Portal Tygodnik Powszechny (27 października 2025 r.) relacjonuje nowe sankcje Donalda Trumpa wobec rosyjskich koncernów naftowych Rosnieft i Łukoil, które mają objąć trzy czwarte rosyjskiego wydobycia ropy. Artykuł koncentruje się na gospodarczych i geopolitycznych skutkach tych decyzji – wzroście cen ropy na rynkach światowych, potencjalnym uderzeniu w budżet Rosji oraz reakcjach Kremla. Pominięto jakiekolwiek odniesienie do moralnej oceny wojny, zasad sprawiedliwości społecznej czy nadprzyrodzonego porządku.
Naturalistyczne zaślepienie czy celowa redukcja?
„Sankcje te są eksterytorialne, działają na całym świecie. USA mogą z automatu objąć nimi każdy podmiot, który wchodzi we współpracę z Rosjanami”
– czytamy. Tekst operuje wyłącznie kategoriami utylitaryzmu gospodarczego: „zyski”, „straty”, „wpływy budżetowe”, „presja rynkowa”. Brak najmniejszej wzmianki o tym, że wojna w Ukrainie to:
- Moralna katastrofa wymagająca rozrachunku przed Bogiem
- Konsekwencja odrzucenia społecznego panowania Chrystusa Króla
- Duchowy upadek narodów żyjących w apostazji od wiary
Quas Primas Piusa XI przypomina nieodwołalną zasadę: „Państwa i narody mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”. Tymczasem analiza sprowadza konflikt do poziomu transakcji baryłek ropy – jakby bellum iustum było kwestią rachunku ekonomicznego, a nie wypełnienia warunków św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu.
Ekonomiczny pozytywizm jako wyznanie wiary
Autor bezkrytycznie powiela modernistyczny dogmat o „neutralności moralnej gospodarki”. Gdy pisze: „Rosyjski bank centralny ma dziś jedną z największych rezerw złota na świecie. Dzięki temu, a także dzięki omijaniu sankcji, Putin finansuje wojnę”, nie zadaje podstawowego pytania teologicznego: czy bogactwo zgromadzone przez grabież, korupcję i ucisk może być „błogosławieństwem”? Kanon 1884 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) definiuje publiczną apostazję od wiary jako przyczynę automatycznej utraty urzędów – ale kto dziś pamięta, że ekonomia podlega tym samym nadprzyrodzonym prawom?
Kult państwa ponad Bożym porządkiem
Tekst ujawnia bałwochwalcze przywiązanie do mocarni tego świata. Trump i Putin występują jako równorzędni „gracze geopolityczni”, których działania ocenia się przez pryzmat skuteczności, nie moralności. Tymczasem Syllabus błędów Piusa IX potępia jako herezję tezę, że „Stosunki państwa do Kościoła należy określać bez odwoływania się do objawienia” (pkt 77-80). Gdzie jest głos Magisterium o obowiązku nawrócenia Rosji, o odrzuceniu schizmy moskiewskiej, o grzechu narodów wspierających reżim Putina? Milczenie jest wymowne.
Fałszywy mesjanizm „wolnego świata”
Artykuł powtarza modernistyczny mit o „Zachodzie jako strażniku ładu”. Tymczasem same Stany Zjednoczone – poprzez legalizację aborcji, małżeństw homoseksualnych i genderową rewolucję – są państwem apostazji. Pius XI w Divini Redemptoris ostrzegał: „Żadne państwo nie może być neutralne wobec Boga – albo uznaje Jego panowanie, albo staje się narzędziem szatana”. Sankcje gospodarcze bez wezwania do pokuty i nawrócenia to liście figowe zakrywające duchową nędzę.
Kapitulacja przed duchem czasów
Najjaskrawszym symbolem upadku jest język artykułu. Określenia jak „realpolitik”, „narzędzia nacisku”, „gracze rynkowi” odsłaniają przyjęcie naturalistycznej hermeneutyki. Brak nawet śladu pojęć: grzech narodów, sprawiedliwość wojenna, obowiązek naprawy krzywd, modlitwa ekspiacyjna. To dokładnie wypełnia definicję modernizmu z encykliki Pascendi Piusa X: „Religia jest jedynie owocem nieświadomego pragnienia duszy, które ewoluuje wraz z cywilizacją”.
Gdy świat płonie, a narody toną w krwi i ropie, Tygodnik Powszechny oferuje analizy wartkie jak giełdowy ticker – i równie puste duchowo. Nie ma zbawienia poza Chrystusem Królem – ani w Waszyngtonie, ani w Moskwie.
Za artykułem:
Trump zmienił zdanie. Nowe sankcje wobec Rosji (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 27.10.2025
