Portal CNA (28 października 2025) donosi o uruchomieniu przez organizację MAiDHouse tajnego ośrodka eutanazyjnego w Victorii (Kolumbia Brytyjska). Instytucja funkcjonująca od lutego 2025 roku, utrzymywana w ścisłej tajemnicy lokalizacyjnej, otrzymała status organizacji charytatywnej od kanadyjskiego rządu oraz wsparcie ministerialne. Przedstawiciele ruchów pro-life określają tę działalność jako "przemysł śmierci finansowany z podatków wierzących".
Legalizacja zbrodni pod płaszczem pseudomiłosierdzia
Działalność MAiDHouse stanowi logiczne dopełnienie przyjętej w 2016 roku ustawy C-14 legalizującej tzw. "medyczną pomoc w umieraniu" (MAiD). Jak trafnie zauważa Alex Schadenberg z Euthanasia Prevention Coalition: "To nie jest opieka zdrowotna, lecz przemysł śmierci". Retoryka "godności" i "współczucia" maskuje heretyckie odwrócenie porządku moralnego – zabójstwo staje się aktem miłosierdzia, kat staje się dobroczyńcą, a państwo zamiast bronić niewinnych, organizuje ich eksterminację.
"Ci, którzy kwalifikują się do MAID, wraz ze swoimi bliskimi, przychodzą do MAiDHouse tylko w dniu przeprowadzenia procedury" – czytamy w materiałach organizacji.
Ten biurokratyczny opis morderstwa kontraktowego odsłania całkowite zerwanie z chrześcijańską koncepcją świętości życia. Już Pius XII w alokucji z 24 lutego 1957 roku stanowczo potępił eutanazję jako "bezpośrednie naruszenie prawa naturalnego i prawa Bożego" (AAS 49/1957). Tymczasem współczesna Kanada, odrzuciwszy władzę Chrystusa Króla, wprowadziła kult Molocha w białych rękawiczkach.
Milczenie hierarchów jako współudział
Reakcja miejscowego ordynariusza, "bp" Gary’ego Gordona, ogranicza się do ogólnikowego odesłania do listu pasterskiego z 2022 roku. Choć formalnie potępia on eutanazję, jego wypowiedź zawiera niebezpieczny relatywizm duszpasterski:
"Katolicy nie mogą oceniać poziomu strachu i udręki osoby wybierającej eutanazję […] ale możemy powiedzieć nieugięcie wiernemu ludowi Bożemu, że wybór eutanazji […] nigdy nie jest wolą Stwórcy".
Ta pozornie ortodoksyjna deklaracja kryje teologiczną sprzeczność. Jeśli bowiem eutanazja jest obiektywnie ciężkim grzechem przeciwko piątemu przykazaniu (Ex 20:13), duchowny ma obowiązek głosić to ex cathedra, bez względu na subiektywne odczucia samobójcy. Jak nauczał św. Augustyn: "Non faciunt bonum, quia non faciunt quod iubet Deus" (Nie czynią dobra, bo nie czynią tego, co Bóg nakazuje). Tymczasem Gordon w subtelny sposób usprawiedliwia słabość ludzką, podważając niezmienność prawa moralnego.
Państwo antychrysta versus królestwo Chrystusowe
Fakt, że MAiDHouse otrzymało status organizacji charytatywnej, stanowi ostateczne urzeczywistnienie proroctwa Piusa X o "rozdzieleniu Kościoła od państwa" jako największym nieszczęściu czasów nowożytnych. W encyklice Quas Primas Pius XI jednoznacznie stwierdził:
"Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] Tak jednostki, jak rodziny i państwa, gdyż ludzie w społeczeństwa zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki".
Kanadyjski rząd, odrzucając tę prawdę, stał się narzędziem w rękach kultury śmierci. Statystyki przytoczone w artykule są wymowne: w 2023 roku w Kolumbii Brytyjskiej dokonano 2 759 morderstw MAiD, co stanowi 18% wszystkich kanadyjskich przypadków. To jawny dowód na postępującą apostazję narodów przepowiedzianą w Syllabusie błędów (pkt 77-80).
Duchowa pustka współczesnego człowieka
Marie Peeters-Ney trafnie diagnozuje źródło problemu: "Kanadyjczycy potrzebują oczyścić umysły z 'wirtualnej rzeczywistości’". To stwierdzenie odsłania sedno kryzysu – oderwanie od nadprzyrodzoności. Gdy społeczeństwo traci wiarę w życie wieczne, śmierć staje się jedynym "lekarstwem" na cierpienie. Tymczasem Kościół zawsze nauczał, że cierpienie zjednoczone z Ofiarą Krzyża ma wartość zbawczą (Kol 1:24).
Milczenie artykułu na temat sakramentu namaszczenia chorych oraz roli duchowego wsparcia w chorobie jest symptomatyczne. W świecie pozbawionym łaski, śmierć staje się towarem, a nie bramą do wieczności. Jak zauważyła weteranka Kelsi Sheren, MAiDHouse "kwitnie wyłącznie na rozpaczy" – tej samej rozpaczy, przed którą przestrzegał Chrystus mówiąc: "Biada tym, którzy brzemienni i karmiący w one dni!" (Mt 24:19).
Podsumowanie: Memento mori dla zdemoralizowanej cywilizacji
Kanadyjski eksperyment z eutanazją stanowi dopełnienie rewolucji obyczajowej zapoczątkowanej przez Sobór Watykański II i jego fałszywą "otwartość na świat". Gdy w 1969 roku Kanada zalegalizowała aborcję, Pius XII ostrzegał jeszcze przed konsekwencjami odrzucenia regnum Christi. Dziś widzimy owoce: państwo, które zamiast strzec życia, organizuje jego likwidację; duchowieństwo, które zamiast potępiać zło, stosuje wykrętne formułki; społeczeństwo, które zamiast modlić się za umierających, płaci podatki na ich zabójców.
Jak pisał św. Jan Maria Vianney: "Grzech zabójstwa jest tak potworny, że wymaga krwi za krew". Kanada, budując domy śmierci zamiast hospicjów, ściąga na siebie gniew Boży. Jedynym ratunkiem jest powrót do niezmiennego nauczania Kościoła i publiczne uznanie władzy Chrystusa Króla nad narodami. W przeciwnym razie – jak przepowiadał Pius XI – "całe społeczeństwo ludzkie, pozbawione stałej i silnej podstawy, musi iść ku zagładzie".
Za artykułem:
Secret euthanasia house raises alarm in Canada (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 28.10.2025
