Materialistyczna redukcja świętości
Podczas rzekomej „uroczystości poświęcenia bazyliki katedralnej” w Sandomierzu, „bp” Krzysztof Nitkiewicz stwierdził, iż świątynia „odzyskała dzięki pracom konserwatorskim i remontowym swój pierwotny splendor”. To jawna idolatria materialnego piękna, sprzeczna z duchem katolickiej ascezy. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusa”, nie zaś w odnowionych tynkach. Prawdziwe piękno katedry polega na sprawowaniu Niepokalanej Ofiary, a nie na konserwatorskich inwestycjach.
Fałszywa eklezjologia w działaniu
„Ks. prał.” Jan Biedroń określił katedrę jako „matkę wszystkich kościołów diecezji – miejscem modlitwy, spotkania z Bogiem i budowania wspólnoty”. To typowo modernistyczne sprowadzenie Kościoła do poziomu wspólnoty psychologiczno-społecznej. Katedra jest przede wszystkim miejscem Krwawej Ofiary Kalwarii, gdzie kapłani sprawują prawdziwe sakramenty – o czym „homilia” milczy. Wspomnienie o „świadectwie wiary przodków” przy równoczesnym pominięciu konieczności nawrócenia heretyków i schizmatyków stanowi klasyczny przykład modernistycznej hermeneutyki ciągłości potępionej w Lamentabili sane.
Dzisiejsza uroczystość to okazja, abyśmy uświadomili sobie, że mamy korzenie wiary, które sięgają naszych przodków.
To zdanie demaskuje naturalistyczną mentalność mówcy. Wiara nie jest dziedzictwem genetyczno-kulturowym, lecz nadprzyrodzonym darem wymagającym stałego nawracania się. Brak jakiegokolwiek odniesienia do grzechu pierworodnego, konieczności łaski uświęcającej czy rzeczy ostatecznych (śmierć, sąd, piekło, niebo) ukazuje całkowite zerwanie z katolickim kerygmatem.
Strukturalna apostazja kapituły
Rzekoma Kapituła Katedralna, istniejąca od 1191 roku, dziś stała się karykaturą swego pierwowzoru. Statut regulujący jej działalność – jak możemy domniemywać – nie może być ważny, skoro sama „diecezja” funkcjonuje w strukturach posoborowej sekty. Noszenie „stroju chórowego z Białym Orłem w koronie i wizerunkiem Najświętszej Marji Panny” (poprawna forma) przy równoczesnym milczeniu wobec apostazji bergogliańskiej hierarchii to czysty faryzeizm.
Tematem dyskusji była między innymi rola kapituły w propagowaniu dziedzictwa duchowego i kulturalnego diecezji oraz dalsze prace renowacyjne prowadzone w katedrze.
Gdzie w tym propagowanie wiary katolickiej integralnej? Gdzie troska o zbawienie dusz zagubionych w posoborowym zamęcie? Redukcja misji kapituły do „dziedzictwa kulturalnego” i remontów jest jawną zdradą jej historycznego posłannictwa. Jak naucza Syllabus błędów Piusa IX (pkt 40): Nauka Kościoła katolickiego jest wroga dobru i pożytkowi społeczeństwa ludzkiego – w sensie, że społeczeństwo modernistyczne odrzuca prawa Chrystusa Króla.
Sedewakantystyczna diagnoza
Cała uroczystość stanowi klasyczny przykład opera operata posoborowego systemu: puste ceremonie pozbawione nadprzyrodzonej treści, celebrowane przez nieważnych „szafarzów” w nieważnie konsekrowanych świątyniach. Brak wzmianki o modlitwie za prawdziwych papieży (ostatnim był Pius XII) czy o odrzuceniu soborowych nowinek teologicznych dowodzi całkowitej uległości wobec antykościelnego establishmentu.
Kanonicy sandomierscy powinni natychmiast publicznie wyrzec się komunii z antypapieżem Leonem XIV i rozpocząć proces regularnej sukcesji biskupiej – inaczej ich „modlitwy za zmarłych” są jedynie farsą wobec milczenia o największej duchowej zbrodni naszych czasów: masowej utracie wiary wśród „katolików”.
Za artykułem:
23 października 2025 | 08:52Modlitwa za zmarłych kanoników i prałatów Kapituły KatedralnejW uroczystość poświęcenia bazyliki katedralnej w Sandomierzu na wspólnej Mszy św. pod przewodnictwem Biskupa Ordynariusza Krzysztofa Nitkiewicza, zebrali się prałaci, kanonicy gremialni i honorowi Sandomierskiej Kapituły Katedralnej. W liturgii uczestniczyły siostry zakonne oraz wierni świeccy. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
