Portal Opoka (26 sierpnia 2025) przedstawia sylwetkę Arthura Caplana, amerykańskiego bioetyka z Uniwersytetu Grossmana w Nowym Jorku, promującego radykalne postulaty: od przymusu szczepień po legalizację macierzyństwa zastępczego. Artykuł wskazuje na jego wpływ w instytucjach takich jak ONZ, Międzynarodowy Komitet Olimpijski czy amerykański Departament Zdrowia. Caplan otwarcie opowiada się za karaniem niezaszczepionych podwyższonymi kosztami ubezpieczeń, zniesieniem ograniczeń dla homoseksualnych dawców krwi oraz „prawem do dziecka” poprzez surogację – wbrew niedawnemu raportowi ONZ potępiającemu tę praktykę jako formę współczesnego niewolnictwa. Tekst krytykuje hipokryzję „przemysłu płodności”, ale pomija kluczowy kontekst: Caplan to nie odosobniony fanatyk, lecz logiczny produkt cywilizacji odrzucającej lex naturalis (prawo naturalne).
Bioetyka czy barbaria? Dehumanizacja w imię postępu
„Jeśli obowiązkowa regulacja nie zostanie ustanowiona w całych Stanach Zjednoczonych i na całym świecie, dostęp do wszystkich form macierzyństwa zastępczego prawdopodobnie wkrótce zostanie poważnie ograniczony lub zakazany”
To zdanie Caplana demaskuje prawdziwy cel tzw. bioetyki: nie ochronę życia, lecz inżynierię społeczną pod dyktat silniejszego. Gdy profesor żąda „uregulowania” surogacji, w rzeczywistości domaga się instytucjonalnego przyzwolenia na handel ciałem kobiety i dzieckiem jako towarem. Jak zauważa portal Opoka, praktyka ta prowadzi do faszerowania kobiet hormonami, wymuszonych aborcji i trwałego okaleczenia fizycznego – co wprost narusza Casti Connubii Piusa XI, który potępiał wszelkie „eksperymenty” godzące w nierozerwalność małżeństwa i godność prokreacji.
Prawo naturalne kontra kult zachcianek
Caplanowska retoryka o „prawie do dziecka” to jawny bunt przeciw ordo creationis (porządkowi stworzenia). Dziecko nie jest prawem, lecz darem – jak nauczał Pius XII w przemówieniu do położników (29 października 1951). Tymczasem Caplan, niczym kapłan kultu Mammona, głosi doktrynę absolutnego prawa bogatych do realizacji kaprysów: „Dziecko się należy i już – wbrew wszystkim, wbrew naturze”. To nie bioetyka, lecz religia transhumanizmu, gdzie technologia zastępuje moralność, a kontrakt sądowy – Boże Przykazania.
Milczenie o źródle zła: rewolucja antropologiczna Vaticanum II
Artykuł Opoki słusznie piętnuje konkretne postulaty Caplana, ale nie sięga do sedna problemu: dlaczego jego głos ma posłuch w tzw. społeczności międzynarodowej? Odpowiedź tkwi w Gaudium et Spes soboru watykańskiego II, który uznał „autonomię rzeczy doczesnych” (nr 36), otwierając furtkę do relatywizacji prawa naturalnego. Gdy Kościół przestał głosić niezmienne zasady – jak choćby encyklikę Quas Primas Piusa XI o królewskiej władzy Chrystusa nad narodami – miejsce katolickiej etyki zajęła dyktatura genderowej utopii.
Caplan to tylko wykonawca programu, który „Kościół posoborowy” zaakceptował milczeniem. Gdy w 1987 r. Kongregacja Nauki Wiary w instrukcji Donum vitae potępiła surogację jako „niesprawiedliwość wobec dziecka i zdradę praw małżonków”, modernistyczni „teologowie” zaczęli głosić „nowe otwarcie”. Dziś mamy tego owoce: konsensus ONZ i posoborowych „autorytetów” w służbie kulturze śmierci.
Przymus szczepień: medycyna jako narzędzie totalitaryzmu
„Powinno być niemożliwe uzyskanie ubezpieczenia na życie […] jeśli nie jesteś zaszczepiony”
Postulat Caplana odsłania drugie oblicze „nowej etyki”: inżynierię strachu i wykluczenia. Jego żądanie finansowego i medycznego terroryzowania „nieposłusznych” to echo praktyk państw totalitarnych, gdzie zdrowie publiczne staje się pretekstem do zniesienia wolności. Jak przypomina Pius XI w Divini Redemptoris, każdy system lekceważący prawa Boga kończy się tyranią – nawet jeśli początkowo głosi „humanitarne” hasła.
Co znaczące, portal Opoka nie wskazuje tu katolickiej alternatywy. Brak odniesienia do nauczania Leona XIII (Libertas Praestantissimum), który potępił przymus państwowy w dziedzinie sumienia. Milczy też o fakcie, że wiarygodność nauki upada, gdy służy ideologii – jak w przypadku reklamowania eksperymentalnych terapii czy ignorowania naturalnej odporności.
ONZ kontra ONZ: hipokryzja globalnego zarządu
Paradoksalnie, Opoka chwali raport ONZ potępiający surogację, nie zauważając, że ta sama organizacja promuje aborcję i genderową dekonstrukcję rodziny. To strategia „wilka w owczej skórze”: jednym dokumentem łagodzić oburzenie opinii publicznej, podczas gdy cała machina pracuje nad demontażem cywilizacji. Katolik nie może dać się zwieść pozorom „słusznych” fragmentów agend antychrystusowych. Jak uczy Syllabus Errorum Piusa IX (1864), błąd nie ma prawa do tolerancji (pkt 15, 77-80).
Duchowa pustka jako źródło kryzysu
Najgłębszy problem artykułu to brak diagnozy duchowej. Gdy Caplan żąda „prawa do dziecka”, nie czyni tego z pozycji nauki, lecz religijnej wiary w samostwarzanie człowieka. To echo buntu szatana: Non serviam! (Nie będę służył!). Bez odniesienia do grzechu pierworodnego i konieczności odkupienia w Chrystusie, każda krytyka pozostaje powierzchowna.
Konieczne jest przypomnienie słów Piusa XII: „Grzech pierworodny to zmaza dziedziczna, nie ludzki wymysł” (Humani Generis, 1950). Dopóki świat odrzuca tę prawdę, będzie produkował kolejnych „Caplanów” – kapłanów nowej religii, gdzie człowiek jest bogiem, a etyka – listą życzeń klienta.
Za artykułem:
Kontrowersyjny bioetyk dyktuje światowym instytucjom „normy moralne”: surogacja dla wszystkich (opoka.org.pl)
Data artykułu: 30.10.2025
