Portal Vatican News PL (17 kwietnia 2024) relacjonuje wizytę „biskupa” drohiczyńskiego Piotra Sawczuka oraz Chóru Polskiej Pieśni Narodowej z Bielska Podlaskiego w strukturach okupujących Watykan. Grupa uczestniczyła w audiencji u antypapieża Bergoglio, koncertowała na placu św. Piotra, odwiedziła ambasadę RP przy Stolicy Apostolskiej oraz przygotowała koncert w bazylice św. Praksedy z okazji 10. rocznicy „kanonizacji” Jana Pawła II. Całe wydarzenie stanowi jawny przykład kolaboracji z modernistyczną rewolucją i zdrady katolickiej tożsamości.
Udział w bluźnierczym spektaklu posoborowej pseudo-liturgii
Występ chóru podczas audiencji generalnej antypapieża Bergoglio to nie „wydarzenie kulturalne”, lecz czynne uczestnictwo w antykatolickim spektaklu. Pius XI w encyklice Quas primas nauczał nieodwołalnie:
„Kościół, ustanowiony przez Chrystusa jako społeczność doskonała, żąda dla siebie z prawa mu przysługującego, którego zrzec się nie może, pełnej wolności i niezależności od władzy świeckiej”.
Tymczasem „bp” Sawczuk nie tylko legitymizuje swoją obecnością antypapieskie zgromadzenie, ale wręcz przekazuje krzyż drohiczyński ambasadorowi RP przy posoborowej „Stolicy Apostolskiej”. Jest to jawna ilustracja zasady communicatio in sacris cum haereticis, surowo zakazanej przez kanon 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku.
Kult Jana Pawła II jako narzędzie dechrystianizacji
Koncert z okazji „kanonizacji” Wojtyły w bazylice św. Praksedy to propagowanie kultu heretyka i apostaty. Jan Paweł II publicznie:
- Całował koran (Damaszku, 2001)
- Organizował międzyreligijne zgromadzenia w Asyżu (1986, 2002)
- Promował rewolucyjną „teologię ciała” sprzeczną z nauczaniem Piusa XI (Casti connubii)
Św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu potępił jako modernistyczną herezję twierdzenie, że „dogmaty, sakramenty i hierarchia są tylko interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22). Tymczasem całe wydarzenie służyło utrwaleniu właśnie takiego redukcjonistycznego podejścia do wiary, gdzie muzyka narodowa staje się przykrywką dla synkretyzmu religijnego.
Polityczno-religijna symbioła z antykościołem
Obecność przedstawicieli firmy Suempol jako patrona chóru oraz wizyta w ambasadzie RP u Adama Kwiatkowskiego odsłania polityczny wymiar całego przedsięwzięcia. Pius IX w Syllabusie błędów potępił jako herezję twierdzenie, że:
„Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (błąd 55)
oraz że
„Rzymscy papieże i sobory powszechne przekroczyli granice swojej władzy, przywłaszczyli sobie prawa książąt” (błąd 23).
Tymczasem współpraca „biskupa” z dyplomacją państwową w kontekście promocji posoborowych antydogmatów stanowi klasyczny przykład laicyzacji życia kościelnego, przeciwko której ostrzegał Leon XIII w Immortale Dei.
Braki doktrynalne i milczenie o zasadach wiary
W całej relacji brak jakichkolwiek odniesień do:
- Ofiary Mszy św. w rycie trydenckim
- Obowiązku publicznego wyznawania wiary (Dominus Iesus)
- Zagrożeń duchowych płynących z uczestnictwa w posoborowych pseudo-sakramentaliach
Jak konstatował św. Pius X w Pascendi dominici gregis: „Moderniści systematycznie niszczą wszelkie środki nadprzyrodzone, pozostawiając tylko subiektywne przeżycie”. Właśnie tę metodę obserwujemy w opisanej pielgrzymce, gdzie autentyczna pobożność zostaje zastąpiona folklorem i celebryctwem.
Zatrute źródło „duchowości” posoborowej
Modlitwa przy „grobie” Jana Pawła II to jawny akt bałwochwalstwa, sprzeczny z Pierwszym Przykazaniem. Kanon 1252 Kodeksu z 1917 r. stanowi:
„Czci należy odmawiać tym, których Stolica Apostolska nie uznała za świętych lub błogosławionych”.
Tymczasem posoborowa sekta, łamiąc wszystkie zasady procesu kanonizacyjnego określone przez Benedykta XIV w dziele De servorum Dei beatificatione, stworzyła pseudoreligijny kult jednostki, całkowicie obcy duchowi katolickiej tradycji.
Podsumowanie: zdrada misji pasterza
Postawa „bpa” Sawczuka stanowi żywą ilustrację słów św. Pawła: „Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce” (2 Tm 4,3). Zamiast napominać wiernych o obowiązku unikania communicatio in sacris (kan. 1258), hierarcha angażuje świeckich w promocję posoborowej antyliturgii i kultu modernistycznych antyświętych.
Prawdziwy pasterz winien kierować się maksymą non possumus, jak biskupi katoliccy wobec ariańskiego cesarza Konstancjusza. Tymczasem opisana wizyta ujawnia całkowite podporządkowanie się duchowi tego świata, co Pius XI w Quas primas nazwał „odstępstwem od wiary z takim głoszeniem”. Dopóki „duchowni” będą traktować struktury antykościoła jako równorzędne partnerstwo, dopóty katolicy muszą ich unikać jak zarazy duchowej (Tt 3,10-11).
Za artykułem:
17 kwietnia 2024 | 22:56Chór z Bielska Podlaskiego w WatykanieBiskup drohiczyński Piotr Sawczuk wraz z Chórem Polskiej Pieśni Narodowej z Bielska Podlaskiego pielgrzymuje do Rzymu. Po środowej audiencji generalnej chór koncertował na placu św. Piotra w obecności Ojca Świętego. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
