XII Festiwal Filmowy w Białej Podlaskiej: humanitaryzm bez Boga
Portal eKAI (13 października 2025) relacjonuje przygotowania do festiwalu „niepełnoSPRAWNI i Ja” organizowanego przez Warsztat Terapii Zajęciowej Caritas diecezji siedleckiej. Wydarzenie promowane jako „rozwijanie zainteresowań kinematografią” i „kształtowanie pozytywnej postawy społecznej” jest klasycznym przykładem posoborowej redukcji misji Kościoła do świeckiego aktywizmu.
Naturalistyczne zawężenie osoby ludzkiej
Tekst konsekwentnie pomija nadprzyrodzony wymiar godności człowieka, sprowadzając uczestników festiwalu wyłącznie do poziomu homo faber zdolnego do „kreatywności” i „cierpliwości przy montażu”. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
prawdy o człowieku jako dziecku Bożym powołanym do życia wiecznego, konieczności łaski uświęcającej dla prawdziwego rozwoju czy obowiązku ewangelizacji wszystkich stanów
Jak przypomina Pius XI w Quas primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi… tak iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem organizatorzy proponują jedynie terapię zajęciową pozbawioną transcendentnego celu.
Fałszywa eklezjologia w działaniu
Współorganizator festiwalu – Caritas diecezji siedleckiej – funkcjonuje jako parasol organizacyjny dla działań sprzecznych z duchem katolickim. Brak choćby wzmianki o:
- Modlitwie jako fundamentie dzieł miłosierdzia
- Ofiarowaniu cierpień w intencji nawrócenia grzeszników
- Katechizacji uczestników
Jakub Semeniuk, kierownik WTZ, chwali jedynie „poświęcenie przy nagrywaniu i montowaniu”, co stanowi jawne pogwałcenie zasady omnia in gloriam Dei (wszystko na chwałę Bożą). Św. Pius X w Lamentabili sane potępia takich, którzy „odrzucają dziedzictwo ludzkości często popada się w najpoważniejsze błędy”.
Patronat apostatów i modernistów
Honorowy patronat „biskupa siedleckiego” to czysta groteska wobec faktu, że:
Linia uzurpatorów zaczyna się od Jana XXIII, a każda ich sakramentalna i jurysdykcyjna działalność jest nieważna z punktu widzenia prawa Bożego
Współpraca z Bankiem Spółdzielczym i samorządami świeckimi (starosta, prezydent miasta) bez jasnego wyznania wiary „jest zdradą misji Kościoła” (Pius IX, Syllabus errorum, pkt 55). Tym bardziej bulwersujący jest patronat TVP3 Lublin – medium aktywnie promującego antykatolicką propagandę.
Duchowość bez Ducha Świętego
Festiwal utrwala modernistyczne przekłamanie, jakoby „rozwój artystyczny” mógł zastąpić życie łaską. Tymczasem Sobór Trydencki naucza: „Bez łaski uświęcającej żaden akt nie może być zasługujący na życie wieczne” (sesja VI, kan. 32). Warsztaty filmowe i „zdobywanie doświadczenia w montażu” pozostają czysto naturalnymi aktywnościami, podczas gdy prawdziwa terapia duszy wymaga:
- Regularnej spowiedzi św. i Komunii św.
- Nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa
- Częstego rozważania Męki Pańskiej
Zatrute źródła finansowania
Wsparcie ze strony Fundacji „Cichy Przyjaciel” i Gminy Rokitno budzi poważne wątpliwości moralne. Jak stwierdza Pius IX: „Kościół ma prawo do całkowitej niezależności od władzy świeckiej” (Syllabus, pkt 19). Tymczasem współfinansowanie przez struktury państwowe prowadzi do nieuchronnej sekularyzacji dzieł nominalnie katolickich.
Epilog: milczenie o rzeczach ostatecznych
Najcięższym zarzutem wobec organizatorów jest całkowite pominięcie:
- Powołania każdego człowieka do świętości
- Konieczności wynagrodzenia za grzechy świata
- Sądu Ostatecznego i wieczności
W ten sposób festiwal utrwala modernistyczną herezję potępioną w dekrecie Lamentabili (pkt 58): „Dobrodziejstwa i przyjemności umieszcza się na miejscu prawdziwego celu Kościoła – zbawienia dusz”. Prawdziwe dzieło miłosierdzia zawsze rozpoczyna się od wezwania Memento mori (pamiętaj o śmierci) i wskazania na Krzyż jako jedyną drogę zbawienia.
