Portal eKAI (27 października 2025) relacjonuje akt nominacji Mirosława Stanisława Wachowskiego na „arcybiskupa” i „nuncjusza apostolskiego”, podkreślając, iż jest on dwunastym Polakiem pełniącym tę funkcję w strukturach posoborowych. Wymienia przy tym szereg innych „nuncjuszy” z Polski, m.in. Mirosława Adamczyka w Argentynie, Kryspina Witolda Dubiela w Angoli czy Tomasza Grysę na Madagaskarze, przedstawiając tę ekspansję jako powód do dumy.
Farsa sakralna w służbie globalnej rewolucji
Rzekome „święcenia biskupie” udzielone przez antypapieża Leona XIV stanowią jawną profanację świętości kapłaństwa. Jak nauczał Sobór Trydencki: „Si quis dixerit, in ordine sacro non imprimi characterem… anathema sit” („Jeśliby ktoś powiedział, że w sakramencie święceń nie jest wyciskany charakter… niech będzie wyklęty”, sesja XXIII, kan. 4). Tymczasem „święcenia” posoborowe, wskutek zmiany materii, formy i intencji, są nieważne – co potwierdził Święte Oficjum w dekrecie z 1947 roku w sprawie anglikańskich święceń, uznając za nieważne każdą formułę kwestionującą ofiarniczy charakter kapłaństwa.
Wyświęcony 26 października przez Leona XIV na biskupa, pochodzący z diecezji ełckiej 55-letni abp Mirosław Stanisław Wachowski jest dwunastym Polakiem reprezentującym Ojca Świętego jako nuncjusz apostolski.
Sformułowanie „reprezentującym Ojca Świętego” to teologiczne kłamstwo, gdyż antypapież Leon XIV nie posiada żadnej władzy jurysdykcyjnej nad Kościołem. Już św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice dowodził, że jawny heretyk automatycznie traci urząd, zaś Paweł IV w bulli Cum ex Apostolatus Officio stanowił wyraźnie: „Promotio… etiam cum concordi Cardinalium consensu… irrita et invalida sit” („Promocja… nawet za jednomyślną zgodą Kardynałów… będzie nieważna i bezskuteczna”).
Armia uzurpatorów w służbie antyewangelii
Wymienieni przez portal „nuncjusze” to funkcjonariusze globalnego aparatu apostazji:
- „Abp” Marek Solczyński – jako „delegat” w Turcji i krajach islamskich realizuje program fałszywego ekumenizmu potępiony przez Piusa XI w Mortalium Animos: „Ecclesia Christi unica est… nec in plures partes vel membra scindi potest” („Kościół Chrystusowy jest jeden… i nie może być podzielony na części lub członki”).
- „Abp” Waldemar Sommertag – działając w Afryce, promuje „inkulturację” prowadzącą do synkretyzmu, co Pius XII w encyklice Evangelii Praecones nazwał „niebezpiecznym błędem”.
- „Abp” Janusz Urbańczyk – współpracujący z reżimem w Zimbabwe, nadużywa pojęcia „dialogu” potępionego przez św. Piusa X w Notre Charge Apostolique jako „zdrada prawdy”.
Instytucja nuncjatury – jak podkreślał Leon XIII w Immortale Dei – ma sens tylko jako narzędzie prawowitego Następcy Piotra dbającego o czystość wiary. Tymczasem współczesne „nuncjatury” służą implementacji agendy ONZ, promocji gender i „zielonej transformacji”, co stanowi jawne zaprzeczenie misji Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas).
Polska prowincja neokościelnego imperium
Lansowanie „polskiej szkoły dyplomacji watykańskiej” to element szerszego projektu budowy międzynarodówki posoborowych karierowiczów. Już Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, że „Kościół winien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (pkt 55). Tymczasem „nuncjusze” realizują dokładnie ten program, legitymizując reżimy antychrześcijańskie i wspierając prześladowania prawdziwych katolików.
Ponadto nuncjuszami są obecnie: Pochodzący z archidiecezji gdańskiej abp Mirosław Adamczyk, reprezentujący obecnie Ojca Świętego w Argentynie.
Wspomniana „archidiecezja gdańska” – jak wszystkie struktury posoborowe w Polsce – jest częścią masońskiego projektu destrukcji katolicyzmu. Jej „ordynariusz” Tadeusz Gocłowski jawnie wspierał „Solidarność” inspirowaną przez doradców CFR, co Pius XI w Divini Redemptoris określił jako „fałszywy humanitaryzm podszyty komunizmem”.
Teologia zdrady versus niezmienna doktryna
Proceder mianowania „nuncjuszy” ilustruje głębię kryzysu:
- Zanegowanie dogmatu o Extra Ecclesiam Nulla Salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) – „dyplomaci” neo-kościoła działają, jakby wszystkie religie były równorzędne.
- Odrzucenie społecznego panowania Chrystusa Króla – współpraca z reżimami prześladującymi katolików (Chiny, Iran).
- Zdrada misji ewangelizacyjnej – zastąpionej „dialogiem” i „współistnieniem”.
Św. Pius X w Lamentabili Sane potępił modernistyczną tezę, że „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej” (pkt 63). Tymczasem cała działalność posoborowych „nuncjuszy” potwierdza ten błąd – ich „misja” sprowadza się do negocjowania przywilejów dla sekty posoborowej, nie zaś głoszenia jedynej prawdziwej wiary.
Duchowa pustka za fasadą karier
Brak jakiejkolwiek wzmianki o celach nadprzyrodzonych – nawracaniu dusz, obronie wiary, szerzeniu Królestwa Chrystusowego – demaskuje naturalistyczną mentalność autorów. Jak zauważył Pius XII w Humani Generis, moderniści redukują Kościół do „organizacji socjalnej”, co doskonale widać w omawianym tekście.
Wspomniany portal eKAI – finansowany przez episkopat okupujący struktury po prawowitym Kościele – realizuje typowo masońską strategię: tworzenie pozorów ciągłości poprzez imitację form zewnętrznych przy całkowitej zmianie treści. Dwunastu „apostołów” neo-kościoła to ponury symbol – Judaszowa zdrada dokonana w białych rękawiczkach karierowiczów.
Jedyną odpowiedzią wiernych musi być nieugięta wierność Tradycji i odrzucenie jakiejkolwiek komunii z antykościołem. Jak głosi kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu (…) jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej”. Ci, którzy kolaborują z uzurpacją, sami wykluczyli się ze społeczności wiernych.
Za artykułem:
Abp Wachowski to dwunasty Polak, który jest nuncjuszem (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
