Kompromis z aborcją: zdrada katolickich zasad w Andorze i Watykanie

Portal ACI Prensa (30 października 2025) relacjonuje rozmowy pomiędzy przedstawicielami sekty posoborowej a rządem Andory w sprawie tzw. dekryminalizacji aborcji. Delegacja andorskiego rządu z premierem Xavierem Espotem spotkała się 22 października z „kardynałem” Pietro Parolinem, by kontynuować prace nad „rozwiązaniem” kwestii karalności dzieciobójstwa w tym kraju. Artykuł podkreśla „wielką prawną, instytucjonalną i społeczną złożoność” problemu, wynikającą z unikatowej pozycji biskupa Urgell jako współksięcia Andory. Wspomniano wizytę Parolina w Andorze we wrześniu 2023, gdzie deklarował „fundamentalną zasadę obrony życia na wszystkich jego etapach” przy jednoczesnym poszukiwaniu „satysfakcjonującego dla wszystkich rozwiązania”. Ta jawna gry słów maskuje zdradę nienaruszalnych zasad moralnych.

Instytucjonalizacja apostazji pod płaszczykiem dialogu

Fakt, że „Sekretariat Stanu” struktury okupującej Watykan prowadzi negocjacje dotyczące legalizacji morderstwa nienarodzonych, stanowi bezprecedensowy akt apostazji instytucjonalnej. Pius XI w encyklice Casti connubii (1930) stanowczo potępił aborcję jako „zbrodnię podżegania do śmierci”, podkreślając, że „nikt nie ma władzy nad życiem niewinnej istoty ludzkiej”. Tymczasem Parolin, w imieniu „Stolicy Apostolskiej”, uczestniczy w „konstruktywnej współpracy” mającej na celu znalezienie „rozwiązania prawnego, instytucjonalnego i społecznego” dla zabójstwa dzieci – jak gdyby prawo naturalne podlegało negocjacjom!

„Dla Stolicy Apostolskiej fundamentalna jest zasada obrony życia na wszystkich jego etapach. A tej zasadzie towarzyszy pragnienie bycia blisko i pomocy wszystkim tym, którzy znajdują się w trudnej sytuacji” – cytuje portal słowa „kardynała”.

To klasyczny przykład modernistycznej dychotomii między zasadą a praktyką. Deklarowana „obrona życia” zostaje natychmiast zrelatywizowana przez „pomoc w trudnościach”, co w języku neo-kościoła oznacza zgodę na zło jako mniejsze lub konieczne. Św. Pius X w Lamentabili sane potępił podobne sofizmaty, stwierdzając: „Dogmaty nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22).

Zatruta retoryka: język jako narzędzie demoralizacji

Artykuł posługuje się wyrafinowaną semantyką rewolucji obyczajowej:

• Określenie „dekryminalizacja aborcji” zamiast „legalizacja zabójstwa dzieci” – co jest klasycznym zabiegiem przemianowania zła w „prawo człowieka”;
• Mowa o „wielkiej złożoności” zamiast jednoznacznego potępienia jako łamania pierwszego przykazania;
• Podkreślanie „konstytucyjnego systemu” Andory jako problemu, podczas gdy prawdziwym problemem jest zdrada katolickiego urzędu przez biskupa Urgell.

Wszystko to wpisuje się w strategię opisaną przez św. Piusa X w Pascendi Dominici gregis: „Moderniści starają się zniszczyć święte tradycje Kościoła poprzez stopniową infiltrację, używając języka pozornie katolickiego dla ukrycia rewolucyjnych treści”.

Konstytucyjna herezja: współksiążę jako współsprawca zbrodni

Największy skandal tkwi w milczącej akceptacji dla sytuacji, w której „biskup” Josep-Lluís Serrano Pentinat jako współksiążę Andory miałby współuczestniczyć w legalizacji aborcji poprzez sankcjonowanie bezbożnego prawa. Kanon 1398 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. stanowił ekskomunikę latae sententiae dla wszystkich dokonujących aborcji. Tymczasem „biskup” Urgell nie tylko nie grozi karami, ale poprzez udział w tym cyrku negocjacyjnym staje się wspólnikiem zbrodni.

Warto przypomnieć, że Pius XII w przemówieniu do położników (1951) podkreślał: „Niewinna istota w łonie matki ma własne prawo do życia bezpośrednio od Boga – żadna ludzka władza, żadna indywidualna decyzja nie może tego prawa anulować”. Jakże daleko od tej zasady odeszli ci, którzy w salach watykańskich układają się o „dopuszczalne tygodnie” dla zabijania!

Milczenie o grzechu i sądzie Bożym: najcięższe oskarżenie

Najbardziej wymowne w całym artykule jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonej perspektywy. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:

• Grzechu śmiertelnym i wiecznym potępieniu dla współorganizatorów aborcji;
• Obowiązku katolickich władców do wyznawania wiary poprzez prawodawstwo (zasada Cuius regio, eius religio w katolickim wydaniu);
• Klątwach zawartych w Piśmie Świętym przeciwko tym, „kórzy niewinną krwią wzgardzili” (Ps 106:38);
• Objawieniach potępiających aborcję (np. w Quito do matki Marji de Jesús).

To milczenie jest wymowniejsze niż słowa – pokazuje, że dla uczestników tych rozmów aborcja to problem „społeczny”, a nie crimen nefandum wołające o pomstę do nieba. Jakże różni się to od stanowczej postawy św. Antoniego Marii Clareta, który jako arcybiskup Kuby w XIX wieku ekskomunikował cały rząd za próbę legalizacji aborcji!

Teologia zdrady: od Quas Primas do „królestwa człowieka”

Cała ta sytuacja stanowi spełnienie proroctwa Piusa XI z encykliki Quas primas (1925): „Nadzieja trwałego pokoju nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Gdy Kościół zamiast głosić królewską władzę Chrystusa nad narodami, wchodzi w układy z mordercami dzieci, staje się narzędziem Antychrysta.

„Kardynał” Parolin, mówiąc o „trudnej sytuacji” kobiet, całkowicie pomija źródło prawdziwego rozwiązania: pokutę, wsparcie przez katolickie dzieła charytatywne (a nie państwowe zasiłki), oraz cultus Świętej Rodziny jako wzoru. Zamiast tego proponuje się „kompromis”, który jest tylko furtką do całkowitej legalizacji – dokładnie tak, jak stało się w USA po fałszywie nazwanym wyroku Roe v. Wade.

Epilog: jedyne katolickie rozwiązanie

Integralnie katolicka odpowiedź na problem aborcji jest tylko jedna:

1. Bezwzględne potępienie aborcji jako zbrodni przeciw Bogu i człowiekowi;
2. Natychmiastowa ekskomunika wszystkich zaangażowanych w jej propagowanie;
3. Publiczne zadośćuczynienie ze strony władz Andory w postaci aktu poświęcenia Narodu Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Marji;
4. Ustanowienie w prawie karnym najsurowszych kar za dzieciobójstwo – bez żadnych wyjątków.

Wszelkie inne „rozwiązania” są jedynie udziałem w dziele zatracenia dusz. Jak ostrzegał św. Paweł: „Nie łudźcie się: Bóg nie pozwoli z siebie szydzić. Co człowiek sieje, to i żąć będzie” (Gal 6,7). I niestety – żniwo tej zdrady będzie krwawe.

Za artykułem:
The Vatican and Andorra discuss decriminalization of abortion   (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 30.10.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.