Uroczystość pogrzebowa w tradycyjnym stylu katolickim, z kapłanem w starożytnych szatach liturgicznych, modlącymi się wiernymi i ołtarzem ozdobionym świecami i krzyżami.

Libiąż: modernistyczny spektakl zamiast katolickiego pogrzebu

Podziel się tym:

Portal eKAI (29 października 2025) relacjonuje uroczystości pogrzebowe „ks. prałata” Stanisława Marchewki w Libiążu, gloryfikując postać ściśle związaną z posoborową destrukcją katolicyzmu. „Abp” Marek Jędraszewski – hierarcha nieposiadający ważnych święceń biskupich – przewodniczył obrzędom, podczas których wychwalano „zasługi” duchownego całkowicie podporządkowanego antykościołowi Vaticanum II.


Kapłaństwo nieważne, posługa antykatolicka

Stanisław Marchewka przyjął „święcenia kapłańskie” w 1966 roku z rąk Karola Wojtyły – postaci otwarcie głoszącej herezje ekumenizmu i wolności religijnej. Jak stwierdza dekret Świętego Oficjum z 1949 roku: „Kto świadomie i dobrowolnie wspiera działalność antykatolicką, podlega ekskomunice”. Jego czterdziestoletnia „posługa” w Libiążu stanowiła systematyczne niszczenie katolickiej tożsamości parafii:

„Zaangażowany w ewangelizację […] sporo uwagi i czasu poświęcał do końca życia pismu, z którego dotąd nadal korzystają parafianie w Libiążu”

Czym była ta „ewangelizacja”? Założone przez Marchewkę czasopismo „Parafianin” (nr 384!) propagowało posoborowe nowinki, relatywizując niezmienną doktrynę. Brak jakiejkolwiek wzmianki o nauczaniu potępiającym modernistyczne błędy demaskuje prawdziwy charakter tej działalności.

Synkretyzm zamiast sacrum

„Kaznodzieja” Stefan Misiniec – kolejny duchowny o nieważnych święceniach – posunął się do bluźnierczego porównania:

„Dążył do tego, aby parafia Przemienienia Pańskiego wciąż się przemieniała. Aby przemieniał się człowiek na wzór przemienienia Pana Jezusa wobec apostołów”

To jawna herezja modernizmu! Transformatio w rozumieniu katolickim oznacza „przemianę przez uczestnictwo w łasce” (św. Tomasz z Akwinu), nie zaś ciągłe dostosowywanie się do świata. Tymczasem „zasługi” Marchewki sprowadzono do poziomu zarządcy remontów:

„Nie ma takiego miejsca w tym kościele, którego by nie dotknęła jego ręka. Tak wewnątrz, jak i na zewnątrz”

Gdzie w tym wszystkim troska o zbawienie dusz? Gdzie ex opere operato łaski sakramentalnej? Materialne „wzbogacenie parafii” zastąpiło nadprzyrodzony cel Kościoła, co Pius XI potępił w encyklice Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty władzy”.

Sojusz z antychrystusową władzą

Szczytem apostazji okazała się jawna kolaboracja z masonerią poprzez samorząd lokalny:

„Interesował się też życiem w mieście i współpracował z samorządem, a działania na tych płaszczyznach doceniła rada miejska nadając mu tytuł honorowego obywatela miasta Libiąża”

List burmistrza Jacka Latko mówiący o „filarze życia społecznego” potwierdza, że mamy do czynienia z czysto naturalistycznym projektem pozbawionym transcendencji. Pius IX w Syllabusie błędów wyraźnie potępia taką postawę: „Błąd 55: Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła”.

Szkoła deformująca sumienia

Najgroźniejszym owocem działalności Marchewki pozostaje szkoła Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców – organizacji infiltrowanej przez modernistów. Jak stwierdza Lamentabili św. Piusa X:

„W publicznych szkołach […] nauka winna być wolna od wszelkiej władzy Kościoła” (propozycja potępiona 45). „Katecheta dzieci i młodzieży” w rzeczywistości indoktrynował uczniów w duchu posoborowej apostazji, co potwierdza relacja:

„Nosił każdą libiąską szkołę w swoim sercu”

Hospicjum jako miejsce antyewangelii

Mówiąc o hospicjum w Stróżach, gdzie zmarł Marchewka, pomija się kluczowy fakt: współczesne „ośrodki paliatywne” często propagują eutanazję duchową przez tzw. „godną śmierć” bez sakramentów. Brak wzmianki o spowiedzi świętej i ostatnim namaszczeniu w przypadku „ks. prałata” jest wymownym milczeniem.

Epitafium dla neo-kościoła

Pogrzeb z udziałem „bp” Jana Zająca – kolejnego uzurpatora – stał się symbolem całej posoborowej farsy:

1. Święcenia nieważne (ryt Pawła VI unieważniony przez Święte Oficjum)
2. Eucharystia nieważna (Msza Nowego Porządku to nie Katolicka Ofiara)
3. Wspólnota niekatolicka (parafia bez prawowitego pasterza)

Jak głosi dekret Lamentabili: „Kościół jest wrogiem postępu nauk” (propozycja potępiona 57). Libiąż dowodzi, że neo-kościół stał się sługą świata, zatracając swój nadprzyrodzony charakter. Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje całkowite odcięcie się od tej struktury antychrysta i powrót do jedynej Ofiary Mszy Świętej Wszechczasów.


Za artykułem:
29 października 2025 | 16:56Libiąż – uroczystości pogrzebowe śp. ks. prałata Stanisława MarchewkiAbp Marek Jędraszewski przewodniczył uroczystościom pogrzebowym zmarłego 25 października ks. prałata St…
  (ekai.pl)
Data artykułu: 31.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.