Portal eKAI (22 października 2025) relacjonuje przygotowania do kolejnej edycji cyklu Verba Sacra w poznańskiej „katedrze”, gdzie aktor Andrzej Lajborek ma odczytać fragmenty Apokalipsy św. Jana Apostoła pod kierunkiem o. prof. „Adama Sikory OFM”. Całe przedsięwzięcie, podszywające się pod formę pobożności, stanowi klasyczny przykład modernistycznej profanacji tekstów natchnionych przez środowiska związane ze strukturami posoborowymi.
Biblistyczne samowole w służbie relatywizacji
„Dzięki temu możemy również pięknie uczcić 25-lecie Verba Sacra, bo dorobek o. prof. Adama Sikory jest również dorobkiem Verba Sacra”
– deklaruje Przemysław Basiński. Jego słowa odsłaniają prawdziwy cel przedsięwzięcia: nie chodzi o lectio divina (czytanie duchowe), lecz o promocję wątpliwego „dorobku” modernistycznych biblistów. „Ojciec profesor” Sikora serwuje interpretację Apokalipsy jako „literatury kryzysu”, sprowadzając objawienie do produktu ludzkiej kultury. Tymczasem Sobór Trydencki w dekrecie De Canonicis Scripturis (1546) stanowczo potępił wszelkie próby podważania boskiego pochodzenia Pisma Świętego, a św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis (1907) demaskował modernistyczne metody relatywizowania natchnienia:
„Moderniści twierdzą, że każda księga biblijna jest dziełem samego człowieka […], lecz później wiara Kościoła wyniosła te księgi do nadprzyrodzonego porządku” (Lamentabili sane exitu, pkt 5). Narracja o „nowym przekładzie” Sikory wpisuje się w tę heretycką metodologię.
Teatralizacja sacrum jako narzędzie desakralizacji
Występ aktora świeckiego w roli lektora tekstów kanonicznych stanowi jawne pogwałcenie dyscypliny Kościoła. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 813) wyraźnie zastrzegał czytanie Pisma Świętego podczas czynności liturgicznych wyłącznie osobom duchownym lub upoważnionym klerykom. Tymczasem poznańska impreza kontynuuje 25-letnią tradycję przekształcania świątyń w sceny teatralne, gdzie występowali m.in. zmarły w 2008 r. Gustaw Holoubek czy Danuta Stenka. Jak trafnie zauważył św. Pius X w motu proprio Tra le sollecitudini (1903):
„Muzyka kościelna musi być święta, musi więc uciekać się od tego, co światowe […] nie wolno jej przypuszczać nic takiego, co przypomina teatr” (art. 1-2). Tym większą profanacją jest wykonywanie podczas wydarzenia utworów takich jak „Gloria” Jerry’ego Estesa – kompozycji całkowicie obcej duchowi katolickiej liturgii.
Eschatologia bez Sądu Ostatecznego
Najgroźniejszym aspektem prezentowanej interpretacji jest systematyczne pomijanie kluczowych prawd wiary. Sikora wprawdzie wspomina o „Powszechnym Sądzie Boga”, lecz w sposób całkowicie oderwany od katolickiej doktryny o czterech rzeczach ostatecznych. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Obowiązku wyznawania wiary katolickiej jako warunku zbawienia (Extra Ecclesiam nulla salus)
- Wiecznym potępieniu dla apostatów i zatwardziałych grzeszników
- Konieczności życia w stanie łaski uświęcającej
- Nauki o Niebie, Czyśćcu i Piekle
Zamiast tego otrzymujemy mgliste frazesy o „absurdalności ludzkich systemów” i „świecie mniej przyjaznym człowiekowi”. To typowy dla modernizmu redukcjonizm, który zamienia konkretne prawdy wiary w abstrakcyjne metafory. Tymczasem papież Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) nauczał jednoznacznie:
„Oby wszyscy ludzie, skłonni do zapominania, rozważyli, ileśmy Zbawiciela naszego kosztowali: Nie skazitelnym złotem albo srebrem jesteście wykupieni… ale drogą krwią jako baranka niezmazanego i niepokalanego Chrystusa”.
Posoborowe Verba Sacra jako narzędzie rewolucji
Cykl zainicjowany w 2000 r. doskonale ilustruje proces stopniowej destrukcji kultu, opisany przez kard. Alfredo Ottavianiego w Intervention (1969). Od czytania Biblii przez aktorów (co jeszcze w 1950 r. skutkowałoby suspensą) po wprowadzenie „chórów kameralnych” wykonających świeckie kompozycje – to wszystko etapy realizacji modernistycznego postulatu „uwspółcześnienia” kultu. Jak ostrzegał św. Pius X:
„Moderniści nieustannie i usilnie starają się dowieść, że Kościół rodzi się z gminy wiernych, a władza kościelna ma początek w samej społeczności wiernych i na niej się opiera” (Pascendi Dominici gregis, 24).
Wydarzenie w poznańskiej „katedrze” stanowi zatem nie „ucztę słowa Bożego”, lecz kolejny akt teatru posoborowej apostazji, gdzie:
- Święte teksty padają ofiarą krytycznej dezintegracji
- Funkcje liturgiczne wykonują osoby nieuprawnione
- Muzyka sakralna ustępuje miejsca świeckim kompozycjom
- Eschatologia redukowana jest do humanistycznych banałów
W obliczu tak jawnego lekceważenia praw Bożych i kościelnych, jedyną katolicką odpowiedzią pozostaje odrzucenie tych praktyk i powrót do autentycznej pobożności opartej na Tradycji.
Za artykułem:
22 października 2025 | 16:33Apokalipsa św. Jana Apostoła podczas Verba SacraWybitny aktor Teatru Nowego w Poznaniu Andrzej Lajborek odczyta fragmenty Apokalipsy św. Jana Apostoła podczas prezentacji Verba Sacra. Trzecia tegoroczna premiera cyklu odbędzie się 26 października w poznańskiej katedrze. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
