Portal eKAI (17 października 2025) relacjonuje finał konkursu „Aktywna Parafia 2025”, gloryfikując działalność parafii „Matki Bożej Królowej Polski” w Jabłonnie. Wychwalana „aktywność” odsłania jedynie głębię kryzysu w strukturach okupujących miejsca katolickiego kultu.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Opisywane inicjatywy – od wizyt w Domu Pomocy Społecznej po „agapy” po bierzmowaniu – konsekwentnie pomijają nadprzyrodzony cel Kościoła: zbawienie dusz przez uświęcenie łaską i oddawanie czci Bogu. Jak stwierdza Pius XI w Quas primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] aby ludzie […] szczęśliwi byli w doczesności, a potem osiągnęli wieczną szczęśliwość”. Tymczasem „proboszcz” Jerzy Sieńkowski przemienia parafię w ośrodek socjalno-kulturalny, gdzie:
„organizowane są parafialne treningi siatkarskie”, „konsultacje psychologiczne” czy „rajdy rowerowe”.
Brak najmniejszej wzmianki o adoracji Najświętszego Sakramentu, nabożeństwach wynagradzających czy misjach nawracających grzeszników. To jawna realizacja modernistycznej zasady „Kościół dla człowieka”, potępionej przez św. Piusa X w Lamentabili (propozycja 58).
Destrukcja liturgii i pseudo-wspólnoty
Wspomniane „życie liturgiczne” ogranicza się do mglistych wzmianek o „Ciemnych Jutrzniach” czy „uwielbieniach”. Brak precyzyjnych informacji o rycie Mszy Świętej zdradza prawdopodobne celebrowanie posoborowej „Uczty Eucharystycznej”. Jak ostrzegał św. Pius V w bulli Quo primum: „Nikomu nigdy nie wolno zmieniać tego naszego listu apostolskiego (…) ani świętokradzko podkopywać jego postanowień”.
Wspólnoty typu „Odnowa w Duchu Świętym” czy „Wspólnota Ciała i Krwi” wprowadzają protestanckie emocjonalizmy, sprzeczne z katolicką zasadą ex opere operato. Nawet ministranci formowani są poprzez „zloty diecezjalne” – co przypomina skautingowe metody potępione przez Piusa XI w Divini illius Magistri jako „naturalistyczne”.
Ekumeniczna zdrada i kult człowieka
Współpraca z Caritas Polska – organizacją promującą dialog z heretykami – oraz udział w „Jubileuszu Młodych” (imprezie bergogliańskiej) demaskują apostacką postawę „duchownych”. Jak przypomina Syllabus Piusa IX (propozycja 18): „Protestantyzm jest niczym więcej niż inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej”.
Szczególnie oburzające jest propagowanie postaci „św. o. Pio” – pseudo-mistyka, którego kanonizacja przez Wojtyłę stanowiła jawną kpinę z procesu beatyfikacyjnego. Prawdziwy kult świętych zastąpiono tu bałwochwalczym kultem „ludzi mediów”.
Masońska infiltracja przez „społeczną aktywność”
Ogrodowe „Drogi Krzyżowe”, sprzedaż lawendy przez harcerzy czy stojaki rowerowe – to elementy strategii zastąpienia sacrum profanum. Jak denuncjuje Pius IX w Syllabusie (propozycja 40): „Nauka Kościoła katolickiego jest wroga dobru i interesom społeczeństwa”. W rzeczywistości to masoneria głosi prymat „postępu społecznego” nad kultem Bożym.
Sponsoring firmy BYŚ RECYCLING i patronat Konferencji Episkopatu Polski (instytucji bez kanonicznej ważności) ukazują kompletne podporządkowanie neo-kościoła globalistycznemu kapitałowi.
Milczenie o grzechu i sądzie ostatecznym
W całym artykule brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Spowiedzi świętej i obowiązku stanu łaski
- Naukach o czyśćcu i piekle
- Potrzebie zadośćuczynienia za bluźnierstwa
- Walce z herezjami współczesnymi
To milczenie jest wymowniejsze niż słowa – potwierdza, że mamy do czynienia z sektą antropocentryczną, gdzie „człowiek stał się środkiem i końcem wszystkiego” (Pius XI, Divini Redemptoris).
Duchowa pustka pod płaszczykiem „nowej ewangelizacji”
Rzekome „misje” przed 100-leciem parafii polegające na „zapraszaniu współparafian” to parodia prawdziwych misji św. Ludwika Marii Grignion de Montforta, którzy nawracali grzeszników poprzez głoszenie sądu Bożego. Jakże aktualne pozostają słowa Leona XIII z Testem benevolentiae:
„Niektóre osoby, w pogoni za nowością, mówią o pewnym 'łagodniejszym’ katolicyzmie. Niech zatem nie łudzą się, że można pogodzić katolicyzm z jakimkolwiek rodzajem doktryny niekatolickiej”.
Opisywana parafia to żywy pomnik apostazji posoborowej – miejsce, gdzie Krzyż Chrystusa zastąpiono rowerowym stojakiem, a królowanie Marji – świeckimi półkoloniami. Jedyną właściwą odpowiedzią katolika jest ucieczka z tej duchowej pustyni i szukanie prawdziwej Ofiary Mszy Świętej.
