Marji jako ikonie kobiet” czy usunięcie tytułu „Matka Boża” z modlitw. Medina cytuje Urbinego, który promuje sentimentalną pseudo-duchowość oderwaną od dogmatu o Wszechpośrednictwie Łask:

„Maryja była kluczowa w mojej konwersji”.

Prawdziwa katolicka nauka o Maria Mediatrice (Marji Pośredniczce) została jednak zanegowana przez posoborowy „dialog ekumeniczny”. Jak zauważył św. Ludwik Maria Grignion de Montfort w „Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Marji”: „Przez Marję rozpoczęło się zbawienie świata i przez Marję musi się dopełnić”. Tymczasem neokościół zastąpił to protestancko-humanistyczną wizją „Marji jako pierwszej uczennicy”.

„Sola Scriptura” vs. tradycja posoborowej anarchii

Medina chełpi się odrzuceniem protestanckiej „sola Scriptura”, nie dostrzegając, że posoborowie popełnia ten sam błąd poprzez relatywizację Tradycji. Sobór Trydencki (sesja IV) określił Pismo i Tradycję jako równorzędne źródła Objawienia. Tymczasem „Katechizm Kościoła Katolickiego” z 1992 r. w numerze 81 wprowadza niejasną formułę o „jednym świętym depozycie”, co otwiera drogę do dowolnych interpretacji.

Autor książki „Ku łodzi Piotrowej” nie zauważa, że współczesna „łódź” to już nie Navis Ecclesiae (Łódź Kościoła), lecz statek rebeliantów płynący ku przepaści. Jak ostrzegał Leon XIII w „Satis cognitum”: „Kościół nie jest luźną federacją, lecz ciałem mistycznym z wiarą niezmienną”.

Spirala samozagłady neokościoła

Opisywana konwersja ilustruje szersze zjawisko: posoborowie przyciąga protestantów nie przez powrót do Rzymu, lecz przez przyjęcie ich błędów. Podczas gdy Medina porzuca „sola Scriptura”, neokościół wprowadza „lud Boży” jako źródło nauczania – co jest protestantyzacją w czystej postaci.

Kard. Alfredo Ottaviani w liście do Pawła VI (1966) przewidział: „Nowa msza prowadzi do zniszczenia wiary w rzeczywistą obecność”. Medina, chwalący modlitwę „różańcową” w wersji posoborowej (z usuniętymi modlitwami o nawrócenie heretyków), potwierdza tę diagnozę – jego „wiara” to synkretyzm pozbawiony katolickiej tożsamości.

„Kto nie jest z Chrystusem, jest z Antychrystem” – przypomina św. Augustyn w „Mowie do katechumenów o Symbolu”.

Jonatan Medina nie opuścił protestantyzmu – przeszedł jedynie do jego posoborowej mutacji. Jego historia to nie triumf prawdy, lecz kolejny dowód na duchową śmierć struktur okupujących Watykan.


Za artykułem:
Influencer son of evangelical pastors shares how he embraced the Catholic faith
  (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 26.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: catholicnewsagency.com
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.