Portal eKAI informuje o spotkaniu „nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej” z rzeszowskiej „diecezji” w Niechobrzu 27 września 2025 r. Wydarzenie obejmowało konferencję „ks.” Piotra Potyrały (dyrektora „Caritas”) o miłosierdziu jako „znaku rozpoznawczym ucznia Chrystusa”, „Mszę św.” z homilią „ks.” Marka Kotwy o powołaniu do bycia „pielgrzymem nadziei”, oraz modlitwę różańcową w parku. Artykuł podkreśla planowany kurs dla nowych „szafarzy”, działających w 50 „parafiach” pod „błogosławieństwem biskupa”.
Instytucjonalizacja Świętokradztwa
„Nadzwyczajni szafarze Komunii” to antysakramentalna nowinka posoborowej rewolucji, sprzeczna z kanonem 845 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który zastrzegał szafarstwo Eucharystii wyłącznie kapłanom i diakonom. Jak nauczał Pius X w dekrecie Quam singulari (1910), „Najświętszy Sakrament nie może być podawany przez nikogo innego jak tylko przez kapłana”. Tymczasem struktury okupujące Watykan, kierując się demokratyzacją kultu (potępioną w Syllabusie Piusa IX, pkt 53), wprowadziły laików do sprawowania funkcji ściśle kapłańskich.
„Ich zadaniem jest pomoc w udzielaniu Komunii świętej podczas Mszy św. oraz zanoszenie Jezusa do osób, które nie mogą uczestniczyć w niedzielnej Eucharystii”.
To zdanie demaskuje teologiczny barbaryzm neo-kościoła. Eucharystia nie jest „udzielana” jak społeczna usługa, lecz sprawowana jako Bezkrwawa Ofiara. Termin „zanoszenie Jezusa” trywializuje Najświętszy Sakrament, redukując Go do przedmiotu transportu – co stanowi jawne naruszenie kanonu 1268 § 2 KPK 1917, nakazującego szacunek „największy i absolutny”. Brak jakiegokolwiek wspomnienia o stanie łaski u szafarzy czy niebezpieczeństwie profanacji dowodzi całkowitej utarty sacrum w posoborowiu.
Naturalistyczna Pseudoreligijność
Konferencja o „miłosierdziu jako znaku rozpoznawczym” oraz homilia o „pielgrzymowaniu w nadziei” to klasyczne przykłady modernistycznej redukcji wiary do socjologii. Jak demaskował Pius X w encyklice Pascendi (1907), moderniści „religię sprowadzają do pewnego rodzaju uczucia” (pkt 6). Tymczasem katolicka koncepcja miłosierdzia wymaga najpierw napomnienia grzeszników (Mt 18:15), a nie „znaku rozpoznawczego” w stylu korporacyjnego HR.
„Msza św., centralny moment całego dnia, stał się okazją do podziękowania Władysławowi Stańko za wieloletnią posługę”.
Przekształcenie Ofiary Kalwarii w „okazję do podziękowań” to bluźniercze pomniejszenie Misterium. Jak przypomina bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV, „najświętsza Ofiara Mszy ma być składana tylko przez kapłanów wyświęconych według tradycyjnego rytu”. Wspomniany „ks. Marek Kotwa” jako „kustosz sanktuarium” powinien być zawieszony ipso facto za publiczne współuczestnictwo w tej profanacji.
Demontaż Hierarchii i Bałwochwalstwo
Sformułowanie o „posłudze zgodnie z prawem Kościoła oraz na polecenie i z błogosławieństwem biskupa” to czysty sofizmat. „Prawo” posoborowe (kan. 230 § 3 KPK 1983) jest nieważne jako sprzeczne z Tradycją. Jak wykazywał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice, „żaden biskup heretyk nie może sprawować jurysdykcji”. „Biskup” rzeszowski, jako członek Konferencji Episkopatu Polski aprobującej Vaticanum II, jest jawnym apostatą – jego „błogosławieństwa” mają moc szatańską.
„Modlitwa różańcowa w Parku Matki Bożej”.
Przeniesienie kultu Marji do przestrzeni publicznej (parku) to synkretyzm zapowiadający kult antychrysta. Różaniec należy odmawiać przed Najświętszym Sakramentem lub przynajmniej w świątyni – nie zaś między alejkami i ławkami, co zaciera granicę między sacrum a profanum. Brakuje tu jakiejkolwiek wzmianki o wynagradzającym charakterze modlitwy, co dowodzi przekształcenia różańca w „medytację mindfulness”.
Formacja czy Deformacja?
Planowany „kurs dla kandydatów na szafarzy” to instytucjonalizacja herezji. Zamiast promować powołania kapłańskie (których brak jest bezpośrednią karą za apostazję posoborowia), neo-kościół produkuje funkcjonariuszy laickich. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas (1925), „gdy usunięto Chrystusa Króla z prawodawstwa, społeczeństwo zaczęło chylić się ku upadkowi”. „Proboszczowie czuwający nad formacją” szafarzy to farsa – sami będąc nieważnymi duchownymi, nie mogą przekazać żadnej łaski.
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie „Msza” została zredukowana do stołu zgromadzenia (co potępia Lamentabili sane św. Piusa X, pkt 62), jest świętokradztwem. Całe wydarzenie w Niechobrzu to parodia katolickiej pobożności, potwierdzająca słowa Leona XIII: „Kościół musi przejść przez tajemnicę niewierności”.
Za artykułem:
28 września 2025 | 12:43Dzień skupienia nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej w Niechobrzu27 września br. szafarze nadzwyczajni Komunii świętej z całej diecezji spotkali się w Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Niechobrzu na jesiennym dniu skupienia, który jak zawsze był okazją do modlitwy, formacji duchowej i podzielenia się doświadczeniem służby na rzecz poszczególnych wspólnot parafialnych. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
